Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, τα Βραβεία, οι Ομογενείς και το Ελληνικό Κράτος

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Κατά τη διάρκεια της ετήσιας εορταστικής εκδήλωσης για τα ονομαστήριά του ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος, πρωτοτυπώντας, απένειμε φέτος Βραβεία αριστείας σε ομογενείς πιστούς «για τη μεγάλη προσφορά τους στην Εκκλησία» και στην ελληνοαμερικανική κοινότητα.

Εκ πρώτης όψεως, η ενέργειά του Αρχιεπισκόπου είναι απολύτως θετική. Πιστοί, οι οποίοι προσφέρουν φιλανθρωπικό έργο στην Κοινότητα ή οικονομική στήριξη στην Εκκλησία, ακόμη και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ασφαλώς και πρέπει να τιμώνται. Και αυτό είναι αρμοδιότητα του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου.

Θα μας επιτραπεί, όμως, με όλο το σεβασμό στην Εκκλησία, στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου κ. Ελπιδοφόρου και στους βραβευθέντες, να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα:

Ο Αρχιεπίσκοπος ξεχώρισε και τίμησε ακόμη δύο προσωπικότητες της Ομογένειας: Τον Φίλιπ Κρίστοφερ και την Πολέτ Πούλος.  Για την  Πολέτ Πούλος, η οποία, όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος, , «έχει προσφέρει επί έξι δεκαετίες τεράστιο έργο στην Εκκλησία μας και ειδικά τα τελευταία είκοσι χρόνια στην οργάνωση της Ηγεσίας των 100», έπραξε άριστα και την τίμησε.  Για δε τον Φίλιπ Κρίστοφερ επίσης έπραξε σωστά και τον τίμησε για το ρόλο και την προσφορά του με την ιδιότητα του Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Δεν χωρεί η παραμικρή αμφιβολία ότι όντως ο κ. Κρίστοφερ: «βρίσκεται πολλές δεκαετίες στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την επικράτηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην Κύπρο». Ωστόσο για την όντως αξιέπαινη δράση του κ. Κρίστοφερ περί του Κυπριακού, το βραβείο αριστείας (ή όπως αλλιώς ήθελε αποκληθεί) χορηγούσα Αρχή, όφειλε να είναι η Κυπριακή Δημοκρατία και όχι η Εκκλησία της Αμερικής.

Για δε την παράμετρο «και έχει ενισχύσει ουσιαστικά κάθε δραστηριότητα της Ομογένειάς μας, μοιράζοντας απλόχερα την προσωπική και επαγγελματική του επιτυχία με το γένος μας», όφειλε να τον έχει τιμήσει -εάν υπήρχε –  ένας  παν-ομογενειακός φορέας,  και ελλείψει τούτου, το Ελληνικό Κράτος.

Ο Αρχιεπίσκοπος είναι πνευματικός ηγέτης. Δεν ασκεί πολιτική. Γι αυτήν αρμόδιοι είναι οι μεγάλοι ομογενειακοί φορείς, Σωματεία, Σύλλογοι, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες. Και σε ευρύτερο πεδίο -ελλείψει του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ)-  η Πα.Δ.Ε.Ε. (Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελλήνων) υπό αρμόζουσαν ηγεσία.

Οι ομογενείς δεν είναι υπόδουλοι για να έχουν Αρχιεπίσκοπο- Εθνάρχη. Είναι ελεύθερος λαός.  Η Ελληνική Πολιτεία για τους πολίτες της που ζουν στο εξωτερικό ΟΦΕΙΛΕΙ –έστω και τώρα, τόσο αργά–  να  θεσπίσει ετήσια βραβεία και άλλες τιμητικές διακρίσεις προκειμένου να αναγνωρίζει και να τιμά την προσφορά τους προς την πατρίδα και την στήριξη στα Εθνικά μας Δίκαια. Όπως και Μεγάλα Ιδρύματα π.χ. η Ακαδημία Αθηνών, Επιμελητήρια , Επαγγελματικές Ενώσεις και Επιστημονικοί Σύλλογοι τιμούν τα προεξέχοντα Μέλη τους.

Με μία φράση:  “απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”!

Έτσι, και αξιοκρατικά κριτήρια θα ισχύουν και αρμόζουσα επιβράβευση της προσφοράς ενός εκάστου «στο είδος του» θα έχουμε, αλλά  και τυχόν επανάληψη «εκούσιων ή ακούσιων αστοχιών» που εκθέτουν πρόσωπα και θεσμούς, θα αποφεύγουμε στο μέλλον.

Κοντολογίς, οι Αρχιεπίσκοποι να επιδίδουν σε ομογενείς θρησκευτικά βραβεία οι δε Πρόεδροι της Δημοκρατίας Κρατικά Βραβεία,  και όχι βραβεία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τα τελευταία να τα επιδίδουν οι Πρόεδροι των οργανώσεων που τα χορηγούν, πολύ συχνά με «ακριβό εισιτήριο εισόδου>…