Κυριακή των Αγίων Τριακοσίων δεκαοκτώ Πατέρων της Α΄Οικουμενικής Συνόδου.

ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ

(Αρχιεπισκοπή Αμερικής)

Το σημερινό μας κήρυγμα είναι παρμένο από τον Ιερόν Ευαγγελιστή Ιωάννην Κεφ. 17, Χωρικά εδάφια 1-13.

Φίλτατοι και αγαπητοί αναγνώστες της ηλεκτρονικής αυτής εφημερίδος, που αναγιγνώσκεται από Ανατολή έως τη Δύση και από το Βορρά έως τον Νότον, ανά τα πέρατα της Οικουμένης, σήμερα θα ομιλήσωμεν για μια μεγάλη Ιδέα. Και μεγαλύτερη ιδέα από την Χριστιανική Πίστη, δεν υπάρχει.

Οι ιδέες, όσο μεγάλες και τρανές να είναι όταν πρωτοπαρουσιάζονται, συναντούν πολλούς εχθρούς.  Γνωστά όλα αυτά τα πράγματα. Γνωστές οι μεγάλες ιδέες των Σοφών της Αρχαίας Ελλάδος. Γνωστή η διδασκαλία του Σωκράτη, η οποία τον ανέβασε εις τα ύψη της φιλοσοφίας. Αλλά και το αποτέλεσμα  γι αυτήν την αλήθεια και την μεγάλη ιδέα, να πιεί το κώνειο, για να μην λοξοδρομήσει, παρόλες τις προσπάθειες των μαθητών του να τον φυγαδεύσουν.

Μεγάλες ιδέες εις την αρχαιότητα υπήρξαν πάρα πολλές. Οι μεγάλοι αυτοί σοφοί εξορίσθησαν, κατεδιώχθησαν. Όπως ο Πυθαγόρας που εξορίστηκε στην Ιταλία και οι Ιταλοί να λέγουν ότι είναι δικός τους… Όλοι αυτοί οι μεγάλοι άνδρες είχαν κυνηγηθεί διότι οι ιδέες τους ήταν τρανές.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την Χριστιναική Ιδέα. Όπου τον Ιδρυτή της τον ανέβασαν επί Σταυρού. Η Χριστιανική Ιδέα, η μεγαλυτέρα όλων των εποχών, τους πρώτους τρεις αιώνας, κατεδιώχθη. Αλλά οι μεγάλες ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν. Και πάντα τραβούν μπροστά.

Για τρεις  ολόκληρους αιώνες η χριστινική πίστη, η χριστιανική διδασκαλία κατεδιώχθη έως ότου έλαμψε το φως της χριστιανοσύνης, από τον Μέγα Κωνσταντίνο που εσταμάτησε τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Η Εκκλησία ευρήκε το δρόμο της και τώρα ελεύθερη προχωρεί.

Πολλές φορές, παρουσιάζονται πολλοί εχθροί και εξωτερικοί και εσωτερικοί. Αλλά, όταν ο εχθρός είναι εσωτερικός τότε το κατάτρεγμα είναι πάρα πολύ δυσβάσταχτο. Είναι σαν να παίρνει κανείς το μαχαίρι και να το βάζει μέσα εις την καρδιά. Και τότε, το αίμα που χύνεται πονάει πιο περισσότερο από τον εξωτερικό εχθρό.

Εις την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ένας ιερέας πολύ μορφωμένος, ονόματι Άρειος, ήτανε ρήτορας. Έχει τραβήξει πάρα πολλούς οπαδούς. Και έλεγε, ο Χριστός δεν είναι Θεός, όπως οι χριστιανοί τον πιστεύουν, ότι είναι ομοούσιος του Πατρός. Ότι κάθεται εκ δεξιών του Πατρός και ότι το σώμα και το αίμα του κατά την ώρα της Θείας Κοινωνίας εξαγνίζει τα πάντα.

Αυτή ήταν η μεγάλη του κακοδοξία. Έγινε ένας πολύ μεγάλος σάλος εις την Εκκλησία. Και ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας συνεκάλεσε την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, το 325, εις την Νίκαια της Βιθυνίας,  περίπου ολίγα χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί, ο Αρειος άρχισε με μιά μεγάλη ρητορική δύναμη να κυρύττει ανάμεσα στους Αγίους 318 πατέρες, τη διαδασκαλία του.

