Σατιρίζοντας: Απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά, έτσι χωρίς αιτία!..

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Βόηθα Άγια μου Παρασκευή η χάρη σου μεγάλη

τους φάγανε μπαμπέσικα κόρη και παλικάρι!

Μπερδεύτηκαν στα κύματα που σκίζουνε αιθέρες

Και νόμισαν διορίστηκαν στο σύμπαν συμπεθέρες!

Πριν στις καρέκλες κάτσουνε άρχισαν το κρυφτούλι,

Φύγε εσύ, ελα εσύ πρέπει να φάνε ούλοι!

Θύελλα στο Μέγαρο, φουρτούνα στο μυαλό τους

Στο δρόμο τους πετάξανε όλους για το καλό τους.

Έτσι στη χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα

Μπέρδεψαν τους ρόλους τους ως γίνεται μοιραία.

Κι άρχισαν να ξηλώνουνε να ράβουν να μπαλώνουνε

Και ράψε-ξήλωσε μαθές άρχισαν να μαλώνουνε!

Απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά, έτσι χωρίς αιτία

Ποιος ξέρει, ίσως  η άγνοια ενέχει γοητεία!

Πως αλλιώς άλλωστε θε να τρυπώσουν ημετέροι;

Στο βόλεμα και στο ρουσφέτι μήτε που έχουν ταίρι.

Εδώ όπου μας έλαχε τη ζήση μας να ζούμε

αξιοκρατία, δεξιότητες, μπα, ματαιοπονούμε!

Εδώ ύψιστο είναι αγαθό ο μπάρμπας στην Κορώνη

Αυτός ορίζει τις ζωές αυτός και τις τελειώνει!

Και πίσω θέλουνε μαθές τους απόδημους να φέρουν

Από που θα φύγουνε νοούν, μα που θα πάνε ξέρουν;

Σε τούτη τη σφηκοφωλιά απ’ όπου να γλυτώσουνε

χίλια μίλια μακριά πήγαν για  να ματώσουνε.

Άλλοι έχουν τ΄ όνομα κι άλλοι έχουν τη χάρη

Άλλοι Μαχαίρας στ΄ όνομα κι άλλοι  πολεμοχάροι !

Η κοπελιά απ’ αντικρύ έβλεπε με τα κιάλια

Και πήγαινε μαθές σιμά να κόψει πορτοκάλια.

Όπου κι αν τους εύρισκε μικρόφωνο με τη μία

και τη ζωή τους ξεδίπλωναν οι εν αποδημία.

Πως το πες,  το ζήσαμε και μεις  ω! τι με περιμένει,

συνδέθηκες με τους Έλληνες σ’ όλη την οικουμένη;

Νατάσα μου, καήλα τους τι κάνουνε στα ξένα

Αν ειν’ γεροί και πως περνούν καλά ή πονεμένα.

Μην κακιώνεις δεν φταίν αυτοί έτσι τους εμάθαν

Οι κραταιοί αρχόντοι μας έτσι τους διδάξαν…

Εμείς εδώ νοιαζόμαστε μόνο για τα εδικά μας

Καλά εμείς να είμαστε, εμείς και τα προικιά μας.

Και δίφραγκο δεν δίνουνε τι κάνουν παραπέρα

Αν είν καλά, αν πολεμούν, αν έχουν φάει σφαίρα!

Συγγνώμη δεν κατάλαβα, βραβείο ευπρεπείας;

Ε, μαθές και ημείς πριν το λάβαμε εξ αρχής ιδίας!

Μα ούτε τους ένοιαξε σ΄όλο τον κόσμο κάθε μέρα

κι αν σε άκουαν, μη πω γι αυτό σε κάναν πέρα!

Κι αν γκάφα ολκής και θόρυβος τους ακολουθούνε,

Πόσοι απόδημοι μαθές θα κάτσουν να τους δούνε;

Αγία μου Παρασκευή, πως τους αντέχεις, πες μας

κάνε το θάμα Σου μαθές, άκου τις προσευχές μας.

Φωτογραφία: google.com