Τρία σχόλια για ένα άρθρο μας και η θέση της Panhellenic Post

​Του Χρήστου Μαλασπίνα

Το άρθρο μας «Οι Σχέσεις Ομογένειας – Εθνικού Κέντρου σήμερα, σε τρεις Θεατρικές Πράξεις»  Διαβάστηκε, αναδημοσιεύθηκε και σχολιάστηκε.

Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε τρία σχόλια αντιπροσωπευτικά -πιστεύουμε-  των σκέψεων και των αισθημάτων της ομογένειας, γύρω από το θέμα σχέσεις αποδήμων- Εθνικού κέντρου, λόγω της ταυτότητας των σχολιαστών. Το πράττουμε αυτό όχι για να καρπωθούμε τα ευγενικά λόγια, αλλά για να δείξουμε ότι το θέμα των σχέσεων Μητροπολιτικού Κέντρου – Αποδήμων πάσχει, ως μη όφειλε. Και ότι εάν υπάρχουν δύο τομείς όπου η διακομματική συνεννόηση αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση, ο  ένας -κατά την ταπεινή μας γνώμη- είναι ο Απόδημος Ελληνισμός.

Δεν εστιάζουμε, επομένως, τις ευθύνες σε συγκεκριμένα κόμματα και συγκεκριμένους πολιτικούς. Από το  1955 ήδη ο Μπάμπης Μαρκέτος (εκδότης-διευθυντής του Εθνικού Κήρυκα Νέας Υόρκης, 1947-1977) έγραφε για την «απροθυμία του του Ελληνικού Κέντρου να παρακολουθήσει  με το επιβαλλόμενο ενδιαφέρον την πορεία όλων των ξενιτεμένων τέκνων του»,  προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει τους πολιτικούς ηγέτες της γενέτειρας για τη σημασία και τη βαρύτητα  που είχε ανέκαθεν για το Έθνος ο ελληνισμός του εξωτερικού. …Επομένως, “πάει μακριά η βαλίτσα”…

Ωστόσο, από τότε μέχρι σήμερα είναι αλήθεια ότι έγιναν κάποια βήματα. Μικρά, δειλά, αναποτελεσματικά. Όπως π.χ. η ίδρυση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (1995) και η ψήφος, (2019)  από μακριά στους Απόδημους Έλληνες Ψηφοφόρους. Και τα δύο αυτά βήματα θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό το Status quo των σχέσεων εάν είχαν εξαρχής τις σωστές προδιαγραφές.

Ας δούμε, λοιπόν, πως σχολιάζουν τα περιγραφόμενα στο εν λόγω άρθρο μας τρεις αξιόλογοι ομογενείς. Ο Νίκος Παπαδόπουλος (πρώην Ύπατος Κυβερνήτης της ΑΧΕΠΑ για την Ευρώπη, -Supreme Governor, Region 10), διοικητής της American Legion Τμήμα Ελλάδος- Μανώλης Βεληβασάκης, Πολιτικός Μηχανικός ,- ένας από τους 10 μετόχους της διεθνούς μελετητικής εταιρείας Thornton-Tomasetti στην Νέα Υόρκη και καθηγητής Μηχανικής στο New York Institute of Technology, και στο Institute of Design & Construction-  και ο Σωτήρης Δελής π. Βουλευτής Σουηδίας και π. μέλος Εξωτερικών Υποθέσεων της Σουηδικής Βουλής.

Τα σχόλια των ανωτέρω έχουν ως εξής:

Aγαπητέ κύριε Μαλασπίνα,

Μόλις διάβασα το ‘Οι Σχέσεις Ομογένειας – Εθνικού Κέντρου σήμερα, σε τρεις Θεατρικές Πράξεις’ στο Panhellenic Post και σας συγχαίρω για το άρθρο σας.  Σαν παλιός αναγνώστης σας στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα με έχετε συνηθίσει να περιμένω από εσάς να διαβάσω ενδιαφέρουσες και αντικειμενικές ‘αναφορές’ στα θέματα του Αποδήμου Ελληνισμού.  Και αυτή την φορά δεν με απογοητεύσατε.  Και πάλι συγχαρητήρια.

