Βιβλιοπωλείο και μαγαζί…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ωραία μηλέα! Χάσαμε και την ΕΣΤΙΑ! “Ξεσπιτώθηκε”,  έτσι,  μετά θάνατον και ο Φρέντυ Γερμανός! Ποιός να του τό ΄λεγε, πως θα έφθανε η μέρα που το ξεχωριστό αυτό βιβλιοπωλείο θα κατέβαζε ρολά λόγω οικονομικής κρίσης!

Ώρες ατέλειωτες περνούσε εκεί καθημερινά το “Αλάτι και Πιπέρι” της ελληνικής δημοσιογραφίας. Εκεί μελετούσε βιβλία, εκεί έκανε ατέλειωτες συζητήσεις. Και κοντά σ΄αυτόν και πριν από αυτόν και πολλοί άλλοι επώνυμοι των ελληνικών γραμμάτων, όλοι κορυφαίοι και ξεχωριστοί. Τότε. Γιατί τώρα, περνούσαν από  την ΕΣΤΙΑ  όσοι νόμιζαν ή ήθελαν να πιστεύουν ότι είχαν σχέση με τα ελληνικά γράμματα!..

Με ρεπούμπλικα, γένι και ύφος μπλαζέ, εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα στο Βιβλίοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ πρώην πολιτικός, πρώην ξάδελφος, πρώην γραφιάς και γενικά, πολλά και διάφορα πρώην και κανένα απολύτως νυν…

Αν ο νούς σας πάει στο ότι αναζητούσε να εντρυφήσει στα άδυτα της λογοτεχνίας, χάσατε! Κάποια βιβλία παζάρευε για να κάνει δώρα για τις γιορτές! Τέτοιος εκπεσμός! Και η πινακίδα κολλημένη στην κολώνα, μπροστά από το βιβλιοπωλείο να ενημερώνει ότι …εκεί περνούσε ατελείωτες ώρες ο Φρέντυ Γερμανός!

Αν το ξερε ότι θα τον έκαναν πλακέτα, μετά θάνατο, θα την ξήλωνε ο ίδιος έστω και επιστρέφοντας από την χώρα των σκιών!  “Ποιόν ενδιαφέρει που περνάω τον χρόνο μου”, έλεγε με το καυστικό του χιούμορ που τον διέκρινε.

Τώρα, με το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου θα ξηλωθεί και η ταμπέλα; Διότι σκέφτεσθε να ξεφυτρώσει εκεί κανένα μπάρ και η πινακίδα απέξω να λέει ότι “εκεί” περνούσε τις ώρες του ο Φρέντυ Γερμανός;

Στην Κύπρο βρέθηκε, τον πρόεδρο είδε, ωραία μηλέα, νούμερο δύο!

Δεν λέω τι είχαν να πουν οι δυό τους, πάντα βρήσκεις να πεις δυό-τρεις κουβέντες του αέρα… Λέω, ωστόσο, ότι το να ισοπεδώνεις την ιστορία για να την  φέρνεις στα (φτωχά σου) μέτρα, ούτε κομψό είναι ούτε χρήσιμο ιδιαίτερα. Διότι πάντα θα υπάρχουν αυτοί που γνωρίζουν! Αυτοί που θα ξέρουν! Αυτοί που δεν τους ξεγελάς…

Κι έπειτα, τι θα απολογηθείς όταν σου βγούν μπροστά; Τί;

Και οι προκάτοχοι; Ίσα-ίσα για να …δικαιολογήσουν την παρουσία των επιγόνων;  Πάλι καλά που δεν τους έψεξαν γιατί  δεν πλούτισαν όπως οι νυν. Αλλά να γράφουν και να ξαναγράφουν ότι  ο ιδρυτής πέθανε φτωχός!  Τους …εμπνέει η περίπτωση; Χωρίς αυτούς δεν θά ‘βγαιναν ποτέ στο δρόμο για τη δική τους Ιθάκη… Ας τους σεβαστούν, τουλάχιστον πεθαμένους…

Και τόσους επαίνους για τους συνεργάτες! Σε ένα προσκλητήριο, πόσοι θα βρεθούν; Ουδείς! Από αυτούς που στήριξαν το οικοδόμημα όταν κατέρρεε… Ούτε από αυτούς που το ανόρθωσαν! Ουδείς!  Τυχαίο;

Ναι, από δικαιολογίες, άφθονες… Αλλά είπαμε, πάντα υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν την αλήθεια.  Έλεγε ο Χριστόδουλος “αυτό που σού ΄γινε,  είναι μεγάλη αδικία”! Δεν πρόλαβε, όμως, να κάνει κάτι για την αποκαταστήσει. Όταν δεν βλέπουμε το σακκούλι στην πλάτη τη δική μας και κοιτάζουμε το σακκούλι στην πλάτη των άλλων, εύκολα λες “αυτός ξέρει!” Και η …Θεία Όλγα ξέρει, αλλά απορία ψάλτου βηξ!..

Ένα καράβι από τη Χιό. Όχι δεν έχει σχέση με το θέμα, αλλά ούτε και το θέμα έχει σχέση με την ναυτιλία. Ούτε, όμως, και η Ομογένεια έχει σχέση με το …γύρο σουβλάκι! Όλα για να γεμίζει το ταμείο!

Έχουν ακριβύνει και οι μετακινήσεις…

Ας είναι,  Όσοι πέρασαν από το μαγαζί, είναι υπερήφανοι για ό,τι πρόσφεραν. Όσοι πέρασαν από την ΕΣΤΙΑ, είναι ευτυχείς για ό,τι έλαβαν. Έτσι είναι. Αλλο να προσφέρεις και άλλο να λαβαίνεις. Όσοι κακομάθουν στο να δέχονται το πρώτο, τους ενοχλεί όταν πρέπει να ανταποδώσουν το δίκαιο. Θέλουν το τσίμα-τσίμα, και το λειψό. Αυτό που φέρνει τον λαμβάνοντα διαρκώς επαίτη στο στρωμένο τους τραπέζι…

Συγνώμη, παρασύρθηκα.