Ηχηρό μάθημα με πολλούς αποδέκτες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Βάσω Βουγιούκα, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια ξιφασκίας, έδωσε ένα ηχηρό μάθημα όχι μόνον στην Τουρκία αλλά και σε πολλούς Έλληνες, ακόμη, θα τολμούσαμε να πούμε και σε κάποιους ομογενείς μας.
Η είδηση είναι πρώτο θέμα στην Panhellenic Post, δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων.(https://www.panhellenicpost.com/archives/33944). Κίνητρο, για την επιλογή μας αυτή, δεν είναι ένας στείρος και άχρηστος εθνικισμός ξεπερασμένων εποχών και ιδεολογιών. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, με την άρνησή της να δεχθεί τον τούρκικο “χρυσό” που θα της επέφερε η ημισέλινος στο στήθος, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα μέσα στην σκοτεινιά της οικονομικής κρίσης. Και ως τέτοιο παράδειγμα αποτελεί σαφώς “πρώτη είδηση”.
“Δεν πουλιούνται όλα”, λέει η ίδια με ταπεινοφροσύνη. “Δεν θα μπορούσα να ανεβώ σε βάθρο και να ακούω άλλον εθνικό Ύμνο από της Ελλάδας μας”. Πόσο ανάγκη έχουμε να ακούμε τέτοια λόγια, να βλέπουμε τέτοια συναισθήματα τούτες τις δύσκολες εποχές που ζούμε!
Βέβαια, ορισμένα αθλητικά αγωνίσματα, ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ (και ακριβέστερα τα τεράστια χρηματικά ποσά που διακινούνται) στις μέρες μας έχουν ξεπεράσει σύνορα, εθνότητες και σημαίες. Οι μετακινήσεις αθλητών ή παικτών από ένα σωματείο σε άλλο, από μία χώρα σε άλλη και από μία σημαία σε μία άλλη, είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο. Ως εκ τούτου, έχει πάψει να προκαλεί και την προσοχή μας.
Ωστόσο, υπάρχουν παντού και πάντα αυτοί που “στην ζωήν των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες”. Σ΄αυτούς η Ελλάς υπολογίζει και σε αυτούς έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες του ο λαός. Ο οποίος με αξιοθαύμαστη καρτερία διέρχεται μύριων όσων θυσιών προκειμένου να διορθωθούν λάθη του παρελθόντος, σφάλματα πολιτικών και πολιτών.
Η άρνηση της Βουγιούκα να αποδεχθεί την τουρκική υπηκοότητα δίνει ένα ηχηρό μάθημα και προς τους Ιεράρχες της Ομογένειας και των Νέων, λεγομένων, Χωρών, σ΄όσους εξ αυτών έσπευσαν να υιοθετήσουν την παρότρυνση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου και να λάβουν την τουρκική υπηκότητα (να τουρκέψουν, δηλαδή!) με το πρόσχημα ότι έτσι θα αποκτήσει διάδοχο Οικουμενικό Πατριάρχη η Ορθοδοξία!
Επί του προκειμένου παρατηρείται μία “περίεργη σιωπή” εκ μέρους εκκλησιαστικών, αλλά και ακαδημαϊκών ειδικών προκειμένου να διασαφηνιστούν ορισμένα, κρίσιμα, ερωτήματα.
Πρώτον: ‘Εχει πράγματι αλλάξει το ¨Καταστατικό του Ρωμέϊκου Πατριαρχείου” της Πόλης και πλέον δεν απαιτείται ο Πατριάρχης να είναι “Τούρκος υπήκοος πατρόθεν, απαρχής”; Πότε άλλαξε; Με ποιά ανταλλάγματα το άλλαξαν αυτό οι Τούρκοι; Μήπως ποτέ δεν άλλαξε και η τουρκοποίηση των Ελλήνων Ιεραρχών υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες;
Δεύτερον: Εάν δεχθούμε, ως υπόθεση εργασίας, ότι όντως μπορεί ένας Ιεράρχης, μετά δεκαετή κτήση της τουρκικής υπηκοότητας να εκλεγεί Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, είναι αυτός ουσιώδης λόγος και δικαιολογεί να τουρκέψουν όλοι οι Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου για να εξασφαλίσουμε διάδοχο Πατριάρχη;
Δηλαδή, δεν φτάνει που η Ορθοδοξία βρίσκεται ουσιαστικά υπό τουρκική κατοχή συνεχώς ¨απαρχής και πατρόθεν και μητρόθεν;” Πρέπει και η Ομογένεια σ΄όλο τον κόσμο να τουρκέψει; Μήπως αυτός είναι ο κρυφός στόχος όσων ψυχανεμίζονται αναβίωση της τουρκικής αυτοκρατορίας;
Αυτά είναι θέματα μείζονος σοβαρότητας για τον Ελληνισμό. Και πρέπει ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδος και της Ομογένειας να προβληματισθεί. Εμείς δίνουμε απλώς το ερέθισμα. Το δέον γενέσθαι ανήκει σ΄αυτούς. Όχι, όμως, εν κρυπτώ να συντελούνται πράγματα που καθορίζουν τις τύχες του Ελληνισμού…
Γιατί πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που θα δείχνουν με τις πράξεις τους το δρόμο του χρέους. Όπως η Βάσω Βουγιούκα.
Τέλος, όσοι ομογενείς εσχάτως μεμψιμοιρούν για την Ελλάδα, τους πολιτικούς και τους πολίτες της, διαδίδοντας ότι “κουράστηκαν”, “απογοητεύτηκαν” και “αγανάκτησαν” με τη γενέτειρα, είναι καιρός να σκεφθούν ψύχραιμα και σοβαρά.  Άλλο πράγμα είναι να επισημαίνεις λάθη, παραλήψεις ακόμη και  σκάνδαλα, με προφανή στόχο να τιμωρηθούν οι όποιοι ένοχοι και να αλλάξει ρότα η κοινωνία, και άλλο πράγμα είναι να παίρνεις αποστάσεις απο την μητέρα πατρίδα.  Κάνουν κακό και στην Ελλάδα και στην Ομογένεια και μόνον διαδίδοντας κάτι τέτοιο. Το κάτω-κάτω, σε ποιές κοινωνίες αγγέλων τάχατες ζούνε οι ίδιοι; Έχουνε αναρωτηθεί;