Πάθη Κυρίου, πάθη Ελλήνων

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μεγάλη Εβδομάδα από σήμερα και όλα πια θα πηγαίνουν ασορτί. Πάθη Κυρίου, πάθη Ελλήνων. Το μώβ είναι το χρώμα του πένθους. Μώβ κορδέλες κρεμιώνται από τα μανουάλια των Εκκλησιών,  όπου το τρεμμάμενο φως των κεριών και των καντηλιών συμβάλει στην εικόνα της θλίψης, όπως ταιριάζει στις μέρες.

“Χριστιανέ μου! Σάτιρα γράφεις, όχι τα Πάθη του Χριστού”, λέει η συμβία που έτυχε το μάτι της να πέσει στην οθόνη του υπολογιστή μου, έτσι καθώς περνούσε από δίπλα μου σέρνωντας την ηλεκτρική σκούπα! Γενικά οι συμβίες των γραφιάδων τυχαία μόνον ρίχνουν τη ματιά τους στα γραφόμενα του συζύγου! Και πάντα για να επικρίνουν! Έχετε δει καμιά σύζυγο συγγραφέα να μπαίνει σε βιβλιοπωλείο για να αγοράσει βιβλίο του άντρα της; Ποτέ! Έχετε δει καμιά γυναίκα στο κρεβάτι να διαβάζει βιβλίο του άνδρα της; Ποτέ!

Στην περίπτωση, όμως, εγώ βρήκα ότι η γυναίκα μου είχε δίκιο! Γι αυτό σκέφθηκα να αλλάξω θέμα.

Ρίχνω μια ματιά στην ειδησιογραφία. Πάντα οι ειδήσεις αποτελούν πηγή έμπνευσης για ένα  γραφιά. Διαβάζω: “Σοκ, αυτοκτόνησε ο πρόεδρος του….” Δεν κάνει, σκέφτηκα, ούτε αυτή η είδηση. Πιο κάτω: Φοβερό δυστύχημα στην Ομόνοια, τρεις κοπέλες…”  Κοιτάζω τι ώρα έγινε το φοβερό δυστύχημα, ώρα 3.55 το πρωί. Δηλαδή, κοντά τέσσερις ξημερώματα τρεις κοπέλες μέσα σε ένα αυτοκίνητο περνούσαν από την Ομόνοια επιστρέφοντας προφανώς από κάποια διασκέδαση! Εγώ αυτή την ώρα την έχω συνδυάσει με κλέφτες, φονιάδες κλπ. Φταίει,  ίσως, ο εθνικός μας ποιητής όπου έγραψε τους στίχους:

“Εις την ώρα που σκιασμένος

και παράξενα ντυμένος,

βγαίνει ο κλέφτης για να κλέψει

κι ο φονιάς για να φονέψει,

-σ΄άλλους τόπους εννοώ

κλεψιές, φόνους κι όχι εδώ-

είδα ένα όνειρο μουρλό

και θα το διηγηθώ…”

Ε, δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά εμένα όταν διάβασα τους στοίχους αυτούς, πριν από μερικές δεκαετίες, στο μυαλό μου σφηνώθηκε η ώρα 4 το πρωϊ!  Λίγο πριν ξημερώσει, όταν ο κόσμος κοιμάται, όταν:

“με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά,

τριγυρνάνε οι νταλίκες μες τους δρόμους…”

Άσχετο, αυτό δεν το ‘γραψε ο Σολωμός…

Ε, λοιπόν, πόσο άλλαξαν οι εποχές! Πόσο άλλαξαν οι συνήθειες των Αθηναίων! Τις ώρες που κάποτε κοιμώντουσαν, σήμερα διασκεδάζουν! Πότε κοιμούνται σήμερα; Πότε δουλεύουν σήμερα; Η Αθήνα έχει καταντήσει μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ!  Και επίσης, που δεν δουλεύει ποτέ! Μόνο δουλευόμαστε! Α, ναι, και επίσης, όσοι λίγοι τυχεροί έχουν ακόμη δουλειά, δεν πληρώνονται ποτέ! Στην Αθήνα σήμερα ή είσαι άνεργος ή δουλεύεις από χόμπι! Έτσι, τουλάχιστον, νομίζουν οι εργοδότες!!!

Τώρα θα πείτε αν δεν πληρώνεσαι, αν δεν έχεις δουλειά, πώς υπάρχουν ακόμη βαλάντια που αντέχουν τη …διασκέδαση; Κι όμως, υπάρχουν, υπάρχουν…  Και είναι πολλά και …βαρειά! Μόνον η …εφορία αγνοεί την ύπαρξή τους! Αν έβαζε φόρο στο ξενύχτι, θα λύναμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας!

Επίσης θα μπορούσαν να φορολογήσουν τις επισκέψεις στα κομμωτήρια, στις μανικιουρίστρες και στις …χαρτορήχτρες!  Γενικά παντού όπου υπάρχει γυναικείο …άρωμα αντέχει σε έξτρα φορολογήση. (Αυτό το τελευταίο το έκρυψα με την πλάτη μου, καθώς περνούσε πάλι πίσω από την καρέκλα μου η συμβία…).

Ξημέρωσε Κυριακή των Βαϊων και η ειδησιογραφία ακόμη να βγάλει θέμα που να αντέχει σε σάτιρα! Τί θα γράψω; Στη Βουλή πέρασε λέει το Πολυνομοσχέδιο! Σιγά που δεν θα περνούσε. Μόνη περίπτωση που δεν θα το ψήφιζαν, ήταν αν προέβλεπε χαράτσι για τους 300…

Βέβαια δε λέω, έχουν κι αυτοί τα έξοδά τους. …Κλέφτες θα γίνουν;

Αλήθεια, γιατί τάχα ο Πόντιος Πιλάτος προτίμησε να Σταυρώσει το Χριστό εν μέσω δύο ληστών; Για να τον υποτιμήσει, ή για να αποενοχοποιήσει την κλεψιά;  Μήπως επειδή δεν ήταν σύγχρονος  ο …Άκης;