Παρατηρήσεις με αφορμή την υπογραφείσα Σύμβαση BrainReGain και Ένωσης Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Κανονικά θα έπρεπε να χειροκροτήσουμε την υπογραφή Σύμβασης BrainReGain και η Ένωση Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ). Αν μη τι άλλο έσπασαν το φράγμα της περίεργης σιωπής περί τα ομογενειακά θέματα, όπως επαναλειτουργία ή επανασύσταση ΣΑΕ, Ψήφος στις εκλογικές περιφέρειες, σχολεία ελληνόγλωσα, εκπαιδευτικοί, κ.α. . Κι όμως, παρά το ρίσκο να μας κολλήσουν το προσωνύμιο του «γκρινιάρη» (ήδη κάποιοι φίλοι το ψιθυρίζουν μεταξύ σοβαρού και αστείου) θα τολμήσουμε να διατυπώσουμε τις παρατηρήσεις μας για την υπογραφείσα σύμβαση.

Παρατήρηση 1^η. α) Η επεξήγηση της BrainReGain ότι μέσα από τη συνεργασία με την Ένωση Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων  «ενώνουμε δυνάμεις» για: «τη στήριξη των Ελλήνων επαγγελματιών του εξωτερικού που επιθυμούν να επαναπατριστούν» αποκαλύπτει πόσο μακριά από την ουσία του προβλήματος βρίσκονται αμφότερες οι οργανώσεις. Η ουσία του προβλήματος είναι ότι οι εκπατρισθέντες την εποχή της οικονομικής κρίσης και της Πανδημίας, δεν προκύπτει από καμία επίσημη έρευνα ότι προτίθεται να επιστρέψουν στην γενέτειρα, στο άμεσο, τουλάχιστον, μέλλον. Αν υπάρχουν αντίθετες επίσημες έρευνες παράκληση να δημοσιευθούν.
β) Η διατύπωση της “συμφωνίας” είναι αόριστη και καθόλου ενθαρρυντική για να πείσει τους εγκατεστημένους σε προηγμένες χώρες Αποδήμους «επαγγελματίες» να ενδιαφερθούν για την επιστροφή τους, παρά τον νόστο που τους διακατέχει, είναι αλήθεια. Τι θα πει «στήριξη των Ελλήνων επαγγελματιών του εξωτερικού που επιθυμούν να επαναπατρισθούν»;  Μιλάμε για οικονομική στήριξη -και με ποιους όρους-, ή μιλάμε για εξεύρεση εργασίας στα πρόθυρα των προσδοκιών τους, δηλαδή «σταθερή δουλειά, ικανοποιητική αποζημίωση και αξιοκρατία». Και εννοούμε να τους κουβαλήσουμε στην Ελλάδα και μετά να δούμε τι θα κάνουμε για δουλειά; Ουδείς θα συγκινηθεί. Πρώτα πρέπει να παρασχεθούν οι αρμόζουσες στην περίπτωση διαβεβαιώσεις περί κινήτρων  πάταξης της γραφειοκρατίας, περί νομικής θεσμοθέτησης της αξιοκρατίας και αμοιβή εργασίας που να καλύπτει τις ανάγκες της σωβούσης ακρίβειας, και μετά συζητάμε για «στήριξη» που δεν μπορεί να είναι κανενός είδους παροχές ή πρόσκαιρα επιδόματα, αλλά μισθός.

Παρατήσρηση 2. Το ίδιο ατυχής είναι, πιστεύουμε, και η δεύτερη «κοινή δράση» για τη «δημιουργία «ευκαιριών επαγγελματικής εξέλιξης για τα στελέχη που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα». Δηλαδή, θέλουν να πουν οι συμπράττοντες ότι οι (όσοι) απόδημοι που πείστηκαν ή και αυτοβούλως  και επανήλθαν στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουν τακτοποιηθεί, αλλά προσπαθούμε τώρα να δημιουργήσουμε ευκαιρίες «επαγγελματικής εξέλιξης» τους; Και αυτό στην τύχη αφημένο; Και θέλουν να πείσουν τους ακόμη «εκτός» να επιστρέψουν;

