Περί Παιδείας στο «Πολιτιστικό Café» Καΐρου

Κάϊρο.- Ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν η «παρθενική» εκδήλωση του «Πολιτιστικού Café» στο Θέατρο της Αχιλλοπουλείου Σχολής.  Την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου «το χθες, το σήμερα και το αύριο της ελληνόφωνης παιδείας και εκπαίδευσης στην Αίγυπτο», αποτέλεσε το θέμα της διάλεξης με προσκεκλημένους ομιλητές τους Προέδρους των δύο Ελληνικών Κοινοτήτων Αλεξανδρείας και Καΐρου.

Ο κ. Ανδρέας Βαφειάδης της ΕΚΑ και ο κ. Χρήστος Καβαλής, πραγματοποίησαν εξαιρετικές ομιλίες μέσω των οποίων αποκτήθηκε ιδιαίτερη γνώση, που σχετίζεται άμεσα με τον τρισδιάστατο χρόνο που διαγράφει η πορεία της ελληνόφωνης παιδείας στη χώρα του Νείλου.

Παρελθόν, παρόν και προσδοκώμενο μέλλον, εντάχθηκαν στο πλαίσιο μιας αναγκαίας αναζήτησης και προβληματισμού, με τον απαραίτητο εποικοδομητικό διάλογο που ακολούθησε.

Ο Διευθυντής του «Πολιτιστικού», κ. Γιάννης Μελαχροινούδης, αναφέρθηκε στις δράσεις και την προοπτική του ανωτέρω Κέντρου, τονίζοντας τα πεπραγμένα αλλά και τα μέλλοντα που έχουν τεθεί επί τάπητος προς υλοποίηση.

Ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Αίγυπτο κ. Νικόλαος Παπαγεωργίου, στον χαιρετισμό του αναφέρθηκε στα άμεσα και ουσιώδη ζητήματα που οφείλουν να  αντιμετωπίσουν οι Ελληνικές Κοινότητες λόγω της καθοδικής τάσης του αριθμού των Αιγυπτιωτών δίνοντας ξεχωριστή έμφαση στα παρακάτω: «Η μία τάση είναι να παρασυρθούμε από την μοίρα και την νομοτέλεια και η άλλη τάση είναι να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας με πλήρη συνείδηση των δυσκολιών που υπάρχουν, αλλά όχι με παραίτηση.»

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, κ. Ανδρέας Βαφειάδης, άνοιξε την αυλαία της ημερίδας, όπου μεταξύ πολλών άλλων ανέφερε τα εξής: «Η παιδεία ήταν πάντοτε η ψυχή της ομογένειας. Μέσα από αυτήν διατηρήσαμε τη γλώσσα μας, την πίστη μας, την ταυτότητά μας. Από τα πρώτα ελληνικά σχολεία της Αλεξάνδρειας και του Καΐρου, έως τα σημερινά εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, ο στόχος παρέμεινε ίδιος: να κρατήσουμε ζωντανό τον ελληνισμό μέσα από τη μόρφωση και τον πολιτισμό.

Σήμερα, όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι ελληνικές παροικίες στην Αίγυπτο, τόσο στην Αλεξάνδρεια όσο και στο Κάϊρο, έχουν μειωθεί πληθυσμιακά. Οι νέοι μας μετακινούνται στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες, αναζητώντας επαγγελματική σταθερότητα και προοπτικές. Ο αριθμός των Ελλήνων που ζουν πλέον μόνιμα στην Αίγυπτο είναι περιορισμένος.

Και όμως, όσο μικραίνει αριθμητικά η παροικία μας και κατά συνέπεια η κοινότητά μας, τόσο μεγαλώνει το χρέος μας να αντιστρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση.

Γιατί η ελληνική παιδεία δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην παράδοση, αλλά  πρέπει να προσβλέπει και στο αύριο. Να εξελίσσεται, να προσαρμόζεται, να εμπνέει!

Το μεγάλο στοίχημα για τις δύο Κοινότητές μας είναι να διασφαλίσουμε τα πολύτιμα κληροδοτήματα των μεγάλων ευεργετών μας – εκείνων που με τη διορατικότητα και τη γενναιοδωρία τους στήριξαν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα ιδρύματα και την ίδια την παρουσία του ελληνισμού στην Αίγυπτο.

