Κορνήλιος, ένας Ελληνας που ζούσε με κυνηγούς κεφαλών στον Ισημερινό

Του Σταύρου Μαρμαρινού/ Από τον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης.

Νέα Υόρκη.- Ο Μάθιους Κάλεσης, που γνώρισα πριν πολλά χρόνια στη Ν. Υόρκη, θυμάμαι ότι μου είχε μιλήσει για τις συναντήσεις που είχε με έναν Ελληνα, ο οποίος ζούσε σε πρωτόγονη κατάσταση μαζί με ιθαγενείς κυνηγούς κεφαλών στα άγρια δάση του Ισημερινού. Ως πιλότος της Αμερικανικής Αεροπορίας, που ήταν εκείνο τον καιρό, φύλαγε μαζί με συναδέλφους του, τη Διώρυγα του Παναμά, από τους Γερμανούς ναζί, που βρίσκονταν σ’ όλη σχεδόν τη Λατινική Αμερική.

Ο Κάλεσης που ήταν πάνω από 81 χρονών, όταν συναντηθήκαμε, μου είχε πει, ότι όσο θα ζούσε, θα θυμόταν πάντα τον Κορνήλιο, τον ξεχασμένο μέσα στις ζούγκλες συμπατριώτη μας. «Παρά τις περιπέτειες και τις κακουχίες του, ήταν ένας καλός Ελληνας, που αγαπούσε την πατρίδα και μου μίλαγε συνέχεια ελληνικά», μου είχε τονίσει.

Ο Μάθιους Κάλεσης δεν θυμόταν το άλλο όνομα του Κορνήλιου, ο οποίος ήταν μάλλον από την Κρήτη. Αγνωστο πώς είχε βρεθεί μαζί με τους κυνηγούς κεφαλών και έζησε μαζί τους για αρκετά χρόνια, όταν ήταν νέος στην ηλικία και του άρεσαν οι περιπέτειες.

Μου είπε, σχετικά, ότι όταν πέρασαν τα χρόνια, ο Κορνήλιος μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στους πρωτόγονους εκείνους ιθαγενείς και στον πολιτισμένο κόσμο. Κατέβαινε, μάλιστα, σε μια μικρή πόλη του Ισημερινού, το Γογιακίλ και έμενε σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο μικρού ξενοδοχείου. Φεύγοντας από τους άγριους, έπαιρνε μαζί του μικρά πρωτόγονα αντικείμενα που έφτιαχναν, τα οποία πουλούσε.

Νέος στην ηλικία, γεμάτος με όρεξη για περιπέτειες, ο Κορνήλιος, ζούσε για μεγάλα διαστήματα κοντά στους κυνηγούς κεφαλών του Ισημερινού, στη λατινική Αμερική. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ Μ. ΚΑΛΕΣΗΣ

Ο Μάθιους Κάλεσης υπηρετούσε εκείνη την εποχή, το 1943, σε μια αμερικανική βάση του Ισημερινού, κοντά στις ακτές του Ειρηνικού.

Μια μέρα, μαζί με ένα συνάδελφό του πιλότο, πέταξαν στο Γογιακίλ για να αγοράσουν προσωπικά είδη. Οταν βρέθηκαν σ’ ένα κατάστημα με ρούχα, η Σπανιόλα ιδιοκτήτρια, μόλις άκουσε ότι είναι Ελληνας, τον ρώτησε αν γνωρίζει τον Κορνήλιο, που κάθε τόσο κατέβαινε στην πόλη, όπως του είπε και έμενε σε κάποιο κοντινό ξενοδοχείο. Η γνωριμία δεν άργησε να γίνει.

«Συναντήθηκα μαζί του τρεις φορές», μου είχε πει ο Μάθιους Κάλεσης. «Ηταν ένας καλός άνθρωπος και ενδιαφερόταν για την Ελλάδα και κάθε τι το ελληνικό. Απόδειξη, ότι έβρισκε, δεν ξέρω πού και πώς, τον ‘Εθνικό Κήρυκα’ και τον έπαιρνε μαζί του, κοντά στους κυνηγούς κεφαλών για να διαβάσει… Μου είχε εξηγήσει ότι ζούσε σε πρωτόγονη κατάσταση με τους ιθαγενείς και καθημερινά κυνηγούσαν».

Κάποια φορά είχε πέσει ένα αμερικανικό αεροπλάνο μέσα στα πυκνά δάση και οι Αμερικανοί ήλθαν σε επαφή με τον Κορνήλιο και του ζήτησαν να ψάξει ο ίδιος να εντοπίσει την περιοχή με το δυστύχημα.

Με την ευκαιρία εκείνη, ο Κάλεσης, μου διηγήθηκε ότι σε μια από τις συναντήσεις εκείνες, ο Κορνήλιος του έκανε δώρο ένα πιστόλι και μερικές φωτογραφίες από τη ζωή του με τους ιθαγενείς. Σε μια από αυτές, φαινόταν και ο «Εθνικός Κήρυκας». «Στα χαρίζω για να θυμάσαι τι ζωή έκανα», του είχε πει.

Κοντινό πλάνο, του Κορνήλιου, την εποχή που ζούσε με τους  ιθαγενείς στα πυκνά δάση του Ισημερινού. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ Μ. ΚΑΛΕΣΗΣ

Ο Κορνήλιος, όπως μου είχε εξιστορήσει ο Κάλεσης, του είχε πει το παράπονό του, ότι ο πατέρας του, όταν πληροφορήθηκε πως ο γιος του ζούσε μαζί με τους κυνηγούς κεφαλών, στενοχωρήθηκε τόσο πολύ, ώστε τον αποκλήρωσε.

Ο Μάθιους Κάλεσης, ποτέ δεν τον ξανάδε από τότε και ποτέ δεν ξανάκουσε για τον Κορνήλιο.

Αλλά, από τα χρόνια εκείνα του πολέμου, είχε κι άλλες αναμνήσεις.

Θυμάμαι ότι μου είπε, πως ήταν σε νηοπομπή η οποία είχε φύγει από τη Νότια Ορλεάνη για τη νότια Αμερική. «Αντιμετωπίσαμε κινδύνους στην πορεία μας, από γερμανική υποβρύχια τα οποία υπήρχαν στην περιοχή», μου είχε πει. «Μην ξεχνάτε ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν και η θαλάσσια εκείνη περιοχή, όπως και η Νότιος Αμερική, ήταν γεμάτη από Γερμανούς ναζί, αλλά και τους Γιαπωνέζους συμμάχους τους. Πηγαίναμε προσεκτικά και κάναμε τη διαδρομή σε 7-8 μέρες. Ομως, δόξα τω Θεώ, δεν έπαθα τίποτε».

Ο Μάθιους Κάλεσης, ήταν και στη δύναμη, που εκείνα χρόνια του πολέμου προστάτευε το Κανάλι του Παναμά από πιθανό σαμποτάζ των Γερμανών ναζί.

«Υπήρχαν οι μεγάλοι κίνδυνοι, αλλά υπήρχαν και οι μεγάλες, οι δυνατές συγκινήσεις», θυμάμαι ότι μου είχε πει. «Τι τα θέλετε; Η ζωή έχει πολλά και επιφυλάσσει εκπλήξεις. Κανείς δεν ξέρει τι θα του συμβεί».

Πηγή:ekirikas.com