Αγώνας “όλα ή τίποτα” με την Εφές στην Αθήνα για τον ΠαναθηναΪκό

Εξουθενωμένοι από ένα σφιχτό ροτέισιον οκτώ παικτών που συχνά (όπως απόψε) είναι πιο κοντά στο επτά παρά στο εννέα, ξέμειναν από δυνάμεις και από καθαρό μυαλό στο τέλος του αποψινού αγώνα, όταν η Εφές έτρεχε με φτερά στα ποδάρια, δεν είμαι βέβαιος ότι θα είχαν επιβιώσει μετά από ήττα στο τρίτο ματς.

Οπότε, ας μείνουν στο προχθεσινό έπος του Ντίνου Μήτογλου και ας στρώσουν το ακάνθινο στρώμα τους για έναν, εν όψει του «όλα ή τίποτα» αγώνα της ερχόμενης Τρίτης, αποστασιοποιημένοι από το συναίσθημα και από την κούφια συνωμοσιολογία. Τα τέσσερα 24ωρα που μεσολαβούν είναι ο καλύτερος σύμμαχος του Παναθηναϊκού, που σχεδόν πάντα εμφανίζεται θαμπός σε αγώνες που ακολουθούν μία και μονάκριβη μέρα ξεκούρασης.

Όποιος πετάει την Τετάρτη σέρνεται την Παρασκευή και τούμπαλιν. Τα προχθεσινά τρίποντα έβρισκαν απόψε σίδερο και οι προσπάθειες για κρίσιμες άμυνες σκόνταφταν σε κατάκοπα ποδάρια. Η Τρίτη θα έχει πίσω της ένα πλήρες, πολύτιμο τετραήμερο ανασυγκρότησης και ανάπαυσης.

Ο Τσέντι Όσμαν έπαιξε απόψε περισσότερο από κάθε άλλη φορά (35:14) και -ότνα άφηνε κατά μέρος τα μακρινά σουτ- έκανε πραγματάκια που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν στη φαρέτρα του. Ο Ομέρ Γιούρτσεβεν έδειξε τσαγανό που δεν ήξερε ούτε ο ίδιος ότι έχει. Ο Κώστας Σλούκας υπενθύμισε σε συμπαίκτες και αντιπάλους ότι θυμάται τον δρόμο απ’ έξω κι ανακατωτά, ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ξαναβρήκε τον εαυτό του μετά από δύο άτυπα ρεπό.

Ωστόσο ο Τζέριαν Γκραντ έλιωσε όλες τις μπαταρίες του στο πρώτο μισό του αγώνα (όταν έγραψε 3+7+4), ο Ντίνος Μήτογλου πάσχιζε να ξαναβρεί την κομμένη του ανάσα και ο Κέντρικ Ναν μπλέχτηκε εκ νέου στα γρανάζια μήπως προσαρμοσμένης στην εξουδετέρωσή του άμυνα. Ο Λούκα Μπάνκι θυσίασε καλύτερους παίκτες για να δώσει χρόνο συμμετοχής σε ανώνυμους αμυντικούς καμικάζι (Γιλμάζ, Οζντεμίρογλου) και ο Ναν χρειάστηκε 12 σουτ και 6 βολές για να γίνει διψήφιος.

Με τον ορίζοντα μισόκλειστο από ξένα χέρια, ο Αμερικανός έδωσε 2 ασίστ για 2 λάθη και δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στο παιχνίδι, μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δεν είναι πια αστείο, αλλά είναι αληθές: ο Ναν έχει παίξει μόνο ένα καλό ημίχρονο σε αυτή τη σειρά των ήδη τεσσάρων αγώνων. Με μία εμφάνιση επιπέδου MVP στο πέμπτο ματς θα ξεπαστρέψει την Εφές, αλλά τώρα πια δεν υπάρχει περιθώριο παραπατήματος. Το έπαθλο του MVP θα είναι τρία νεκρά γράμματα στο σκρίνιο, εάν ο Παναθηναϊκός μείνει έξω από το φάιναλ-φορ.

Η Εφές κέρδισε χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλή. Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίστηκε από χαμηλά βλέμματα και κυρτούς ώμους, ενώ η αντεπίθεση του Παναθηναϊκού με σερί 5-19 μετά το 45-35 της τρίτης περιόδου έμοιαζε με φίμωτρο στον κύκνειο αμανέ.

Όμως, όχι. Η υπομονή με την οποία ο σπουδαίος Σέιν Λάρκιν ξεφούρνιζε τη μπάλα μέσα από τα ελληνικά ντουμπλαρίσματα έδωσε πολλά ανοιχτά σουτ σε ρολίστες τύπου Οσμάνι και Σμιτς και η αφύπνιση του Ελάιτζα Μπράιαντ, που είδε το πρώτο δεκάλεπτο από τον πάγκο, έδωσε στον Μπάνκι τον μπροστάρη που ο Ιταλός χρειαζόταν.

Η Εφές πέτυχε 85 πόντους και πήρε το δίχως αύριο παιχνίδι έχοντας ζεστά χέρια μόνο από έναν περιφερειακό σκόρερ. Εάν στην Αθήνα πάρει πολλά από τον Λάρκιν, τον Τόμπσον, τον Ντόζιερ και τον Νουόρα, θα ξαναβγεί από το συρτάρι το σύνθημα της περασμένης Πέμπτης: ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Ο Παναθηναϊκός, ναι, είναι ο καλύτερος γηπεδούχος της Ευρώπης. Τώρα όμως η μπάλα θα είναι πιο βαριά και το αντίπαλο καλάθι πιο στενό. Η δουλίτσα πρέπει να ξεκινήσει από την άμυνα και, ακόμα νωρίτερα, από την πνευματική προετοιμασία. Προπονητής που φεύγει μόνος του από το γήπεδο επειδή δεν γουστάρει να τον βρίζουν οι παλιοί του πιστοί δεν είναι καλό σημάδι και αν δεν με πιστεύετε περιμένετε να δείτε αν θα το κάνουν στο Άμπου Ντάμπι ο (εάν κι εφ’ όσον) Σπανούλης και ο (εάν κι εφ’ όσον) Σάρας.

Οι τεχνικές ποινές για διαμαρτυρίες, δίκαιες ή άδικες, δίνουν πόντους στον αντίπαλο, σε μία εποχή όπου κάθε πόντους μετράει το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι. Και τις δύο ήττες του, ο Παναθηναϊκός τις γνώρισε με διαφορά 3 πόντων, τριών πόντων που δεν είχε την πολύτέλεια να χαρίσει. Πλέον, η σεζόν έφτασε στο ως εδώ και μη παρέκει.

Στην καλύτερη περίπτωση, οι οπαδοί του θα στηθούν τελευταίοι στην αφετηρία για το Άμπου Ντάμπι και δεν θα βρίσκουν ούτε αεροπορικά, ούτε κρεβάτια, ούτε εισιτήρια για το γήπεδο ούτε ναργιλέδες. Στη χειρότερη, το όραμα του ελληνικού τελικού θα αντικατασταθεί από την πραγματικότητα ενός τουρκικού ημιτελικού. Δεν πέσαμε τελικά και τόσο έξω, στις μαντεψιές της Τετάρτης στο Old School.

Πηγή:gazzetta.gr