Ο Πύργος του Ελληνισμού

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Ομογένεια της Μελβούρνης χτίζει τον Πύργο της. Ένα κτήριο 15 ορόφων που θα στεγάσει την ύπαρξή της στην φιλόξενη χώρα εγκατάστασης, αλλά και τον πολιτισμό της. Τον ελληνικό Πολιτισμό.

Η Ομογένεια της Μελβούρνης, όπως η Ομογένεια στις ΗΠΑ, στη Γερμανία και παντού όπου αλλού υπάρχει, προοδεύει. Εργαζόμενη σκληρά, μοχθώντας και ιδρώνοντας, κατακτά  το ένα μετά το άλλο όλα τα επίπεδα της ζωής. Το κοινωνικό. Το πολιτικό. Το επαγγελματικό. Το πνευματικό.

Οποία, δυστυχώς, αντίθεση με τα συμβαίνοντα σήμερα στη γενέτειρα. Όπου διανύει περίοδο παρακμής. Διότι το βαθύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το οικονομικό. Αυτό, κατά την προσωπική μας άποψη, είναι συνέπεια και απόρροια του βασικού προβλήματος που δεν είναι άλλο, θεωρούμε, από την κατάρρευση των αξιών.

Η πολυετής χαλάρωση των δεσμών, οικογενειακών, επαγγελματικών, πνευματικών,  η ανοχή στην  διαφθορά (κατακτήσαμε …επαξίως διεθνή πρωτιά)  και  η συγκάλυψη ανομιών τόσο σε επίπεδο εξουσίας όσο και στις λαϊκές τάξεις και η βραδεία απονομή δικαιοσύνης, επέφεραν, όλα αυτά,  την ισοπέδωση σχεδόν κάθε ηθικής αξίας.

Η απαξία, επέφερε, πιστεύουμε, την  αποχαλίνωση στις δημόσιες υπηρεσίες, πριμοδότησε τον ωχαδελφισμό, ενίσχυσε τον ατομισμό και εξέθρεψε την ατιμωρησία.

Σε αντίθεση, οι Έλληνες του εξωτερικού, ζώντας σε χώρες όπου υπάρχουν και εφαρμόζονται κανόνες, εργαζόμενοι σε κράτη όπου οι νόμοι έχουν καθολική ισχύ και  δημιουργώντας σε  περιβάλλον όπου το εγώ υποχωρεί μπροστά στο εμείς,  ο ατομισμός στο συλλογικό πνεύμα και η κατά μόνας εργασία στην ομαδική προσπάθεια, προοδεύουν και ευημερούν. Όχι όλοι.

Διότι εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος. Στην γενέτειρα υπάρχει η εντύπωση ότι όλοι οι ομογενείς είναι πλούσιοι. Δεν είναι έτσι. Υπάρχουν ομογενείς που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, στην Αμερική και αλλού.  Υπάρχουν  ομογενείς που απλώς τα φέρνουν βόλτα. Υπάρχουν ομογενείς που ζουν καλά. Και υπάρχουν και ομογενείς που έχουν δημιουργήσει μεγάλες περιουσίες.

Δεν είναι ο πύργος της Μελβούρνης το σύμβολο της προόδου και της ισχύος της Ομογένειας. Είναι, απλώς,  το μέσον προβολής και παρουσίασης μιάς ευμάρειας. Η πρόοδος και η ισχύς της ομογένειας είναι καταγεγραμμένες στα πανεπιστήμια, στις μεγάλες εταιρείες, στα ονομαστά νοσοκομεία, στις  επιχειρήσεις.

Είναι γι αυτό που το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) απέτυχε να ταυτιστεί με την Ομογένεια. Να την εκφράσει και να την προσελκύσει. Γιατί έμεινε μακριά από τα πεδία όπου διαπρέπουν οι ομογενείς. Περιχαρακώθηκε στις Περιφέρειες και  στην τυπολατρεία. Απέτυχε να προοδεύσει και αυτό μαζί με την ομογένεια.

Αυτές τις μέρες ολοκληρώθηκε το προσχέδιο νόμου για το «νέο» ΣΑΕ. Σύντομα θα δοθεί και επισήμως στην ομογένεια και τα κόμματα για διαβούλευση.

Ανεξαρτήτως του πως φθάσαμε έως εδώ, η οργανωμένη ομογένεια, αλλά και κάθε ενεργός πολίτης ελληνικής καταγωγής, πρέπει να σκύψει πάνω από το σχέδιο νόμου. Να το μελετήσει. Να εκφράσει τις απόψεις του. Να πει τα θέλω του. Να αναπτύξει τα οράματά του. Για το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του. Για το αύριο του Ελληνισμού.

Η αδιαφορία, προσχηματική ή απροσχημάτιστη,  θα είναι εγκληματική. Αν θα έχουμε νόμο για το νέο ΣΑΕ αυτός θα πρέπει να εκφράζει την ομογενειακή θεώρηση των πραγμάτων, κατά κύριο λόγο.

Η ΡΗΡ θα πει εν καιρώ –και αφού προηγουμένως μελετήσει  επαρκώς το επίσημο κείμενο- τη γνώμη της για το Σχέδιο Νόμου χωρίς φόβο και πάθος, αλλά με παρρησία. Γιατί μόνον  έτσι θα προσφέρει υπηρεσία στην ομογένεια και την πατρίδα.

Είμαστε αισιόδοξοι ότι το ίδιο θα πράξουν και οι ομογενείς.

Για να χτίσουμε, όλοι μαζί, τον Πύργο του νέου Ελληνισμού.