Η διδασκαλία του Αρείου δεν είναι τίποτα άλλο, είναι η διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με άλλους λόγους, είναι τα εγγόνια του Άρειου αυτή η κακοδοξία, που γυρίζουν ελεύθερα ζευγάρια-ζευγάρια, από σπίτι σε σπίτι –συνήθως τα Σάββατα- για να προσηλυτίσουν χριστινούς και δη Ορθοδόξους.

Έχει έρθει ώρα που πολλές φορές  έχουν προσηλυτήσει πολλούς, διότι οι ποιμένες της Εκκλησίας δεν στέκουν εις το ύψος τους.

Συγκεκριμένα, εάν  μου επιτραπεί να ομιλήσω με ωμή γλώσσα, σε ένα χωριό που είχε την ετήσια εορτή και πανήγυρη, επήγε ο Δεσπότης με τον Πρωτοσύγγελό του, με το Διάκο του, με τον οδηγό του και με τον πρωτοψάλτη του. Όσα έπιασαν οι χριστιασνοί στην πανήγυρη της Εκκλησίας του χωριού τους, έπεσαν σε μισθούς του Επισκόπου, του πρωτοσύγγελου, του διάκου, του ψάλτου και του οδηγού. Δηλαδή, ό,τι έπιασαν τα πήραν όλα! Και τότε, δυστυχώς αδελφοί μου, ολόκληρο το χωριό έγιναν Ιεχωβάδες. Ποιός φταίει σ΄αυτο; Το ερώτημα. Οι ποιμένες οι οποίοι δεν αξίζουν να φορύν το ομόφορο και το εγκόλπιο. Γι΄αυτό και ο ιερός Χρυσόστομος είπε: Ποτέ δεν εφοβήθηκα τίποτε εις την ζωή μου ειμή Κύριον τον Θεό μου και εγκολποφόρους δεσποτάδες, πλην ελαχίστων. Πλήν ολίγων.

Οι Πατέρες καταδίκασαν την διδασκαλία του Αρείου και ο Άγιος Αθανάσιος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, αντιπρόσωπος κι αυτός εις την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, συνέταξε τα πρώτα άρθρα του Πιστεύω, του Συμβόλου της Πίστεως.

Ο Άρειος, όμως, δεν εσταμάτησε έως εκεί. Μετά την καταδίκη του επήγε εις τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, τον πρώτο χριστιανό βασιλέα και τον κατάφερε να πείσει τον γέροντα επίσκοπο, τον γέροντα πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως, τον Αλέξανδρο να συλειτουργήσουν  την επομένη ημέρα, που ήτανε Κυριακή. Με τη ρητορική δεινότητα που είχε, κατόρθωσε να πείσει τον Αυτοκράτορα ότι μετανόησε για τη διαδασκαλία του. Και ο βασιλεύς του λέγει:

-Ορκίζεσαι ότι άλλαξες την πίστη σου, ότι είσαι ορθόδοξος; Ο Άρειος έδωσε το λόγο του ότι πραγματικά μετενόησε και έγινε ορθόδοξος.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος του είπε:

– Στηρίζομαι στο λόγο σου;

-Μάλιστα, του απάντησε.

-Εάν ο λόγος σου είναι σωστός, θα παρακαλέσω τον Πατριάρχη Αλέξανδρο να σε δεχθεί εις την Αγίαν Τράπεζαν. Αλλά εάν ο λόγος σου δεν είναι σωστός, η τιμωρία του Θεού θα είναι επάνω σου.

 Ο Άρειος έδωσε το λόγο του ότι πραγματικά μετανόησε για την κακοδοξία του και τότε ο Αυτοκράτορας πιάνει τον Επίσκοπο Αλέξανδρο, δηλαδή τον Πατριάρχη της Βασιλεύουσας, και του λέγει: Αύριο θα δεχθείς τον Άρειον εις την Αγίαν  Τράπεζα. Ο γέροντας επίσκοπος Αλέξανδρος αντέτεινε: Το φίδι να δεχθώ, Μεγαλειότατε; Ο δε Αυτοκράτωρ του είπε: Μετανόησε και τελείωσε. Αυριο θα τον δεχθείς.

