ΕΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ -ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΙΩΝΩΝ

Όταν το 332 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από την περιοχή της σημερινής Αλεξάνδρειας, γονάτισε στην αχανή παραλία και χάραξε στην άμμο το αμφιθεατρικό σχήμα της μελλοντικής πόλης, η οποία θα γινόταν η πρωτεύουσα της Αιγύπτου και θα έπαιρνε το όνομά του.

Σπουδαίοι Ελληνες έμποροι
Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και την εγκαθίδρυση του κράτους των Πτολεμαίων άρχισαν να καταφθάνουν στην Αίγυπτο, και περισσότερο στην Αλεξάνδρεια, μετανάστες από όλες τις περιοχές της Ελλάδας και της Μικράς Ασίας. Το επόμενο μεγάλο ρεύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στην Αίγυπτο άρχισε στις αρχές του 19ου αιώνα. Έλληνες έμποροι, μεταξύ των οποίων οι αδελφοί
Το εντευκτήριο της Ελληνικής Ένωσης Αλεξάνδρειας.

Το εντευκτήριο της Ελληνικής Ένωσης Αλεξάνδρειας.

Τοσίτσα και ο Γεώργιος Αβέρωφ, διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια αγορά του βαμβακιού και τη δημιουργία μεγάλων εργοστασίων παραγωγής και επεξεργασίας αγροτικών και χημικών προϊόντων. Δεν ήταν, όμως, όλοι οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας εύποροι επιχειρηματίες, ήταν και μικρομαγαζάτορες και απλοί εργαζόμενοι, που μετανάστευσαν στην Αίγυπτο για να εργαστούν στις ελληνικές επιχειρήσεις.

Οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας απέκτησαν ξεχωριστό χαρακτήρα, επειδή μεγάλωσαν σε πολυεθνικό περιβάλλον. Τα χρώματα, οι γεύσεις και οι ήχοι της ανατολής σημάδεψαν την ψυχή τους και τους προίκισαν με καλλιτεχνική προδιάθεση και εμπορικές δεξιότητες. Είναι κοσμοπολίτες, μιλούν πολλές γλώσσες και δεν τους τρομάζουν οι αναμίξεις των λαών και των πολιτισμών. Παράλληλα νιώθουν εκατό τοις εκατό Έλληνες και ξοδεύουν πολύ προσωπικό χρόνο και χρήμα για να κρατήσουν την ελληνικότητά τους.
Τα περισσότερα ελληνικά κτίρια βρίσκονται στο λεγόμενο ελληνικό τετράγωνο της Αλεξάνδρειας, το οποίο περιλαμβάνει το Ελληνικό Προξενείο, το Πρατσίκειο-Τοσίτσειο δημοτικό σχολείο, το Αβερώφειο γυμνάσιο-λύκειο, την Ελληνική Ένωση και το ελληνικό νεκροταφείο. Όλα τα παραπάνω κτίρια αποτελούν εξαιρετικά νεοκλασικά αρχιτεκτονήματα και περιέχουν κειμήλια και καλλιτεχνικούς θησαυρούς μεγάλης εθνικής αξίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ελληνικό νεκροταφείο, το οποίο αποτελεί ένα υπαίθριο μουσείο υψηλής γλυπτικής τέχνης.
Με την άνοδο στην εξουσία του Νάσερ, στη δεκαετία του 1950, η Αίγυπτος εθνικοποίησε τις ξένες επιχειρήσεις, εκ των οποίων και τις ελληνικές, με αποτέλεσμα να αρχίσει η παρακμή της ελληνικής κοινότητας.
Το ελληνικό τετράγωνο της Αλεξάνδρειας (Φωτο: αρχείο ελληνικής κοινότητας).

