Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος και το Rebrain Greece

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησης, με την Υπουργό Νίκη Κεραμέως,  ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος -σύμφωνα με δημοσιεύματα-  εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στην υπουργό για την ηγεσία της στο Rebrain Greece, μια πρωτοβουλία σχεδιασμένη «να δημιουργήσει επαγγελματικές ευκαιρίες στην Ελλάδα μέσω ενός μεγάλης κλίμακας δικτύου διασύνδεσης με την ελληνική Ομογένεια».

Εάν η απόδοση των λεχθέντων στη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου και της υπουργού είναι ορθή, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό να ρωτήσουμε τον Σεβασμιώτατο τι ακριβώς εννοούσε όταν «…εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στην υπουργό για την ηγεσία της στο Rebrain Greece».

Και επειδή, φυσικά (;) δεν αναμένουμε απάντηση εκ μέρους της αρχιεπισκοπής Αμερικής, να σημειώσουμε μιά-δυό αιτίες για τις οποίες υποθέτουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα ήταν «ευγνώμων» για την επιτυχία του Rebrain Greece.

1. Ο Σεβασμιώτατος δεν επιθυμεί να δει να παραμένουν στο εξωτερικό και να εγγράφονται στον κατάλογο της Ορθοδόξου Εκκλησίας Αμερικής Μέλη από τις τάξεις των νέων-μεταναστών της περιόδου οικονομικής κρίσης και της Πανδημίας του Κορονοϊού, αλλά προφανώς επιθυμεί να τους δει να επιστρέφουν στην Ελλάδα, κάτι που είναι ο στόχος του Rebrain Greece. Αυτό (σκεπτόμενος «ελληνικά») δεν είναι κακό, απορούμε, όμως, εάν μπορεί να είναι «επιθυμία» ενός Αρχιεπισκόπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
2. Θέλει να δει την Ελλάδα να συγκεντρώνει πίσω τα καλύτερα μυαλά των αποδήμων προκειμένου να συμβάλουν στην επιστημονική, τεχνοκρατική και, εν τέλει, οικονομική ανάπτυξη της γενέτειρας. Στόχος θεμιτός για κάθε ελληνική κυβέρνηση. Το ζήτημα, όμως, είναι από ομογενειακής πλευράς, με ποια εχέγγυα, με ποιες διευκολύνσεις, με ποιες προϋποθέσεις και με ποιες εγγυήσεις θα συμβεί αυτό. Διότι η μέχρι σήμερα «συμπεριφορά» του κράτους και των επαγγελματικών ενώσεων απέναντι στους απόδημους και ομογενείς που αποφασίζουν να «διαβούν τον Ρουβίκωνα» και να επιστρέψουν, δεν δείχνει να εμπιστεύεται την επιστημονική, τεχνοκρατική «ανωτερότητα» των ξενιτεμένων μας. Ο Αρχιεπίσκοπος πως μπορεί να το αλλάξει αυτό;

Άποψή μας είναι πως υπάρχει ακόμη πολύς  (κακοτράχαλος) δρόμος να διανυθεί για την μαζική επιστροφή στην γενέτειρα των εκπατρισμένων πολλοί εκ των οποίων  έχουν  ήδη δημιουργήσει οικογένειες και απολαμβάνουν καλές εργασιακές και οικονομικές συνθήκες στις χώρες εγκατάστασης. Όσο δεν λαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα, όσο δεν χορηγούνται κίνητρα και όσο η χώρα δεν υιοθετεί ως καθημερινή πρακτική την αξιοκρατία και την πάταξη της γραφειοκρατίας,  μάλλον μικρή θα είναι η απήχηση της «πρωτοβουλίας σχεδιασμένης να δημιουργήσει επαγγελματικές ευκαιρίες στην Ελλάδα». Ας δουν καλύτερα τι μπορούν να κάνουν συνδέοντας τα εγχώρια και τα αλλοδαπά μυαλά σε κοινούς υψηλούς στόχους χωρίς υποχρεωτικές μετακινήσεις πληθυσμών- – ενισχύοντας ταυτόχρονα και τη δύναμη της επιρροής των αποδήμων στις χώρες (και τις κυβερνήσεις) των χωρών υποδοχής υπέρ των εθνικών μας Δικαίων.

Το Rebrain Greece αφορά τους πολιτικούς της γενέτειρας και όχι τους Ιερωμένους της αποδημίας. Είναι γι αυτό που ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος της ξενιτιάς είναι ο Πνευματικός Ηγέτης των αποδήμων και των ομογενών και όχι ο Εθνάρχης. Κάθε φορά που σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας οι διακριτοί αυτοί ρόλοι εμπλέκονται δημιουργούνται δυσάρεστες καταστάσεις.

Το πρόβλημα είναι πως όπως σε όλα τα θέματα και στο προκείμενο Rebrain Greece η ομογένεια παραμένει  ουσιαστικά απούσα από τις αποφάσεις και τις επιδιώξεις της Ελλάδος,  να παρακολουθεί ως θεατής τα διαδραματιζόμενα στα οποία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος δείχνει να θέλει να έχει λόγο και θέση. Η πρόσφατη επίσκεψη της Υπουργού Εργασίας κας Νίκης Κεραμέως σε ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού, δείχνει να θέλουν να αλλάξουν την (κακώς) παγιωμένη αυτή πρακτική.  Και αυτό, εάν ήθελε συνεχισθεί, θα είναι το μεγάλο κέρδος για την ομογένεια, αλλά και την γενέτειρα.