Τι να κάνει ο γέροντας επίσκοπος; Στην πρώτη εκκλησία που βρήκε μπροστά του, γονατίζει μπροστά στην Αγία Τράπεζα και λέγει: Κύριε των κυριευόντων και βασιλεύ των βασιλευόντων, μην επιτρέψεις φίδι εις την Αγία Κοινωνία.

Ο δε Άρειος, περιχαρέστατος, μαζί με την παρέα και τους φίλους του, χαμογελώντας, βγαίνοντας από το παλάτι, στο δρόμο της πρωτεύουσας είχε μία φυσική ανάγκη και κατέβηκε προς νερού του. Αλλά αργοπορούσε να επιστρέψει. Και τότε ο διάκος του, ο συνεργάτης του, ο βοηθός του, πηγαίνει να δει τι συμβαίνει και αργεί τόσο πολύ.

Το φαινόμενο ήταν άγριο.Ο Άρειος, πεσμένος κάτω και τα σπλάχνα του έχουν ανοιχθεί και έχουν χυθεί γύρω από το σώμα του. Νεκρός. Έπεσε η τιμωρία του Θεού επάνω του.

Οι 318 Πατέρες ενδιαφέρθηκαν τότε πάρα πολύ για την χριστιανική πίστη και θρησκεία. Και το ερώτημα του γέροντος ιερέως που ομιλεί δια μέσου της ηλεκτρονικής αυτής μεγάλης εφημερίδος, είναι το εξής: Υπάρχουν σήμερα, σ΄αυτήν την εποχή Ποιμένες και Πατέρες αντάξιοι της ιερής αποστολής τους;

Φίλοι μου, σήμερα έχουμε πολλούς πατέρες. Έχουμε εθνοπατέρες. Είναι η άλλη πλευρά των πατέρων. Όχι των θαυματουργών, του έθνους. Εθνοπατέρες. Και το ερώτημα του γέροντος ιερέως πατρός Θεοδώρου είναι το εξής: Οι σημερινοί εθνοπατέρες είναι τω όντι εθνοπατέρες, πρότυπα; Ενδιαφέρονται δι αυτόν τον τόπον; Είναι Ελληνόψυχοι ή είναι ξενοκίνητοι των σκοτεινών δυνάμεων;

Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν, αντί να πάμε μποστά, πηγαίνουμε ολοταχώς προς τα πίσω.

Το Έθνος αυτό το ιστορικό, αυτές τις ημέρες, φίλατατοι και αγαπητοί αναγνώστες, είναι γονατισμένο. Έχει τσακισμένα τα φτερά του, δεν μπορεί να πετάξει πλέον. Διακόσιες σαράντα χιλιάδες νέοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα φεύγοντας προς τη Γερμανία και άλλα κράτη, για την εξεύρεση εργασίας. Δια τον επιούσιον άρτον της οικογενείας των.

Ένας μητροπολίτης, είπε σε ένα εμπεριστατωμένο λόγο του: Μην τους ψηφίζετε αυτούς διότι μας εξεγέλασαν. Οι ίδιοι, οι ίδιες οικογένειες  είναι αυτές που έφεραν την Ελλάδα σ΄αυτό το κατάντημα. Εγώ, ως ελληνορθόδοξος κληρικός  του Αποδήμου Ελληνισμού, δεν μπορώ να κάνω υποδείξεις ποιούς πρέπει ο ελληνικός λαός να εκλέξει ηγέτες του. Το μόνο πράγμα που μπορώ να επαναλάβω και πάλι: Ας προσπαθήσουν οι Έλληνες ψηφοφόροι να εκλέξουν αυτούς οι οποίοι ενδιαφέρονται γι αυτόν τον τόπο. Και να σπάσουν το ζυγό των ξενοκίνητων κρατών, των σκοτεινών δυνάμεων, που θέλουν την Ελλάδα γονατισμένη. Διότι τον Έλληνα όσο και να τον σπρώξεις, θα έρθει η ώρα που θα ξεσηκωθεί. Και αλίμονο τότε δεν θα σταματήσει ποτέ.

