ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Γειά σου Έλληνα Πατριώτη !

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Γειά σου Έλληνα πατριώτη!..  Έτσι προσφωνεί ένας Έλληνας έναν άλλο Έλληνα χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα! Και ΄μεις εδώ, φθάσαμε να τον λέμε Έλληνα …εκτός των συνόρων! Σιγά μην τους απαγορεύσουμε και την επιστροφή και την παραμονή στη χώρα! Μα είμαστε στα καλά μας; Γειά σου πατριώτη!

Γειά σου Έλληνα του κόσμου. Γειά σου Έλληνα στα παγκόσμια σύνορα! Γειά σου Έλληνα απόγονε αρχαίων προγόνων, συνεχιστή ενός  ηρωικού έθνους, πρόδρομε της οξύνοιας, του πνεύματος, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της φιλοσοφίας, της σάτιρας. Γειά σου πατριώτη της υπερηφάνειας. Της γενναιότητας και της ντομπροσύνης.

Γειά σου Έλληνα των μεγάλων αντιθέσεων, της κουτοπονηριάς και του ωχαδερφισμού!  Γειά σου Έλληνα της ανυπακοής και της αντίδρασης. Της αγάπης μα και της διχόνοιας. Της θυσίας μα και του μαρτυρίου. Γειά σου Έλληνα που σαν σηκώνεσαι ορθός στα δυο σου πόδια περνάς βουνά, διασχίζεις Ρουβίκωνες, κάνεις θαύματα.  Γειά σου πατριώτη, αντάρτη, επαναστάτη, μα και υπερασπιστή της γενναιότητας και της αυτοθυσίας. Θιασώτη της τιμής μα και της …ατιμίας!

Γειά σου Έλληνα πολίτη του κόσμου. Γειά σου Απόδημε, Γειά σου Ομογενή μα ποτέ Διεσπαρμένε. Γειά σου φίλε και  αδελφέ μα ποτέ αποκομμένε. Την Ελλάδα μέσα σου την κουβαλάς κι αν σε πληγώνει τη σχωρνάς, μάνα αυτή μοναδική στον κόσμο ξακουσμένη!

Θα σε συναντήσω στις εσχατιές του κόσμου χιλιάδες χρόνια πίσω. Παντοτινέ, Έλληνα. Αιώνιε αμφισβητία. Μέσα από την αντίδραση και την αμφισβήτηση ξεπροβάλουν επαναστάσεις που αλλάζουν τη ροή της ιστορίας προς το καλύτερο. Ποτέ η στασιμότητα και η αποτελμάτωση δεν είχε προοδευτικό αποτέλεσμα. Ποτέ, Έλληνα. Και συ το ξέρεις αυτό καλύτερα από τον καθένα!

Γειά σου Αθάνατε Έλληνα. Του Περικλή, του Μεγαλέξανδρου, του Καραϊσκάκη, του Κολοκοτρώνη, του Βενιζέλου. Γειά σου Έλληνα της ανέχειας μα και του πλούτου. Γειά σου Έλληνα της Πείνας μα και της Μάσας. Γειά σου Έλληνα της υπομονής μα και  της εξέγερσης. Γειά σου Έλληνα απρόβλεπτε, ξεροκέφαλε μα και παλικάρι. Γειά σου Έλληνα πατριώτη!

Στις αγκάλες της Αγιας Σοφιάς, στους πρόποδες της Ακρόπολης, στα οροπέδια του Ολύμπου, στις ρούγες των νησιών και στις βουνοκορφές των αιματοβαμμένων βουνών σου. Γειά σου αιώνιε Έλληνα. Άξονες σε φοβήθηκαν, ταξιαρχίες  σε πλήρωσαν. Βεζίρηδες  σε αναγνώρισαν, Σουλτάνοι σε προσκύνησαν.

Ας τους να λένε.  Έλληνα. Της φωτιάς, της πυρκαγιάς, της πλημμύρας. Της απαρχτής, της μουλωχτής του «δεν είδα». Ας τους να λένε, Έλληνα της γαλάζιας θάλασσας, της μακρινής ξενιτιάς, της σκληρής εργασίας, του μόχθου. Ας τους να λένε, Έλληνα του Μέτωπου, του Βωμού και της Εστίας.

Γειά σου αθάνατε Έλληνα,  που όπου βρεθείς αγωνίζεσαι για το δίκιο, την αλήθεια και την δικαιοσύνη. Γειά σου αθάνατε Έλληνα που αυτοκρατορίες εξήλωσες, υποδουλώσεις ανέτρεψες, θρησκείες εμπέδωσες.

Σε ζηλεύουν γιατί είσαι ωραίος, αληθινός, παλικάρι. Είσαι ανθρώπινος, με χάρες και πάθη. Με προτερήματα και με ελαττώματα. Απ το “απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο” βρίσκεσαι στην  Καλογρέζα, στο Δίστομο στου Μακρυγιάννη.

Πέφτεις, σηκώνεσαι δε νικιέσαι. Χτίζεις πίσω τα γκρεμισμένα, ξαναθνίζεις τα καμμένα, ορθώνεις τα ρημαγμένα.

Είσαι ωραίος, είσαι μοντέρνος, είσαι αρχαίος, είσαι Έλληνας! Γεια σου πατριώτη!