Περί νέου Κόμματος του Αλέξη Τσίπρα

Γνώμη του Χρήστου Μαλασπίνα

Κουμουνδούρου, Πατησίων, Περισσός και Μαξίμου μοιάζει να συνέρχονται από την αποσπόντα “βόμβα” του Αλέξη Τσίπρα να ιδρύσει “Νέο Κόμμα”, προκειμένου:

1. Να κυβερνήσει και πάλι την Ελλάδα;
2. Να κάνει όλα όσα δεν μπόρεσε να κάνει τις προηγούμενες δύο φορές που ο λαός τον επέλεξε να φέρει την «αλλαγή» στη χώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ;
3. Να δικαιολογήσει την «κωλοτούμπα» που έφερε νέο Μνημόνιο «χείριστο του πρώτου»;
4. Να προωθήσει νέα «εθνοσωτήρια» συμφωνία αλά Πρέσπες που την χλευάζουν σε κάθε ευκαιρία οι «Βορειο Μακεδόνες»; Και,
5. Να αναδείξει νέους «πολιτικούς αστέρες» αλά Νίκος Παππάς με την ομόφωνη καταδίκη σε ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή, από το Ειδικό Δικαστήριο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, βάσει του νόμου περί ευθύνηςυπουργών;

Αυτά και  άλλα πολλά «φιλοδοξεί» να «διαπράξει» ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνοντας και πάλι την εξουσία; Κάτι για το οποίο, φυσικά, χρειάζεται την ψήφο του ελληνικού λαού. Και το ερώτημα είναι: Θα του την δώσει και πάλι ο Ελληνικός λαός;

Είναι αλήθεια ότι το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε από το Παρίσι, ανέλαβε την πρώτη μεταχουντική Κυβέρνηση και ίδρυσε την Νέα Δημοκρατία. Τότε, όμως, τον καλούσε η πατρίς “να αποκαταστήσει τη δημοκρατία” ως έμπειρος πολιτικός ανήρ.

Είναι, επίσης, αλήθεια ότι και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, εν Ελλάδι, άφησαν  (ή εκδιώχθηκαν) για διάφορους λόγους από τα κόμματα που τους ανέδειξαν και έφτιαξαν δικό τους κόμμα προσβλέποντας, προφανώς,  στην διακυβέρνηση της χώρας. Π.χ. Κωστής Στεφανόπουλος (ΔΗΑΝΑ) ,  Γιώργος Καρατζαφέρης (ΛΑΟΣ), Δημήτρης Αβραμόπουλος (Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών) Παν. Καμμένος (Ανεξάρτητοι Έλληνες), Αντώνης Σαμαράς (Πολιτική Άνοιξη), Στέφανος Κασσελάκης (Κίνημα Δημοκρατίας), Αλέξης  Χαρίτσης (Νέα Αριστερά) Ζωή Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) κ.α. Μόνη εξαίρεση ο Ανδρέας Παπανδρέου που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, μετά τη χούντα, όμως.

Κανένα εξ όλων των υπολοίπων κομμάτων δεν είχε σημαντική εκλογική επιτυχία. Κάποια μπήκαν με «οριακό ποσοστό» πρόσκαιρα στη Βουλή ή συνεργαζόμενα με κάποια κυβέρνηση, συγκυβέρνησαν για σύντομο χρονικό διάστημα.  Αλλά μέχρις εκεί. Προς τι , λοιπόν, θα έχει διαφορετική τύχη ένα πιθανόν νέο πολιτικό κόμμα του κ. Αλέξη Τσίπρα;

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, πολλά υποσχόμενος τότε νέος, δημιουργούσε το ΣΥΡΙΖΑ -νέο κόμμα με νέα πρόσωπα και οράματα- επαγγέλθηκε πράγματα που άλλα έκανε ως πρωθυπουργός και άλλα- τα περισσότερα- τα εγκατέλειψε στα συρτάρια. Μετά τις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε σε εσωκομματικές περιπέτειες. Και ενώ κανείς θα ανέμενε από τον Ιδρυτή του κόμματος να παρέμβει προς εκτόνωση της κρίσης, ώστε να διατηρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση, αναλαμβάνοντας ο ίδιος και πάλι το τιμόνι, το εγκατέλειψε σε πολιτικώς άπειρα χέρια. Με αποτέλεσμα την διάσπασή του κόμματος.

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ευχαρίστως -κατά την προσωπική μας άποψη- θα έβλεπε μια νέα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα  που θα αναδιαμόρφωνε προς πολιτικό της όφελος το σκηνικό εντός και εκτός Βουλής, με μέγα κερδισμένο τον νυν Πρωθυπουργό που όσα λάθη και εάν διέπραξε, όσες αναποδιές και όσα καταστροφικά γεγονότα συνέβησαν στον τόπο την περίοδο της πρωθυπουργίας του, τα αντιμετώπισε όχι πάντα με επιτυχία, αλλά δίνοντας θαρρετά τη μάχη του.

(Μόνο με την Ομογένεια δεν έχει επιδείξει την ίδια αποφασιστικότητα, αλλά αυτό είναι ένα ένα διαφορετικό ζήτημα).

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη δεν είναι σίγουρα τα επόμενα βήματα του Αλέξη Τσίπρα. Όσα υπαινίχθηκε στην πρόσφατη συνέντευξή του  στην Le Mond αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός «απονενοημένου» εγχειρήματος. Θα το τολμήσει;

Για την περίπτωση αυτή, το έτερο ερώτημα είναι, πού θα βρει συνεργάτες; Διαλύοντας εντελώς ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά ή αναζητώντας νέους «διάττοντες αριστερούς αστέρες» στο πολιτικό μας σύστημα;