ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η χώρα της υπεροψίας

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Στην Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι είναι υπερόπτες!  Δεν είναι ανάγκη να είναι σημαντικοί.  Ούτε απαραιτήτως σπουδαίοι. Τους αρκεί που είναι υπερόπτες! Να σε βλέπουν «αφ’ υψηλού»…

Συνήθως οι σημαντικοί και οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι ταπεινοί. Ίσως γι αυτό είναι σημαντικοί και σπουδαίοι… Και καθόλου υπερόπτες.

Ετούτοι και οι άλλοι, κάθονται πίσω από μία κλειστή πόρτα! Η πόρτα, συνήθως, ανήκει σε κάποιο μεγάλο γραφείο. Όσο πιο σπουδαίο το πρόσωπο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο χώρος! Κάποτε σπουδαίο είναι μόνον ο χώρος! Αν είναι, μάλιστα, πλούσια διακοσμημένος…

Όσο μεγαλύτερο το δωμάτιο, τόσο φαρδύτερη και η πόρτα!  Είναι σημαντικό να βρίσκεσαι πίσω από μια μεγάλη πόρτα! Πολλές φορές η μεγάλη πόρτα, είναι και το μόνο σημαντικό! Όπως ο φελλός στη θάλασσα. Είναι σημαντικός γιατί επιπλέει!..

Συνήθως κάθε μεγάλη πόρτα είναι κλειστή! Όσο εύκολο είναι να κλείσει μια πόρτα, τόσο δύσκολο είναι να την ανοίξεις! Τηλέφωνα, μηνύματα, παρακάλια!  Η Γραμματέας δεν είναι γραμματέας. Είναι αυτή που αποφασίζει. Ποιόν θα δει, πότε θα τον δει και γιατί θα τον δει το αφεντικό!  Κάποτε είναι και πολλά άλλα…

Πίσω από κάθε κλειστή πόρτα βρίσκεται και μια μεγάλη καρέκλα! Κάποιες φορές το μόνο μεγάλο μέσα στο μεγάλο δωμάτιο, είναι η καρέκλα. Α, ναι. Και ένα τραπέζι διασκέψεων! Πάντα υπάρχει ένα τέτοιο τραπέζι. Αχρείαστο να ‘ναι…

Ποιοι κάθονται μέσα στο δωμάτιο-γραφείο; Μα συνήθως αυτοί που δίνουν εντολές. Κάποιες φορές κάθονται και αυτοί που δέχονται εντολές…  Πάντα υπάρχει ένα άνωθεν!

Δεν είναι κατ΄ ανάγκην πολιτικά πρόσωπα. Μπορεί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Ή πάλι, και απλοί επιχειρηματίες. Όσο πιο απλοί, τόσο πιο προσιτοί. Όσο πιο προσιτοί τόσο λιγότερο υπερόπτες. Το αντίστροφο δεν είναι και ανάλογο!

Καμμιά φορά και απλοί μεροκαματιάρηδες έχουν υπεροψία. Στην Ελλάδα ζούμε. Όλοι, ασχέτως μόρφωσης, επαγγέλματος και λειτουργήματος, είναι σίγουροι ότι κατέχουν την αλήθεια. Αισθάνονται αυθεντίες!

Κάτι, σαν πίνακας του Τσαρούχη, να πούμε! Απεικονίζει την Άνοιξη σαν ένα όμορφο …αγόρι! Όπως το δει κανείς. Ο Τσαρούχης το βλεπε σαν αυθεντικό. Άλλωστε εκείνος ήταν που είχε πει πως «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»!

Όλοι οι υπουργοί είναι εν δυνάμει υπερόπτες!  Ακόμα και οι Υφυπουργοί! Μέχρι και οι κλητήρες! Έχετε δοκιμάσει να ρωτήσετε κλητήρα στην είσοδο υπουργείου; Ίσα που καταδέχεται να σας κοιτάξει με μισόκλειστα μάτια…

Δεύτερη φορά δεν επαναλαμβάνει αυτό που σου είπε μέσα από τα δόντια του. Το κατάλαβες; Καλώς. Δεν το ΄πιασες;  Έχεις θέμα. Σε κοιτάει με ύφος και σου λέει: «Αν είναι να απαντάω σε καθένα δυό-τρεις φορές, γι αυτό που ρώτησε,  δεν θα κάνω άλλη δουλειά…». Αλήθεια, πια άλλη δουλειά κάνει;

Όλοι όσοι κατέχουν μια καρέκλα, έστω και από ψάθα, είναι υπερόπτες. Καμιά φορά είναι και υπερόπτες δίχως καρέκλα! Και ο μπάρμαν μπορεί να είναι και αυτός υπερόπτης πίσω από τον πάγκο του!  Αρκεί να είναι ή το παίζει ότι είναι ξερόλας! Πριν ανοίξεις το στόμα σου οι υπερόπτες σε αποστομώνουν! Μόνοι αυτοί κατέχουν το σωστό, το δέον και το πρέπον!

Στην χώρα της υπεροψίας μόνον ο υπερόπτης επιβιώνει. Όλοι οι άλλοι, αποτελούν είδος προς εξαφάνιση! Η γιαγιά μου το ‘λεγε αλλιώς: «σ’ αυτή τη χώρα, μόνο οι φελλοί, παιδί μου, επιπλέουν»!