Θα λειτουργήσει πυρηνικός αντιδραστήρας στη Σελήνη από Ρώσους και Κινέζους μέχρι το 2035

Η κούρσα για την κατάκτηση της Σελήνης μπαίνει σε νέα τροχιά, καθώς Ρωσία και Κίνα επιβεβαίωσαν τα σχέδιά τους για την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στη σεληνιακή επιφάνεια. Ο Yuri Borisov, πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας και νυν επικεφαλής της Roscosmos, ανακοίνωσε τον Μάρτιο του 2024 ότι οι δύο χώρες θα συνεργαστούν για την ενεργειακή αυτάρκεια της Διεθνούς Ερευνητικής Σεληνιακής Βάσης (ILRS), η οποία προγραμματίζεται να είναι έτοιμη το 2035.

Η Ρωσία διαθέτει πολυετή εμπειρία στην ανάπτυξη πυρηνικών υποδομών, ενώ η Κίνα, αν και νεότερη στον κλάδο, έχει τη γνώση και τους πόρους για να υλοποιήσει το εγχείρημα. Ο κοινός στόχος είναι να δημιουργήσουν μια μικρή πυρηνική εγκατάσταση που θα εξασφαλίζει σταθερή και μακροχρόνια ενεργειακή υποστήριξη στη σεληνιακή βάση.

Μέχρι το 2035 Ρωσία και Κίνα θέλουν να ολοκληρώσουν την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στη Σελήνη, που θα εξασφάλιζε ενέργεια για την έρευνα και εξερεύνηση του πλανήτη.

Αξίζουν αναφοράς:

– Η Κίνα και η Ρωσία σχεδιάζουν την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στη Σελήνη έως το 2035, με στόχο την παροχή ενέργειας σε μία μόνιμη βάση στον πλανήτη: τον Διεθνή Σταθμό Σεληνιακών Ερευνών (ILRS).
– Το πρόγραμμα ILRS θα βασίζεται στον σταθμό παραγωγής ενέργειας για τις επιστημονικές του έρευνες.
– Το πρόγραμμα ILRS περιλαμβάνει περισσότερους από δέκα διεθνείς συνεργάτες και θεωρείται ανταγωνιστικό εγχείρημα στο «Πρόγραμμα Artemis» της NASA.
– Οι διαστημικές υπηρεσίας της Ρωσίας και της Κίνας (η Roscosmos και η CNSA αντιστοίχως) υπέγραψαν αυτήν την εβδομάδα ένα μνημόνιο συνεργασίας.

Ο πυρηνικός σταθμός θα αποτελεί μέρος της βάσης ILRS και θα παρέχει ενέργεια για τη μακροχρόνια εξερεύνηση της Σελήνης και τις συναφείς επιστημονικές έρευνες.

Ταυτοχρόνως θεωρείται και ως «ανταγωνιστής» του αμερικανικού προγράμματος “Artemis”, το οποίο αφορά την κατασκευή του διαστημικού σταθμού “Gateway” σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2027 – στο “Artemis” συμμετέχουν πέραν της NASA και οι διαστημικές υπηρεσίες 55 άλλων κρατών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών κρατών-μελών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Το πρόγραμμα ILRS στοχεύει στη δημιουργία μίας σεληνιακής βάσης επιστημονικών ερευνών, η οποία θα βρίσκεται 100 χιλιόμετρα μακριά από τον νότιο πόλο της Σελήνης. Στα πλαίσια του ILRS θα πραγματοποιούνται τόσο μακροχρόνιες αυτόνομες επιχειρήσεις όσο και ανθρώπινες αποστολές σύντομης διάρκειας. «Στη βάση θα γίνονται βαρύνουσας σημασίας διαστημικές έρευνες και θα δοκιμάζονται τεχνολογίες για μακράς διάρκειας επιχειρήσεις χωρίς ανθρώπινο πλήρωμα, με την προοπτική της παρουσίας ενός ανθρώπου στη Σελήνη», αναφέρει η Roscosmos.

Στο πρόγραμμα ILRS, το οποίο ανακοινώθηκε το 2017, συμμετέχουν το Πακιστάν, η Βενεζουέλα, η Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, η Νότια Αφρική, η Αίγυπτος, η Νικαράγουα, η Ταϊλάνδη, η Σερβία, η Σενεγάλη και το Καζακστάν. Η Κίνα θα καλέσει επίσης 50 κράτη, 500 διεθνή επιστημονικά ερευνητικά ινστιτούτα και χιλιάδες ερευνητές να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα.

Αξίζει να σημειωθεί πως τον Ιούνιο του 2024 η Κίνα έγινε η πρώτη χώρα που κατάφερε να συλλέξει πετρώματα από αυτό το ημισφαίριο. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua είχε κάνει τότε λόγο για ένα «πρωτοφανές κατόρθωμα στην ιστορία της ανθρώπινης εξερεύνησης της Σελήνης».

Αν και η βάση ILRS επιδιώκει να είναι ένα κέντρο επιστημονικής έρευνας, οι φυσικοί πόροι της Σελήνης αποτελούν επίσης μία ελκυστική προοπτική για τα συμμετέχοντα κράτη. Η Σελήνη διαθέτει πολύτιμα οξείδια μετάλλων, ρεγόλιθο (σεληνιακό έδαφος), σπάνια γήινα μέταλλα και πιθανώς μεγάλες ποσότητες ηλίου-3, το οποίο είναι πολύτιμο για την πυρηνική σύντηξη. Η εκμετάλλευση των σεληνιακών πόρων απασχολεί το τελευταίο διάστημα έντονα και τον νομικό κόσμο.

Το ILRS αποτελεί κομβικό πυλώνα των σχεδίων της Κίνας να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη στην επιστημονική έρευνα και εξερεύνηση του διαστήματος. Η κατασκευή του σταθμού αναμένεται να ξεκινήσει το 2028. Από το 2013 έχουν προσεληνωθεί πολλά κινεζικά μη επανδρωμένα σκάφη. Οι Κινέζοι επιστήμονες ηγούνται στις αποστολές χαρτογράφησης της σεληνιακής επιφάνειας, συμπεριλαμβανομένης της «σκοτεινής πλευρά της Σελήνης», δηλαδή του σεληνιακού ημισφαιρίου που δεν “βλέπει” ποτέ προς τη Γη.