Στοχασμοί: Θέλω να ζήσω μαμά.‏

 Θέλω να ζήσω μαμά.
Όταν με έφερες σε αυτόν τον κόσμο, μου είπες ότι θα μου τα δώσεις όλα! Από ποιον τα πήρες όμως μαμά, δεν μου το είπες! Δεν μου έδειξες ποτέ τις φωτογραφίες με τα παιδάκια που πεινάνε για να έχω εγώ όλα τα καλούδια! Δεν μου είπες ότι δεν πάνε εκείνα ποτέ σχολείο επειδή χρειαζόντουσαν τα λεπτά χεράκια τους για να φτιάξουν τον κόσμο μου. Δεν με ενημέρωσες ότι μεγαλώνουν σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού, κοιτάζοντας τον δικό μου θεό της αφθονίας με λυπημένα μάτια.
Θέλω να ζήσω μαμά.
Γιατί δεν έπεισες τον μπαμπά το όπλο να μην το πιάσει; Γιατί δεν του είπες να μην φύγει, επειδή δεν χρειάζεται γυρνώντας, αν γυρίσει, να λουστούμε στα πλούτη που θα έχει λεηλατήσει; Γιατί μαμά δεν τον ειδοποίησες ότι κάθε σφαίρα που θα ρίξει θα γυρίσει κάποια στιγμή πίσω; Γιατί δεν τον ταρακούνησες να μην αφήσει άλλους γονείς χωρίς παιδιά, και άλλα παιδιά στην ορφάνια;
Θέλω να ζήσω μαμά.
Τα παιδάκια που παίζαμε στην αλάνα, ποτέ δεν πρόσεξα ότι είχαν άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία, άλλη καταγωγή, άλλη ζωή. Ψυχούλες ήταν όλα για μένα, και όποτε χτυπούσαμε, το ίδιο αίμα βγάζαμε. Γιατί μαμά δεν μου είπες ότι οι ψυχές μεγαλώνοντας γίνονται τέρατα; Γιατί μαμά με εκπαιδεύεις και εμένα για να γίνω ένα τέτοιο τέρας; Γιατί θα πρέπει τα παραμύθια να βγουν αληθινά, χωρίς το ευτυχισμένο τέλος τους;
Θέλω να ζήσω μαμά.
Όχι, δεν θέλω να μάθω τι με χωρίζει, επιθυμώ αυτά που με ενώνουν. Όχι, το καλύτερος δεν άρκεσε σαν παράδειγμα, το αδελφός είναι προτιμότερο. Ο νικητής, πότε επιτέλους θα καταλάβεις ότι αφήνει πίσω του εξοργισμένους ηττημένους; Πως με μεγαλώνεις λες με τα λόγια της αγάπης όταν μου χαράζεις παράλληλα το δρόμο του μίσους; Ποιος είναι τελικά αυτός ο Θεός του χρήματος που επισκιάζει όλους τους άλλους Θεούς;
Θέλω να ζήσω μαμά.
Γι αυτό ήρθα σε αυτόν τον κόσμο. Όπως γι αυτό ήρθαν και όλα τα αδέλφια μου. Και εσύ είσαι η μαμά όλων των παιδιών, και ο μπαμπάς είναι ο μπαμπάς όλων των παιδιών της γης. Και αν δεν είσαστε, έτσι θα έπρεπε να νοιώθετε. Πως το κάνετε αυτό στα παιδιά σας; Τι θα κληρονομήσουμε από εσάς, αν προλάβουμε και δούμε την επόμενη ανατολή;
Θέλω να ζήσω μαμά.
Στην τελευταία μου αναπνοή, θέλω να έχω γύρω μου τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και όχι εσάς. Αυτό είναι ευτυχία. Θέλω να πούνε για το πόσο ευτυχισμένος φεύγω και όχι για το πόσο επιτυχημένος. Θέλω να διακρίνουνε το χαμόγελό μου γιατί θα έχω χορτάσει τη ζωή, και όχι τον τρόμο στα μάτια μου επειδή δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω.
Άσε με να ζήσω μαμά.
Δώσε μου τόση αγάπη, που να μην μείνει χώρος και χρόνος μέσα μου για να μισήσω. Δείξε μου τον άνθρωπο που θα λαχταρώ και όχι τα πράγματα. Δώσε μου αγκαλιές, όχι αντικείμενα. Να θυμάσαι ότι όποτε μου κρατάς το χέρι μου, κρατάς σε αυτό το μέλλον της ανθρωπότητας. Να προσέχεις με αυτό πολύ! Μην προτρέπεις τον μπαμπά να γίνει ο ζωντανός μπαμπούλας άλλων παιδικών ψυχών.
Θέλουμε να ζήσουμε μαμάδες!