Ρέκβιεμ στην μνήμη του Νίκου Διαμαντίδη

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Τον εκλιπόντα ομογενή επιχειρηματία, Νίκο Διαμαντίδη, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να συνεργαστούμε μαζί του το 2007. Όταν ακόμη ήταν Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.  Εκτιμήσαμε τα πατριωτικά του αισθήματα, την αγάπη του για την Ομογένεια και την αφοσίωσή του στην Ομοσπονδία.

Τον παρακολουθήσαμε και ως απόμαχο πλέον στην προσπάθεια του ιδίου, και άλλων πρώην Προέδρων, για την άρση της αντιδικίας που (αχρείαστα) ξέσπασε στην Ομοσπονδία μετά το θάνατο του Πέτρου Γαλάτουλα και την προεδρία Μεϊμάρογλου και που, δυστυχώς, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα (2021-2025).

Δυστυχώς, οι όποιες παρεμβάσεις του δεν κατάφεραν να γαληνέψουν την Ομοσπονδία η οποία -εκτός των άλλων- απώλεσε και την τιμητική ευθύνη  για την διοργάνωση της εθνικής μας παρέλασης στην 5^η Λεωφόρο της  Νέας Υόρκης. Και που είχε σαν παράπλευρο αποτέλεσμα την εμπλοκή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής στα διοικητικά της Ομοσπονδίας, με την ανάθεση σε εξω-ομοσπονδιακή Επιτροπή που ο ίδιος συνέστησε την διενέργεια των προετοιμασιών κλπ. για την Εθνική μας Παρέλαση στη Νέα Υόρκη. Ο Αρχιεπίσκοπος σε ρόλο συνδικαλιστή!

Είναι κανείς από ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκόμενους στην θλιβερή αυτή υπόθεση της φαγωμάρας στην Ομοσπονδία, που έχει τραυματίσει το γόητρο της Ομογένειας των ΗΠΑ, υπερήφανος; Ας βγει δημόσια να το δηλώσει…

Και ο μεν Αρχιεπίσκοπος -ασχέτως του οξύμωρου- ορθώς αναμείχθηκε αφού είναι αμφίβολο εάν με τα χάλια της Ομοσπονδίας θα μπορούσαμε να έχουμε μέχρι και σήμερα εθνική παρέλαση στην Νέα Υόρκη. Ωστόσο αναλογίστηκε κανείς από τους εμπλεκόμενους ομογενειακούς παράγοντες ότι ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκεται στο θρόνο του για να ασκεί πνευματικά και όχι διοικητικά καθήκοντα; Ότι τον θέλουμε πνευματικό ηγέτη και όχι συνδικαλιστική ή πολιτική προσωπικότητα; Ότι με την αμετροεπή συμπεριφορά μας τον «παρασύρουμε» σε ρόλους για τους οποίους σήμερα ορισμένοι τον κατηγορούν και επιδιώκουν την παραίτησή του με παρεμβάσεις μέχρι και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο;

Ο χαρακτήρας της ατέρμονης αντιπαράθεσης στην Ομοσπονδία τείνει, δυστυχώς, να λάβει μορφή αθεράπευτης κρίσης. Και ο Νίκος Διαμαντίδης υπέφερε γι αυτό. Η αγάπη του την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης δεν στάθηκε αρκετή για να ξεπεραστούν οι αντιπαραθέσεις, θέσεων, απόψεων, επιδιώξεων, συμφερόντων (;) φιλοδοξιών.

Ας αναλογισθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι ότι η (τελική) διευθέτηση και η διάσωση της Ομοσπονδίας θα είναι μνημόσυνο στη μνήμη του Νίκου Διαμαντίδη. Και ας πράξουν του λοιπού αναλόγως.

Και η Ομογένεια εν συνόλω έχει ανάγκη την επίλυση του προβλήματος της Ομοσπονδίας. Για να μην δίνει την εντύπωση μιας διαιρεμένης κοινωνίας. Για να προωθηθούν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των Σωματείων, Συλλόγων και κατ΄επέκταση της ομογένειας, και για να  αναλάβει εκ νέου, ως η κορυφαία οργανωτική δομή των ομογενών της Νέας Υόρκης, την εθνική μας Παρέλαση.