Η αξία της Διακομματικής Επιστολής των Αμερικανών Βουλευτών στον Πρόεδρο Τραμπ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η επιστολή των Αμερικανών Νομοθετών προς τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει μιας συνάντησής του με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, έχει μία ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτυπώνει τις απόψεις, τους φόβους και τις ανησυχίες τόσο των Ρεπουμπλικάνων όσο και των Δημοκρατικών Βουλευτών για τις πρακτικές, τις μεθόδους και τις βλέψεις της Άγκυρας που οραματίζεται την επανασύσταση της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. Και έχει αξία γιατί καταγράφει με σαφήνεια τους κινδύνους  για την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο που εγκυμονούν οι εμμονές του Ερντογάν.

Η Επιστολή έχει και μία άλλη, παράπλευρη αξία. Δείχνει το δυναμικό χαρακτήρα που έχει η επιρροή των ομογενών πολιτικών στην μεγάλη χώρα της Δύσης, καθώς υπογράφεται συνολικά από 22 νομοθέτες, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Γκρέγκορι Μικς, ενώ η πρωτοβουλία για την αποστολή της διακομματικής επιστολής ανήκει στη Δημοκρατική ομογενή βουλευτή Ντίνα Τίτους.

Ωστόσο ακόμη μεγαλύτερη αξία έχει το γεγονός ότι οι απόψεις των Αμερικανών Βουλευτών ταυτίζονται με το Διεθνές Δίκαιο και, κατ΄ ακολουθία, με τις θέσεις της Ελλάδος και της Κύπρου.

Οι Αμερικανοί  νομοθέτες αναγνωρίζουν ότι είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών η Τουρκία να είναι ένας ισχυρός και αξιόπιστος σύμμαχος εντός του ΝΑΤΟ, καθώς πρόκειται για μια χώρα που δαπανά το απαιτούμενο 2% του ΑΕΠ στον τομέα της άμυνας σε μια ταραγμένη και δυναμική περιοχή και θα μπορούσε συνεπώς να χρησιμεύσει ως πολλαπλασιαστής ισχύος για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Ωστόσο, υπενθυμίζουν ότι ο πρόεδρος Ερντογάν έχει δείξει ότι ακολουθεί μια πολιτική ατζέντα που δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα και τις αξίες των ΗΠΑ. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι έχει εκφράσει την επιθυμία του να ενταχθεί στους BRICS, έχει επιδιώξει καθεστώς εντός του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, υποστηρίζοντας συγχρόνως ισλαμιστικές ομάδες στη Συρία και εξοντώνοντας τους Κούρδους.

Γράφουν: «Για χρόνια, ο πρόεδρος Ερντογάν ανταγωνίζεται τους γείτονες της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας τον ελληνικό εναέριο χώρο, κατέχοντας παράνομα τμήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρενοχλώντας πλοία στο Αιγαίο Πέλαγος και απειλώντας να εισβάλει στην Ελλάδα και το Ισραήλ( …)

«Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει επίσης υιοθετήσει την ανησυχητική αναθεωρητική πολιτική που ονομάζεται «Γαλάζια Πατρίδα». Αυτό χρησιμεύει ως πολιτική και στρατιωτική αιτιολογία για την προώθηση της κυριαρχίας του στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος άλλων περιφερειακών δυνάμεων. Υπό την αιγίδα της «Γαλάζιας Πατρίδας», τα τουρκικά σκάφη αμφισβητούν τις ελληνικές και κυπριακές αποκλειστικές οικονομικές ζώνες με ανησυχητικό ρυθμό. Ο Ερντογάν διεκδικεί κοιτάσματα φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου. Υπέγραψε μάλιστα μνημόνιο με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης στην Τρίπολη, το οποίο παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτή η πολιτική περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο, ιδίως τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, και προωθεί τους στόχους του Ερντογάν για περιφερειακή κυριαρχία και τις νεοοθωμανικές φιλοδοξίες του».

Πόσο καλύτερα θα περιγράφαμε τις τουρκικές ακρότητες εμείς;