Σχόλια για το άρθρο: «Η Ομογένεια είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδος στο Εξωτερικό»

Ευαίσθητες χορδές της ομογένειας άγγιξε το άρθρο μας με τίτλο: «Η Ομογένεια είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδος στο Εξωτερικό»… Γίναμε αποδέκτες αρκετών σχολίων με επιβεβαιωτικό και επαινετικό χαρακτήρα τόσο στο e-mail όσο και στο facebook.

Σταχυολογήσαμε λίγα από αυτά, κυρίως διότι παρουσιάζουν πρωτογενώς το πρόβλημα, όσο και γιατί προτείνουν κάποιες λύσεις.

Ακολουθούν τα επιλεγέντα:

Nick Papadopoulos (Νϊκος Παπαδόπουλος, Διοικητής της American Legion – ΕΛΛΑΣ)

«(…) Επίσης επαφές με την Ομογένεια μπορούν να γίνονται στις επισκέψεις κυβερνητικών στελεχών από την Ελλάδα στους χώρους της Ομογένειας. Τέτοια ταξίδια φαίνεται να έχουν περιοριστεί ή να γίνονται μόνo για photo opportunities ή για καθαρά κομματικές υποχρεώσεις».

Sotiris Delis (Σωτήρης Δελής, επ. βουλευτής Σουηδίας)

«Καλημέρα Χρήστο! Το διάβασα και το δημοσίευσα στο φατσοβιβλιο μου. Πολύ εύστοχο.»

Νικολέττα Δ. Τσιτσανούδη-Μαλλίδη (Διευθύντρια Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου, Ιωάννινα)

«Χαίρε αγαπητέ Χρήστο! Διάβασα το άρθρο σου, με μεγάλο ενδιαφέρον».

Emmanuel Velivasakis (Εμμανουήλ Βεληβασάκης-Πολ. Μηχανικός, Νέα Υόρκη)

​«Πόσο δίκιο έχεις αγαπητέ κ. Μαλασπίνα σε όλα που αναφέρατε στο έγκριτο Panhellenic Post σχετικά με την Ομογένεια και τις σχέσεις της με το Εθνικό κέντρο!

Πολύ σωστά παρατηρήσατε, και σε αυτό συμφωνούμε και εμείς, ότι το χάσμα μεταξύ της Ομογένειας και των ιθυνόντων της πατρίδας μας μεγαλώνει καθημερινά!

Τι να πρωτοπιάσω και τι να πρωτοπώ;

– την απέραντη και δαιδαλώδη γραφειοκρατία που αντιμετωπίζουμε σαν αποφασίσουμε να πολιτογραφήσουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, και τις χιλιάδες δολαρίων που πρέπει να ξοδέψουμε σε δικηγόρους και μεσάζοντες για να βρούμε άκρη μετά από χρόνια ταλαιπωρίας, και αγωνίας;

-την δαιδαλώδη γραφειοκρατία και τον απαίσιο τρόπο συμπεριφοράς που αντιμετωπίζουμε στα αστυνομικά τμήματα για να πάρουμε παράταση βίζας πέρα των 90 ημερών που χρειάζονται οι αλλοδαποί συγγενείς μας, σύζυγοι, παιδιά και εγγόνια; Άσε δε τα παράλογα δικαιολογητικά που μας ζητούν, ταξιδιωτική ασφάλιση, τραπεζικούς λογαριασμούς, κτλ!

-και τι να πούμε για τις ελληνικές τράπεζες, που κάθε λίγο και λιγάκι μας ζητούν τελείως παράλογα δικαιολογητικά, για να αποδείξουμε ότι δεν ήμαστε ελέφαντες, ενώ οι ίδιες μπορούν με κάθε νομιμότητα να σου μηδενίσουν μετοχές τους που ακριβοπλήρωσες, και στο τέλος βρίσκεσαι και χρεώστης τους!

-και αν κανένας από εμάς είναι τελείως άτυχος, και χρειαστεί να εμπλέξει με την ελληνική δικαιοσύνη, ίσως για να λύσει κάποιες διαφορές, περιουσιακά, κτλ, ω μη γένοιτω, γιατί θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια να ακουστεί κάποια υπόθεση, μετά από δεκάδες αναβολές και άλλες καθυστερήσεις.

Παρόλα ταύτα, εμείς οι ομογενείς προσπαθούμε να παραβλέπουμε όλες αυτές τις ταλαιπωρίες και κακομοιριές, γιατί η αγάπη μας και το καθήκον προς την πατρίδα, υπερισχύουν πάντων δεινών και εξακολουθούμε να ήμαστε αυτεπάγγελτοι πρεσβευτές της Ελλάδας μας στις χώρες που ζούμε!

Για πόσο καιρό ακόμη όμως; Οι πρώτες γενιές ομογενών φτάνουν στο φυσιολογικό τέλος τους σιγά-σιγά! Και παρ’ολου που δεν το παραδεχόμαστε, οι δεύτερες και τρίτες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, έχουν άλλες προτεραιότητες! Η Ελλάδα για τους περισσότερους είναι μόνο πατρίδα των γονιών και παππούδων των και ένας όμορφος προορισμός διακοπών!

Στο τέλος, αυτό που εκφράζει τα συναισθήματα  πολλών από εμάς, είναι το λαϊκό τραγούδι:

Αχ ελλάδα θα στο πω
Πριν λαλήσεις πετεινό
Δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
Μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
Σαν το νόθο με πετάς
Μα κι απάνω μου κρεμιέσαι…»

Για την αντιγραφή Xρήστος Mαλασπίνας