Και εκείνα τα προσφάτως βαρύδγουπα περί 300.000 και 500.000 χιλιάδων αποδήμων της κρίσης που έχουν ήδη επιστρέψει, τι απέγιναν; Και αυτοί περιμένουν να βρουν δουλειά; Και πού αναμένουν, στην Ελλάδα ή στο …εξωτερικό;

Και πότε -επιτέλους- θα θεσπισθούν οι κανόνες για τον «μετασχηματισμό της ελληνικής αγοράς εργασίας, ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική, ανοιχτή και ελκυστική για το ταλέντο»;

Πότε θα αποφασίσουμε να δράσουμε εθνικά γενναία για τον Απόδημο Ελληνισμό, και τους ανά την υφήλιο ομογενείς μας, προστατεύοντας με αποφασιστικά μέτρα την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό  την εύρυθμη λειτουργία των ήδη υπαρχόντων ελληνόγλωσσων Σχολείων και την ίδρυση νέων, κυρίως charters που εκτός των ομογενών μαθητών δημιουργούν και Φιλλήληνες ξένους σπουδαστές;

Διαβάσατε, κύριε Πρωθυπουργέ, -με όλο το σεβασμό- τα όσα σας έγραψαν πρόσφατα Έλληνες γονείς από 9 διαφορετικές χώρες της Ευρώπης;  << …H έλλειψη εκπαιδευτικών στις εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού συνιστά πλέον διαρθρωτική κρίση. Η υποστελέχωση των δομών οδηγεί σε υπολειτουργία ή αναστολή τμημάτων, στερώντας από χιλιάδες παιδιά τη δυνατότητα να διδαχθούν τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας τους.>>

Ναι, η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει και πως προς τούτο «αρκεί να επενδύσει στους ανθρώπους της: στην εμπειρία, τη γνώση και το όραμα των στελεχών της», όπως συχνά πυκνά ακούγεται και από στόματα πολιτικών ανδρών . Τι περιμένουμε για να κάνουμε τα λόγια πράξη; Ό,τι και να περιμένουμε, όσο άκαρπος περνάει ο χρόνος τόσο αποκραίνει κάθε περίπτωση επιστροφής των brain Drain’ s. Οι πολλοί από αυτούς έχουν βρει καλές δουλειές στο εξωτερικό με καλά λεφτά. Πολλοί ετοιμάζονται να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες στο εξωτερικό. Άρα τα περιθώρια προσελκύσεων «ταλέντων» με την προπαγάνδα στενεύουν απελπιστικά. Δυστυχώς και ευτυχώς.

*Δυστυχώς,  γιατί θα τους στερηθούν οι οικογένειές τους που τις άφησαν πίσω τους. Θα τους στερηθεί το χωριό , το σχολειό και η εκκλησία.

*Ευτυχώς, γιατί έτσι ίσως δοθεί η ευκαιρία κάποτε να προωθηθούν μέτρα που θα επιτρέψουν στους καλά εγκατεστημένους απόδημους επιστήμονες κλπ. να φανούν περισσότερο χρήσιμοι στην γενέτειρα από μακριά! Συστήνοντας «διακριτικά», αλλά αποτελεσματικά «Λόμπι». Προχωρώντας σε σημαντικές ενισχύσεις της ελληνικής οικονομίας από μακριά με τη μορφή συμμετοχής σε μεγάλες εταιρίες πολυεθνικής μορφής με ελληνικό πρόσημο. όλα αυτά όμως, θέλουν δουλειά. Και κυρίως ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ. Και θέλουν επίσης, διακομματική πολιτική και  την συμμετοχή και της ομογένειας στη λήψη των αποφάσεων. Ιδέες είναι, ελπίζουμε χρήσιμες.

Ας τα σκεφθεί η κυβέρνηση πριν  να τελματώσουμε σε μη αναστρέψιμο κλίμα, πριν χαθεί οριστικά η ελληνική γλώσσα στο εξωτερικό και πρωτού και οι τελευταίοι νοσταλγοί απωλέσουν τον Νόστο τους. Και πρωτού να καταλήξουν οι Απόδημοι και η Ομογένεια “Έλληνες εκτός συνόρων” (!)  όπως πρόσφατα τους αποκάλεσε κάποιο Δελτιο Τύπου…
Και πριν «κολλήσει» σε μας (μάλλον άδικα)  το προσωνύμιο του «γκρινιάρη»!!!