Βεβαίως είναι ύψιστο κατόρθωμα η ‘αναγνώριση’ της παγκοσμιότητας της Ελληνικής γλώσσας από την UNESCO  και αξίζουν τα συγχαρητήρια μας σε αυτούς που με τις προσπάθειές τους κατάφεραν τελικά να πείσουν την UNESCO.  Συγχαρητήρια λοιπόν στους κυρίους Κουμουτσάκο και Μπαμπινιώτη.  Αλλά, μάλλον ξεχαστήκαν όλοι οι άλλοι που εσείς αναφέρατε, και κυρίως ο Καθηγητής Γιάννης Κορίνθιος, που άρχισαν και συνέχισαν για πολλά χρόνια τον αγώνα για την ‘αναγνώριση’ της Ελληνικής γλώσσας . Και χωρίς αυτούς, είμαι βέβαιος, δεν θα γινόταν πραγματικότητα η απόφαση της UNESCO.

Με εκτίμηση,

Νίκος Παπαδόπουλος

Αγαπητέ Χρήστο, καλημέρα από Νέα Υόρκη.

Διάβασα με μεγάλη προσοχή αλλά και ευχαρίστηση το τελευταίο άρθρο σου «Οι Σχέσεις Ομογένειας – Εθνικού Κέντρου σήμερα, σε τρεις Θεατρικές Πράξεις»! Για άλλη μια φορά είπες πολλές αλήθειες και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’αυτό! Θερμά συγχαρητήρια!

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το όλο θέμα των σχέσεων Αποδήμων με το Εθνικό κέντρο μπορεί να είναι μεν κατά πλείστον φαιδρό, αλλά και συνάμα όμως και λυπηρό και παραμελημένο από όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά ίσως όμως και κάπως κατανοητό αφού μας θυμίζει την παροιμία «Out of sight, out of Mind”! Δυστυχώς, όλοι τους αφού δεν μας βλέπουν σαν ψηφοφόρους, ως εκ τούτου δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα, η ακόμη χειρότερα δεν μας έχουν και τόσο ανάγκη! Γιατί στην τελευταία λέξη, το σπουδαιότερο «αγαθό» που επιδιώκει κάθε «πολιτικός ανήρ» είναι η ψήφος των ψηφοφόρων του!

Έτσι λοιπόν, μήπως είναι καιρός πλέον να πάψουμε και εμείς οι απόδημοι να ασχολούμαστε με τους Έλληνες πολιτικούς, και ειδικά αυτούς που υποτίθεται πως μας «εκπροσωπούν» και να τους αφήσουμε ήσυχους να ζουν και να απολαμβάνουν τα όμορφα παραμύθια που πλέκουν για λογαριασμό μας, με την προϋπόθεση βέβαια  πώς θα μας αφήσουν και εμάς ήσυχους να ζούμε χωρίς την «πρόνοια τους και την έγνοια» τους αφού μάλλον δεν την χρειαζόμαστε.

Και όπως λεν και στα παραμύθια, θα ζήσουν αυτοί καλά, και εμείς ακόμα καλύτερα…….!

Με πολύ εκτίμηση για την σοβαρή δουλειά που επιτελείς στο Panhellenic Post.

Μανώλης Ελ. Βεληβασάκης.

Κύριε Μαλασπίνα,

Στο άρθρο σου σου «Οι Σχέσεις Ομογένειας – Εθνικού Κέντρου σήμερα, σε τρεις Θεατρικές Πράξεις»!

Σοβαρές σκέψεις που εύχομαι να τις διαβάσουν οι αρμόδιοι αλλά δεν το ελπίζω!

Οι σχέσεις Αποδήμων και Μητρόπολης ήταν και είναι πάντοτε προβληματικές.

Καλή συνέχεια

Σωτήρης Δελής.

Εμείς εν κατακλείδι, να προσθέσουμε ότι δεν έχουν άδικο οι ανωτέρω αναγνώστες μας. Ωστόσο μία τυχόν ρήξη των δεσμών θα είναι επιζήμια και για τη Γενέτειρα, αλλά και για την Ομογένεια.  Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή.  Να αποφασίσουν οι ομογενείς να αυτοοργανωθούν σε διεθνές επίπεδο.