ΣΑΕ: Θα κάνουν το ίδιο λάθος;

ΣΧΟΛΙΟ
Του Χρήστου Μαλασπίνα
Η αναγκαστική μεταστέγαση της έδρας του ΣΑΕ, στην Θεσσαλονίκη, όσο και εάν επιχειρείται, από τους εμπνευστές της, να αποδοθεί στην ανάγκη για περιορισμό των εξόδων του Δήμου, μετά και την διακηρυγμένη πρόθεση του Υφυπουργού Εξωτερικών Δημητρίου Δόλλη να σταματήσει τη χρηματοδότηση του ΣΑΕ, δημιουργεί νέα, επαχθή δεδομένα για το μέλλον του ΣΑΕ.
Κυρίως, όμως, επαπειλεί να χαλάσει τις σχέσεις ομογένειας με την συμπρωτεύουσα η οποία ακριβώς για τους ιδιαίτερους δεσμούς που διατηρεί η Βόρειος Ελλάδα με τους ξενιτεμένους, αποκλήθηκε έδρα του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Τώρα τι έγινε; Κάποιοι δεν θέλουν να συνεχίσει η Θεσσαλονίκη να αποτελεί την «πρωτεύουσα» του Απόδημου Ελληνισμού; Τι άποψη έχουν επ’ αυτού οι βουλευτές που εκλέγονται στο Νομό;
Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης μοιάζει να αισθάνεται ήσυχος ότι προτείνει τη μεταστέγαση του ΣΑΕ στο κτηριακό συγκρότητα του νέου Δημαρχείου. Δεν είναι, όμως, το ίδιο πράγμα να έχεις τις εγκαταστάσεις σου σε ένα ολόκληρο κτήριο ή να τις έχεις σε δύο-τρία γραφεία φιλοξενούμενος σε κάποιο κτίριο, έστω και εάν κάποτε θα μπορείς να κάνεις χρήση και άλλων χώρων. (Εάν οι χώροι αυτοί συμπέσει να είναι διαθέσιμοι όταν το ΣΑΕ θα τους χρειασθεί).
Αν είναι θέμα εξοικονόμησης λίγων χρημάτων από το Δήμο, ίσως υπάρχουν και άλλες λύσεις, όπως αυτή που προτείνει ο συντονιστής πρώην χωρών ΕΣΣΔ Ιβάν Σαββίδης (www.panhellenicpost.com).
Tο όλο θέμα ΣΑΕ έχει κακοφορμήσει, με ευθύνη της ελληνικής πολιτείας. Ήδη διανύεται ο δεύτερος χρόνος που δεν έχει πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση του Οργάνου και το εκλεγμένο προεδρείο συνεχίζει να ασκεί τα καθήκοντά του χάρη σε τροποποίηση του νόμου, αν και η θητεία του έχει λήξει ήδη από το Δεκέμβρη του 2010.
Η εκκρεμότητα αυτή έχει περιπλέξει την κατάσταση καθώς έχει δημιουργήσει στην ομογένεια την εικόνα ότι η ελληνική Πολιτεία αποφεύγει σκοπίμως (;) να ρυθμίσει τα της λειτουργίας του ΣΑΕ, παραπέμποντας στις καλένδες την αλλαγή του νόμου κατά τον ίδιο τρόπο που δεν έχει προωθήσει ακόμη –με ευθύνη της- το νόμο για την ψήφο των αποδήμων.
