ΓΝΩΜΗ: Επίκαιρες σκέψεις και ομογενειακοί προβληματισμοί

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Είναι γεγονός ότι το Βιβλίο του Μπάμπη Μαρκέτου, «Οι Ελληνοαμερικανοί», Εκδόσεις Παπαζήση 2006 –το οποίο έγινε κατορθωτό να εκδοθεί με πρωτοβουλία του γράφοντος και την συνεργασία του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών- αποτελεί θησαυρό πληροφόρησης και γνώσης γύρω από την παρουσία και τη δράση των εν Αμερική ομογενών μας.

Με στοιχεία που αφορούν από την άφιξη των πρώτων Ελλήνων μεταναστών, μέχρι και το έτος 1977, όπου και κατά το μήνα Μάρτιο αποχώρησε ο Μπάμπης Μαρκέτος από την εφημερίδα του, τον Εθνικό Κήρυκα, μεταβιβάζοντας την ιδιοκτησία της στον Ευγένιο Ρωσσίδη. Είναι, δε πολύ σημαντικό ότι το βιβλίο εντάχθηκε στη Σειρά «Ιστορία της ελληνικής διασποράς και μετανάστευσης: Τεκμήρια, Μαρτυρίες, Μελέτες» και αποτέλεσε διδακτέα ύλη για τους φοιτητές του Παντείου «Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού».

Κυρίως, όμως, το βιβλίο αυτό αποτελεί ανεκτίμητη ψηφίδα στα μωσαϊκό της Ιστορίας του Ελληνισμού των ΗΠΑ. Από όταν οργανωμένη ελληνική ζωή δεν υπήρχε στην Αμερική και οι κοινότητες ήτανε στα σπάργανα. Μέχρι που δυνάμωσαν, που έγιναν τόπος συνάντησης των Ελλήνων μεταναστών, που άρχισαν να βγαίνουν από «εκείνα τα γκέτο, τα “Γκρήκ Τάουνς”, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στο Σαν Φραντσίσκο». Ώσπου έγιναν κραταιές οργανώσεις, σύλλογοι, εθνικοτοπικές, ομοσπονδίες, με προσφορά στην ομογένεια και τη γενέτειρα.

Αυτά μας έφερε στο νου η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη των Ομοσπονδιών, για τη δημιουργία τριτοβάθμιας οργάνωσης με μέλη της ομοσπονδίες, Επιστημονικούς και Επαγγελματικούς Συλλόγους και φυσικά πρόσωπα.

Η συνένωση δυνάμεων είναι η σύγχρονη απάντηση της ομογένειας στην παγκοσμιοποίηση και στην σημερινή θαμπή εικόνα της Ελλάδος.  Όπως τότε και τώρα, η ομογένεια πρέπει να σηκώσει το ανάστημά της. Για να υπερασπιστεί τις μέχρι σήμερα τεράστιες κατακτήσεις της σε όλους τους κλάδους των Επιστημών, σε όλους τους τομείς της Οικονομίας, σε όλους τους στίβους της πολιτικής. Σε όλα τα μονοπάτια του πνεύματος. Αλλά και για να προσφέρει τις καλές της υπηρεσίες στην πατρίδα και την ΙΔΕΑ του ελληνισμού.

Ναι, όπως και πρόσφατα σημειώναμε: «Έχει γερές, καλές, καταβολάδες η ελληνοαμερικανική παροικία».  Με αυτές είναι που και σήμερα, έξι γενιές μετά, εξακολουθεί να έχει ριζωμένη μέσα της την ελληνικότητά της και ας μην μιλούν όλοι πλέον τα ελληνικά. Και ας καθεύδει ακόμη η ελληνική Πολιτεία. Και ας μην δίνει την ψήφο στους Έλληνες ψηφοφόρους του Εξωτερικού. Και ας μην δημιουργεί Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε σημείωμά του στην Panhellenic Post ο ομογενής Βουλευτής της Σουηδίας, Σωτήρης Δελής.

Ψήφος και Υπουργείο. Ήδη από το 1956 τα ζητούσε και ο Μπάμπης Μαρκέτος! Μαζί με τα Ομόλογα που θα απευθύνονταν στον Απόδημο Ελληνισμό. Τίποτε δεν έγινε τότε. Τίποτε δεν έγινε και το 1974. Τίποτε δεν έγινε μέχρι και σήμερα. Και ας μεσολάβησαν στο διάβα του χρόνου γεγονότα και καταστάσεις συγκλονιστικές στις οποίες η ομογένεια εκδήλωσε έμπρακτα το σωτήριο «παρών» της προς τη γενέτειρα…

Τροφή για προβληματισμό: Σκέφτεται κανείς, πόσο διαφορετικά θα αντιμετώπιζε το εθνικό κέντρο την Ομογένεια, αν αυτή είχε παγκοσμίως ενιαία φωνή, συντονισμένη δράση και συνεργαζόμενη ηγεσία!

Αυτήν την ιδανική εικόνα του ενωμένου ελληνισμού προσπαθεί να σκιαγραφήσει η οργανωτική απόπειρα που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νέα Υόρκη. Τα κακεντρεχή σχόλια, εάν υπάρξουν, δεν πρέπει να αποθαρρύνουν κανέναν. Οι όποιες ενδεχομένως υπονομευτικές προσπάθειες, από όπου και εάν ήθελε εκδηλωθούν, πρέπει να πέσουν στο κενό. Εμπνέει αισιοδοξία το μήνυμα του προέδρου της Ομοσπονδίας Φιλαδέλφειας, Στάθη Καραντώνη, πως χρειάζεται η ομογένεια Αφύπνιση και επαγρύπνηση! Τα ίδια ακριβώς  χρειάζεται και η εν εξελίξει προσπάθεια!

Ο δρόμος ούτε εύκολος θα είναι ούτε σύντομος. Αν λάβουμε υπόψη ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός»,  πάλι απομένει πολύ κακοτράχαλη στράτα στους λόφους του “εγώ” να διανυθεί ακόμη. Στο τέρμα της διαδρομής, όμως, φτάνοντας στο “εμείς”, τίποτε δεν θα είναι ίδιο! ‘Η, μάλλον, όλα θα είναι καλύτερα!

Για την ομογένεια, τη γενέτειρα και τον ελληνισμό.