Τα κληροδοτήματα αυτά δεν είναι απλώς περιουσίες ή κτήρια. Είναι η ηθική μας παρακαταθήκη. Και ο καλύτερος τρόπος να την τιμήσουμε είναι να επενδύσουμε στη δύναμή τους εκεί όπου χτυπά η καρδιά της συνέχειας: στην εκπαίδευση των νέων.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, κ. Χρήστος Καβαλής, έχοντας εντρυφήσει στη μελέτη του ιστορικού παρελθόντος ανέφερε πολλά. Μεταξύ όλων αυτών τόνισε τον καθοριστικό ρόλο της ελληνικής παιδείας στην Αίγυπτο, από τα βάθη της αρχαιότητας έως σήμερα, ως θεμέλιο της πολιτιστικής ταυτότητας και της συνοχής της ομογένειας.

Επεσήμανε ότι τα ελληνικά σχολεία δεν είχαν μόνο μορφωτικό χαρακτήρα, αλλά αποτέλεσαν ζωντανά κύτταρα διατήρησης της γλώσσας και του δεσμού με την πατρίδα. Πραγματοποίησε την επισκόπηση γύρω από τις ρίζες της ελληνικής παρουσίας στην Αίγυπτο, τους Πατριάρχες, τις Κοινότητες και τους μεγάλους Ευεργέτες, οι οποίοι υπήρξαν στυλοβάτες της παιδείας και του πολιτισμού.

Περιέγραψε ακόμα την εξέλιξη των σχολείων, από τα πρώτα πατριαρχικά φροντιστήρια έως τα ακμάζοντα κοινοτικά εκπαιδευτήρια, που άνθισαν χάρη στο φρόνημα και τη γενναιοδωρία των Ελλήνων της Αιγύπτου. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στους Μεγάλους Ευεργέτες και Δωρητές, θυμίζοντας ότι η προσφορά τους ήταν πράξη εθνικής ευθύνης και όχι απλής φιλανθρωπίας.

Αναφέρθηκε επίσης στις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ελληνική εκπαίδευση μετά το 1952, όταν οι μεταρρυθμίσεις της αιγυπτιακής πολιτείας επέβαλαν περιορισμούς στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Παρά τις αντιξοότητες, χάρη στις επίμονες προσπάθειες των κοινοτικών αρχών και των εκπαιδευτικών, η ελληνική παιδεία κατόρθωσε να επιβιώσει.

Έθιξε και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ζητήματα, ενώ στο τέλος υποβλήθηκαν ερωτήσεις από το κοινό, συνεισφέροντας μέσω της διαλεκτικής σε πορίσματα χρήσιμα για προβληματισμό και διαμόρφωση πρακτικών δράσεων και αντιμετώπισης των ακανθωδών προβλημάτων που απασχολούν τον εξασθενημένο πληθυσμιακά Ελληνισμό της Αιγύπτου.

Στην εκδήλωση παρέστησαν : ο Κοινοτικός Επίτροπος της ΕΚΑ κ. Βασίλης Ζουές, η Αντιπρόεδρος της ΕΚΚ, κα Χρυσάνθη Σκουφαρίδου, η Γενική Γραμματέας, κα Βίλλυ Πολίτη Ζουέ, οι Κοινοτικοί Επίτροποι κ.κ.  Λεωνίδας Φοντριέ, Στέλιος Χαλκιάς , Ανδρέας Γιόσρι. Το “παρών” επίσης έδωσαν: ο Πρόεδρος του ΕΝΟΚ κ. Γιώργος Ρεκτσίνης και

Από την εκπαιδευτική κοινότητα παρέστησαν: ο Συντονιστής Εκπαίδευσης  κ. Γιώργος Κοκορέλης, η Διευθύντρια της Αχιλλοπουλείου κα Γεωργία Πετούση, ο Διευθυντής της Αμπετείου κ. Βασίλειος Μπακούρος και πλήθος εκπαιδευτικών.

***

Ευχαριστούμε θερμά τον αρχισυντάκτη του “Νεου Φωτός” κ. Βασίλειο Πουλαρίκα για τις φωτογραφίες

Πηγή: ΕΚΑ