ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Ουφ, τι ωραία!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ουφ, τι ωραία! Μια ακόμη μεγάλη,  για την ακρίβεια δύο μεγάλες, διαδηλώσεις έγιναν.  Στην Ελλάδα ούτε οι απεργοί μπορούν να συμφωνήσουν. Κάθε ασκέρι κι αρχηγός. Κάθε αρχηγός και συγκέντρωση. Κάθε συγκέντρωση και πορεία. Κάθε πορεία και τα δικά της συνθήματα. Σε ένα μόνο συμφωνούν: Μας χρωστάνε δεν χρωστάμε!

Το έχω ακούσει τόσες φορές από διαφορετικούς «φωστήρες» που έτσι μού ‘ρχεται να πάρω ένα τσουβάλι και να  πεταχτώ μέχρι το Βερολίνο και να ζητήσω να μου δώσουν όσα μου χρωστάνε! Μπας και ξοφλήσω και ‘γω κανέναν λογαριασμό…

Άντε, δύο τσουβάλια θα κουβαλήσω  μπας και δεν χωρέσουν στο ένα…

Στην Ελλάδα ένα επάγγελμα δεν έχει μέλλον. Του δανειστή! Δανείζει, αλλά δεν παίρνει πίσω τα λεφτά του. Τα χαρίζει… Ή κάνω λάθος; Βλέπεις «οι ωραίοι έχουν χρέη»!

Όλα τα μασάει ο Κουταλιανός… Όχι, λάθος, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο!

Και τόσο ξύλο που τρώνε όσοι δεν πληρώνουν τόκους και επιτόκια (γιατί κεφάλαιο ποτέ δεν ξεχρεώνεις στις τράπεζες και στους τοκογλύφους!- γιατί το τρώνε;  Επειδή τους …χρωστάνε αυτοί που τους δάνεισαν;

Λοιπόν, ανάμεσα στο πλήθος που διαδήλωνε σήμερα ξέρετε πόσοι είναι αυτοί που δεν πληρώνουν φόρους; Πόσοι είναι αυτοί που δεν κόβουν αποδείξεις; Πόσοι είναι αυτοί που δεν καταβάλουν ασφαλιστικές εισφορές;  Πόσοι είναι αυτοί που παίρνουν επιδόματα μαϊμού;

Στην Ελλάδα οι τυφλοί οδηγούν τους …σκύλους! Και τους πληρώνουμε και ζωοτροφή…  Γι αυτό οι οδηγοί παρκάρουν συστηματικά πάνω στις ράμπες για τους τυφλούς. Ξέρουν ότι βλέπουν!

Στην Ελλάδα δεν πεθαίνεις όταν σε θάβουν. Πεθαίνεις όταν σε δηλώσουν οι συγγενείς στο ΙΚΑ ότι …πέθανες! Δηλαδή ποτέ! Στο μεταξύ οι απόγονοι εισπράττουν κανονικά τη σύνταξη!

Όχι στην πορεία πεθαμένους δεν είδα.  Είδα, όμως, αυτούς που παίρνουν τις συντάξεις των πεθαμένων!..

Α, είδα και εκείνους που λαβαίνουν  τις συντάξεις για αντίσταση που έκαναν όταν ήταν βρέφη κατά των Γερμανών!  Γιατί από το 40 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 72 χρόνια! Πόσοι τέλος πάντων 92αρηδες ζούνε; Και  όλοι αντίσταση έκαναν; Άρα, από την κούνια στις ρούγες!

Είναι σαν τα διόδια! Μια φορά φτιάχνουν –όπως τον φτιάχνουν τελοσπάντων- το δρόμο, μια ζωή τα πληρώνουμε και συνεχώς τα αυξάνουν!..

Αλήθεια, τι απέγινε εκείνο το κίνημα «δεν πληρώνω»; Το στείλαμε κι αυτό διακοπές όπως πέρυσι το καλοκαίρι, είχαμε στείλει στις θάλασσες την επανάσταση; Δεν το είδα χθες πουθενά…

Τώρα που χρωστάω εγώ εξαφανίστηκε κι αυτό;