Και στις δύο περιπτώσεις, είναι προφανής η διάθεση της Πολιτείας (σε διαφορετικό επίπεδο) να υποβαθμίσει το ρόλο και τη σημασία του ΣΑΕ. Αλλά εάν πλέον δεν πιστεύει η ελληνική Πολιτεία στην αξία και τη χρησιμότητα του δικού της δημιουργήματος, τότε γιατί δεν το διαλύει; Αν για λόγους οικονομίας δεν ενδιαφέρει πλέον η Ομογένεια, γιατί δεν την αφήνουν ήσυχη να αυτο-οργανωθεί; Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι έτσι όπως οι ίδιοι δόμησαν και οργάνωσαν το ΣΑΕ από συστάσεώς του, αρκεί σήμερα να το «διατάξουν» να αυτοχρηματοδοτηθεί, για να γίνει αυτό πραγματικότητα;
Γιατί δεν αποδίδουν όσα ποσά χρωστάει ακόμη η Πολιτεία σε διάφορες Περιφέρειες και στη Γραμματεία του ΣΑΕ; Δεν αντιλαμβάνονται οι αρμόδιοι ότι με την μέθοδο της απαξίωσης εκείνο που καταφέρνουν είναι μόνον να υπονομεύουν τους δεσμούς που ενώνουν την Ομογένεια με το μητροπολιτικό κέντρο;
Αλλά και από πλευράς ΣΑΕ, γιατί άφησαν να περιέλθει ο οργανισμός σε αδράνεια; Γιατί τα Γραφεία της Θεσσαλονίκης κατέληξαν να μοιάζουν με τόπο αναψυχής ολίγων εργαζομένων και επισκεπτών; Πώς να κρατήσουν στην κατοχή τους 3000 Μ2, όταν ελάχιστοι τα επισκέπτονται, ουδείς τα αξιοποιεί και λίγοι τα ξέρουν;
Ήταν λάθος της προηγούμενης προεδρίας ΣΑΕ να αποδεχθεί την εγκατάσταση σε ένα θαυμάσιο κτήριο, έξω, όμως, από τον λειτουργικό ιστό της πόλης. Σε περιοχή όπου ουδείς ομογενής μπορούσε να μεταβεί χωρίς οδηγό…
Αλλά το ίδιο λάθος θα είναι η στοίβαξη των Γραφείων «κάπου για να βολευτούνε». Το παρήγορο είναι ότι ο Πρόεδρος Στέφανος Ταμβάκης το έχει αντιληφθεί αυτό. Θα το αντιληφθεί και ο κ. Μπουτάρης;
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ:
Στο πιο πάνω σχόλιο με τίτλο «ΣΑΕ: Θα κάνουν το ίδιο λάθος;», που δημοσιεύσαμε την Πέμπτη 15 Μαρτίου, δύο-τρία σημεία προκάλεσαν σχολιασμό εκ μέρους αναγνωστών μας.
Το πρώτο: Πράγματι η έκταση ολόκληρης της δωρεάς του κ. Μακρίδη προς το Δήμο Θεσσαλονίκης, όπου φιλοξενούνται τα γραφεία του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, στη Θεσσαλονίκη, είναι 3.000 μ2, όπως γράψαμε, ωστόσο όλη αυτή η έκταση δεν είναι εξ αντικειμένου αξιοποιήσημη. Και αυτό δεν το αναφέραμε.
Το δεύτερο σημείο αφορά στο σχόλιο ότι τα γραφεία βρίσκονται σε ένα «θαυμάσιο κτήριο, έξω, όμως, από τον λειτουργικό ιστό της πόλης». Μας ελέχθη ότι αντίθετα με τον ισχυρισμό μας, το κτήριο βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο της Θεσσαλονίκης. Πάντως, το κτίριο δεν βρίσκεται στο κέντρο της πόλης όπου εύκολα θα ήταν αναγνωρίσιμο και προσβάσιμο στον ομογενή που θα έφθανε στην συμπρωτεύουσα.
Τέλος, επιφύλαξη εκφράστηκε και για το ευφυολόγημα: «τα Γραφεία της Θεσσαλονίκης κατέληξαν να μοιάζουν με τόπο αναψυχής ολίγων εργαζομένων και επισκεπτών». Σε κάθε περίπτωση, η ουσία βρίσκεται αλλού και όχι στα συγκεκριμένα σημεία τα οποία, για την ακρίβεια του δημοσιεύματος, ανασκευάζουμε.