Το ελληνικό τετράγωνο της Αλεξάνδρειας (Φωτο: αρχείο ελληνικής κοινότητας).
Οι Έλληνες που έχασαν τις περιουσίες τους ή αναγκάστηκαν να τις βγάλουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί, πικράθηκαν επειδή αισθάνονταν ως οργανικό σώμα της Αιγύπτου. Σεβάστηκαν την ανάγκη δημιουργίας αιγυπτιακής παραγωγικής υποδομής, αλλά δεν κατανόησαν τους λόγους που εξαιρέθηκαν οι ίδιοι από αυτές τις εξελίξεις, ιδιαίτερα εκείνοι που ήταν κάτοχοι της αιγυπτιακής υπηκοότητας.
Ακόμα, όμως, κι αν είχαν εγκαταλείψει την Αλεξάνδρεια μέχρις ενός όλοι οι Έλληνες, η ελληνική αύρα θα πλανιόταν στον αέρα της πόλης. Όπως αναφέρει ο ακαδημαϊκός Μανώλης Ρούκουνας στο βιβλίο του «Ελληνικές διαδρομές στην Αίγυπτο»: «Η Αλεξάνδρεια, θα μείνει για πάντα δεμένη στο άρμα της ελληνικής μνήμης, εξαιτίας των ιδεών που άνθισαν επί αιώνες εκεί».
Αισιόδοξο σημάδι αποτελεί το γεγονός ότι οι νεαρότερων ηλικιών Έλληνες, που ζουν σήμερα στην Αλεξάνδρεια, αρχίζουν πάλι να δραστηριοποιούνται ως έμποροι και στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, έχοντας αφήσει πίσω τις πικρίες του παρελθόντος. Ο σκοπός τους δεν είναι να αναγεννήσουν την οικονομική αυτοκρατορία των γονιών τους, αλλά να προοδεύσουν και να ζήσουν αξιοπρεπώς στη χώρα που γεννήθηκαν και αγαπούν.
κειμήλια
Η ελληνική κοινότητα Αλεξάνδρειας χρειάζεται επειγόντως βοήθεια από την Ελλάδα, όχι μόνο οικονομική, αλλά και σε τεχνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, μέσα στα ελληνικά σχολεία φυλάσσονται σπάνια βιβλία, χειρόγραφα και αντικείμενα, που τα φθείρει ο χρόνος και οι υψηλές θερμοκρασίες. Θα μπορούσαν να δοθούν υποτροφίες σε μερικούς Έλληνες σπουδαστές των ΤΕΙ με ειδίκευση στη συντήρηση έργων τέχνης, με καθήκον να διασώσουν τα παραπάνω κειμήλια.
Τα γραφεία της ελληνικής κοινότητας.

Τα γραφεία της ελληνικής κοινότητας.
Ακόμα και σήμερα, που η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, υπάρχουν φθηνοί τρόποι διάσωσης της ελληνικής κληρονομιάς, που είναι διάσπαρτη στις χώρες της Μεσογείου. Χρειάζεται όραμα, λίγο μυαλό, εθελοντική διάθεση και εμπνευσμένοι χορηγοί, για να συνεχίσει το ελληνικό πνεύμα να ομορφαίνει τον κόσμο.
Οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζουν προβλήματα εξ αιτίας των κοινωνικών αναταραχών που προκάλεσε η «αραβική άνοιξη». Εύχονται να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες για την Αίγυπτο και ο φιλήσυχος λαός της να αποκτήσει πρόοδο και ευημερία αντάξια της τεράστιας ιστορικής κληρονομιάς του.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΡANHELLENIC POST

Είναι πράγματι θλιβερό –αλλά και δείγμα πολιτιστικής κατάρρευσης- για το ελληνικό Κράτος,  να φθάνουν ελληνικές παροικίες της σημασίας και της σπουδαιότητας μιας Αλεξάνδρειας, να παραθέτουν δημοσίως τα προβλήματά τους ζητώντας από τη μητέρα πατρίδα στήριξη και συνδρομή για να διαφυλαχθούν ιστορικά κειμήλια του ελληνισμού από τη φθορά του χρόνου και της ανέχειας!

Ένα πρώτο σχόλιο. Δεν είναι ανάμεσα στις δουλειές του Προξενείου, η καταγραφή και η αναφορά προς την ελληνική πατρίδα των αναγκών που αντιμετωπίζει κάποια ελληνική παροικία;

Δεν είναι (ή δεν θα έπρεπε να είναι) μέριμνα των κατά τόπους Προξενικών Αρχών η προστασία και η διαφύλαξη των κειμηλίων του Έθνους;

Και μην ακούσουμε δικαιολογίες από τον Υπουργό Πολιτισμού,  του τύπου «έχουμε οικονομικά προβλήματα”… Την  που  ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος και την περπάτησαν τόσοι εθνικοί ευεργέτες, δεν την αφήνεις στο έλεος του Θεού, ακόμα και όταν πρόκειται να την διασώσεις από το υστέρημά σου.

Αλλά εάν η ελληνική Πολιτεία κωφεύει, η απανταχού Ομογένεια πρέπει να διαδραματίσει το δικό της ρόλο. Σίγουρα μπορεί να βρεθούν πρόσφοροι τρόποι για να διαφυλαχθούν τα όσια και τιμαλφή του Έθνους.

Θα το πούμε χωρίς περιστροφές. Καλές οι δωρεές των κατεχόντων τον πλούτο ομογενών σε οργανώσεις και φιλανθρωπικά  ιδρύματα –καμιά φορά και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας- αλλά μία σημαντική πράξη φιλελληνισμού είναι και η συνεισφορά (με όλες τις εγγυήσεις χρηστής διαχείρισης) σε κάποια ιστορική κοινότητα για την διαφύλαξη των θησαυρών του γένους. Θησαυρούς δεν έχουν μόνον τα ξένα Μουσεία…