Επαναλαμβάνω και πάλι φίλτατοι και αγαπητοί αναγνώστες, οι μεν πρώτοι, δηλαδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι τα εγγόνια, ούτως ειπείν, του Άρειου του αιρεσιάρχη, δεν παραδέχονται τον Χριστόν ως Θεόν παρά μόνο ως κτίσμα. Εύχομαι οι πνευματικοί πατέρες να αναλάβουν τον ιερό αγώνα να καταπολεμήσουν όχι μόνον αυτή την αίρεση, αλλά και πολλές άλλες αιρέσεις οι οποίες έχουν εμφυτευθεί εδώ εις την Ελλάδα, για να αλλοιώσουν το ορθόδοξο πνεύμα.

Το δεύτερο, οι άλλοι πατέρες, οι εθνοπατέρες, να μην παίρνουν εντολάς από ξενοκίνητες σκοτεινές δυνάμεις. Αλλά να καθίσουν από κοινού μαζί, ως ελληνόψυχοι πλεον ηγέτες, να σκεφθούν πως θα περισσώσουν ό,τι μέχρι τώρα δεν έχουν ξεπουλήσει. Και το έχουν δώσει, για πολλούς και διαφόρους λόγους προς εμπλουτισμό τους.

Διότι, όπως ο Άρειος ετιμωρήθη από τον Θεό,  έτσι θα έρθει και η οργή του Θεού επάνω σε όσους προσπαθούν να τσακίσουν αυτό το έθνος που λέγεται Ελλάς.

Αδελφοί  μου, σπάζει η καρδιά μου αυτή τη στιγμή δια τα ολόφτωχα αυτά λόγια που σας λέω: Ξυπνείστε! Και αποφασίστε ποιοί είναι οι πιο κατάλληλοι, ξεχάστε τα κόμματα και τους κομματισμούς. Είμαστε όλοι Έλληνες.

Εμείς, οι Έλληνες του εξωτερικού, οι Απόδημοι που προσευχόμαστε πάντοτε για σας και αγωνιζόμαστε υπέρ πίστεως και πατρίδος, δεν μας ενδιαφέρει ποιοί θα είναι στην αρχή, στην ηγεσία. Αρκεί να είναι ελληνόψυχοι. Και να σέβονται και να αγαπούν και να εκτιμούν τους ομογενείς στο εξωτερικό, τους Απόδημους Έλληνες, που όταν έρχονται εδώ μας περιυβρίσουν και μας καταδιώκουν.

Αδελφοί μου, έως την επομένην ηλεκτρονική ιστοσελίδα θα ήθελα να κοιτάξω εις το εξής: Οι ημέρες η μία κατόπιν της άλλης, από την Λαμπρήν ( προτιμώ να είμαι Έλληνας και όχι ξενοκίνητος γι αυτό δεν λέω Πάσχα, λέω Λαμπρή) η μία κατόπιν της άλλης οι ημέρες εκύλησαν. Εφθάσαμε εντός της εβδομάδος εις την απόδοση της Αναστάσεως -40 ημέρες- και την επομένη της Αναλήψεως, όπου ο Χριστός είς το όρος των Ελαιών επάτησε με το πέλμα των ποδών Του επάνω εις τον γρανίτη λέγοντας προς τους μαθητάς, τους δώδεκα και τους εβδομήκοντα, να μείνουν ενωμένοι και αγαπημένοι ωσότου έλθει το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Πανάγιον και Τελεταρχικόν Πνεύμα  προς ορισμό Γνώσεως, Σοφίας και Καθοδηγήσεως. Περί αυτών θα ομιλήσωμεν εις την επομένην Ιστοσελίδα.

Άγγελος Κυρίου να προβαδίζει τα βήματά σας εν παντί και πάντοτε εις την Εκκλησία της γειτονιάς. Σας ευχαριστώ.

Φωτογραφία: Η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας, τοιχογραφία του 18ου αι. στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι