Γύρω από το βιβλίο του Μπάμπη Μαρκέτου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το βιβλίο του Μπάμπη Μαρκέτου, «Οι Ελληνοαμερικανοί»,  που δημοσιεύουμε σε συνέχειες, βρίσκεται ήδη  προς το τέλος του. Ουσιαστικά έχει ολοκληρωθεί το μέρος που συνέταξε ο ίδιος ο εκλειπών εκδότης. Στα παραρτήματα του βιβλίου υπάρχει ένα κείμενο του υποφαινόμενου «ο Μαρκέτος που γνώρισα» καθώς και σειρά σημαντικών άρθρων  του Μπάμπη Μαρκέτου, δημοσιευμένων στον «Εθνικό Κήρυκα» των ημερών του. Ακόμη, επιστολές από διαφόρους εξέχοντες παράγοντες της εποχής, προς τον εκδότη. Όλα αυτά έχουν αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον.

Ωστόσο ο αναγνώστης της σειράς, έχει ήδη μορφώσει  άποψη για την παρουσία και την προσφορά του Μπάμπη Μαρκέτου στην Ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά και, γενικότερα, στον Ελληνισμό και τον Κυπριακό Ελληνισμό. Παράλληλα, έχει κοινωνήσει της δράσης, των αγώνων και της ανέλιξης της  ίδιας της ομογένειας καθώς και της πλούσιας διοαχρονικής προσφοράς της προς τη γενέτειρα.

Τα σημειώνουμε όλα αυτά, με αφορμή τη συζήτηση που κατά διαστήματα ανακυκλώνεται γύρω από την ψήφο των Αποδήμων, αλλά και την συγκυριακή συζήτηση για την προσφορά του εκτός συνόρου ελληνισμού, προς το εθνικό κέντρο.

Άποψη του Μπάμπη Μαρκέτου σχετικά με την ψήφο των Αποδήμων, ήταν πως ενώ σε τίποτε δεν θα οφελείτο η πατρίδα εάν η εκάστοτε κυβέρνηση αναδεικνύονταν με μερικές χιλιάδες περισσότερες ψήφους (τις ψήφους των Αποδήμων Ελλήνων) η ομογένεια θα περνούσε σε περιόδους δοκιμασίας της ενότητάς της σε κάθε εκλογική αναμέτρηση της γενέτειρας, εξαιτίας της κομματικής αντιπαράθεσης που μοιραία θα μεταφέρονταν σε κάθε οργανωμένη ομογενειακή παροικία.

Αντίθετα, ήταν πεπεισμένος ότι αν οι ομογενείς που έχουν αποκτήσει την αμερικανική ( ή την αντίστοιχη, σε άλλες χώρες)  υπηκοότητα,  εγγράφονταν ΟΛΟΙ στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους και μαζικά ασκούσαν το εκλογικό τους δικαίωμα, στηρίζοντας τους ομογενείς υποψήφιους της προτίμησής τους ή ντόπιους υποψηφίους,  και οι ίδιοι θα βελτίωναν θεαματικά τη θέση και την ισχύ τους στις τοπικές κοινωνίες και η μητέρα πατρίδα θα μπορούσε να οφεληθεί εξ αντανακλάσεως της επιρροής,  την οποία  θα ασκούσαν.

Βέβαια, από την εποχή της μεσουρανίας Μαρκέτου που συνέπεσε με την αλματώδη ανάπτυξη  της ομογένειας στις ΗΠΑ, έχουν περάσει  κοντά 35 χρόνια.  Στο διάστημα αυτό πολλά έχουν αλλάξει, στον διεθνή χάρτη, αλλά και ακόμη περισσότερα έχουν σημαδέψει την ομογένεια ανα τον κόσμο και, ειδικότερα, το ευρωστότερο και δυναμικότερο κομμάτι της, στην Αμερική.

Δυστυχώς, παρά τη συνεχιζόμενη ατομική πρόοδο των ομογενών σε όλους τους τομείς, τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα, παρά την εντυπωσιακή οικονομική ευημερία ορισμένων (αρκετών)  εξ αυτών, σε αντίθεση και με την ικανοποιητική παρουσία ελληνογενούς  πολιτικού στοιχείου στα Κοινοβούλια  και στα δημαρχικά Μέγαρα πολλών κρατών του κόσμου, η επιρροή, η αποτελεσματικότητα και η διαδραστικότητα της ομογένειας έχουν αισθητά υποχωρήσει.

Υπάρχουν γι αυτό συγκεκριμένες ευθύνες.  Δεν θα αναλύσουμε, όμως, τη στιγμή αυτή τα αίτια. Θα το πράξουμε σε άλλη ευκαιρία. Αν και μάλλον όφειλε το θέμα να έχει από καιρού απασχολήσει σοβαρά  τις αρμόδιες  δημόσιες υπηρεσίες της  Ζαλοκώστα και της Βασιλίσσης Σοφίας…

Ελπίζουμε, από τη δημοσίευση του βιβλίου πολλοί να οφελήθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία της ομογένειας  παρέχει χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον.  Ίσως, μάλιστα, οδηγήσει  και σε πρωτοβουλίες γενικότερης εμβέλειας.

Με την αίσθηση ότι, με τις ασθενείς μας δυνάμεις, από την μαχητική τούτη έπαλξη, υπηρετούμε το γενικό καλό της ομογένειας  και του ελληνισμού –αυτή τουλάχιστον είναι η πρόθεσή μας- έστω και εάν εδώ και κει στενοχωρούμε κάποιους που εννοούν (κάκιστα) να ταυτίζουν τις προσωπικές σχέσεις με την κριτική επί δημοσίων υποθέσεων,  θα ολοκληρώσουμε την δημοσίευση του συγκεκριμένου βιβλίου, ενώ ευχαρίστως θα αναδημοσιεύσουμε και όποιο άλλο πόνημα ομογενειακού ιστορικού ή λαογραφικού  ενδιαφέροντος ήθελαν  μας παραχωρηθούν τα πνευματικά του δικαιώματα.