Μητροπολίτης Εφραίμ: “Η Ομογένεια να κρατήσει Γλώσσα και Ορθοδοξία”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

“Η Ομογένεια να κρατήσει γλώσσα και ορθοδοξία” διαμηνύει μέσα από την ΡΗΡ, ο Σεβασμιότητας Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ σε μία εφ΄όλης της ύλης συνέντευξή του στην ηλεκρονική εφημερίδα του Ελληνισμού.

Ο Σεβασμιότατος, με αφορμή τα 300 χρόνια της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Πόρου, βρέθηκε στο μοναστήρι στο οποίο και ο ίδιος υπήρξε στο παρελθόν Ηγούμενος!  Συνετός, προσηνής και με σπινθιροβόλο πνεύμα, μαχητικός, αλλά και μετριοπαθής μίλησε με σύγχρονη γλώσσα για όλους και για όλα. Για την οικονομική κρίση, για τη φτώχεια που βιώνουν πολλοί Έλληνες, για τη βοήθεια της Εκκλησίας, για τις σχέσεις της με το Κράτος, για την εκκλησιαστική περιουσία, για την Ομογένεια.

Βαθειά θρησκευόμενος στο πνεύμα, με πόδια που πατάνε, όμως, στη γη, ανέπτυξε με γλαφυρότητα τα προβλήματα και τους προβληματισμούς, τη θέση της Εκκλησίας στη σύγχρονη εποχή, τις δυνατότητες που έχει να συντρέξει τους πιστούς της, προσδιόρισε τα θρησκευτικά και κοινωνικά πλαίσια της Εκκλησίας και τις προτεραιότητες, υποστήριξε ότι πρέπει να πρυτανεύσουν “χαμηλοί τόνοι” στις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας η οποία, πάντως, όπως είπε, δεν φοβάται ένα ενδεχόμενο “διαζύγιο” και έπλεξε το εγκώμιο της Ομογένειας ενώ, χαρακτηρίζοντας τον Ελληνισμό Οικουμενικό, σήμανε προσκλητήριο ενότητας και συνεργασίας.

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

ΡΗΡ: Σεβασμιότατε, 300 χρόνια η Ιερά Μονή εδώ όπως πολύ ωραία λέτε στο βιβλιαράκι που έχει τύπωσει η Μονή, “αποτελεί σέμνωμα και καύχημα του νησιού”, πώς αισθάνεσθε που βρίσκεστε εδώ;

Σεβ. Εφραίμ: Αισθανομαι ότι ευρίσκομαι στο σπίτι μου! Γιατί πρέπει να σας πω ότι έκανα ηγούμενος στο Μοναστήρι αυτό 15 χρόνια. Από το 1985 έως το 2000. Και τότε ήμουνα νεαρός 37 ετών. Και ανέλαβα το Μοναστήρι  και συνεδέθην με το Μοναστήρι. Κατά καιρούς πέρασε και ο λογισμός να μείνω στο μοναστήρι, αλλά τότε η Μητρόπολη είχε ανάγκες και ήμουν στην Αίγινα Αρχιερικώς, πρωτοτοσύγγελος, για το Νοσομείο Αιγίνης πρόεδρος, για τα οικοτροφεία, εν πάσει περιπτώση είχα όλη αυτή την εκκλησιαστική διακονία και  δεν ήταν δυνατόν να μείνω εδώ. Ερχόμουνα κατά καιρούς για να επιβλέπω. Και επί των ημερών μας, με τη βοήθεια του πατρός Παναρέτου, ανακαινίσαμε εκ βάθρων το Μοναστήρι. Αλλάξαμε όλη τη Μονοσκεπή, όλα τα κουφώματα όλο το χαγιάτι και αρκετά ακόμη. Σιγυρίσαμε το Μοναστήρι.

Είμαι ευτυχής  γιατί το παρέδωσα σε νέο ηγούμενο, τον πατέρα Λουκά, ο οποίος αγωνίζεται και τελικά εμείς κρατήσαμε όσο μπορούσαμε, αλλά το κρατήσαμε σαν κτήριο, σαν χώρο λατρείας της Κυριακής μόνο. Ενώ ο πατήρ Λουκάς το κάνει πράγματικό μοναστήρι. Δηλαδή χώρο προσευχής συνεχούς, λειτουργεί καθημερινώς το μοναστήρι. Έτσι γίνεται μία πνευματική κολυμπήθρα. Και ως Επίσκοπος ταπεινά θέλω να αισθάνομαι μια καύχιση πνευματική ότι ένα Μοναστήρι λειτουργεί παρότι είναι δυό-τρεις άνθρωποι που μένουν εδώ μόνιμα, λειτουργεί άριστα στο χώρο το λατρευτικό και στο χώρο τον πνευματικό. Εξομολογούνται οι άνθρωποι, αναπαύνται, ξεδιψούν, ξεκουράζονται και έτσι γίνεται μια πολύ καλή πνευματική εργασία. Και γι αυτό είμαι ικανοποιημένος γι αυτό το θέμα.

ΡΗΡ: Το σπίτι σας, όπως το είπατε, είναι…τριακοσίων ετών! Έχει προσφέρει πολλά στο έθνος και στον Πόρο, το μέλλον του πως το βλέπετε;

Σεβ. Εφραίμ: Το μέλλον, δεν είμαι μελλοντολόγος… Το βλέπω σαν Μοναστήρι. Δεν το βλέπω σαν τουριστικό προϊόν, ούτε σαν ένα θέρετρο ούτε να θαυμάσουμε τη φύση η οποία είναι εξαιρέτου κάλους. Ωραιότατη. Η θάλασσα εδώ όπως ξανοίγεται μπροστά μας, τα πεύκα αυτά όλα συμβάλλουν σε μιά ανάταση πνευματικά, όταν κανείς από τη Κτήση να ανεβαίνει στον Κτίστη. Όταν το βλέπει κανείς έτσι, ανασαίνει. Κάνει μία απογείωση πνευματική. Το βλέπω δηλαδή σαν Μοναστήρι να μπορούν να έρθουν και μερικοί ακόμη εδώ Μοναχοί, που να μπορέσουν να το κρατήσουν σαν Μοναστήρι. Έναν τόπο λατρείας του Θεού. Ένα τόπο λατρέιας της Παναγίας μας. Ένα τόπο ξεκούρασης πνευματικής του σύγχρονου ανθρώπου.  Ο άνθρωπος σήμερα, έχει αναπτύξει απίστευτα την τεχνολογία τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα  να του δώσουμε.  Χρειάζεται όμως να δει μέσα από αυτήν την Τεχνολογία και από αυτά τα επιτευγματα του ανθρωπίνου πνεύματος, να δει κάτι βαθύτερο. Να δει τον εαυτό του. Να κοιτάξει λίγο μέσα του. Γιατί παρότι έχουμε τόση πρόοδο γύρω μας,  ζούμε σε μιά τεχνούπολη, εντούτοις αυξάνουν τα ψυχιατρεία, αυξάνουν οι ψυχικές ανάγκες, οι διαταρραχές, ο κόσμος έχει μια θλίψη ανεξάρτητα από την κρίση που έχουμε σαν χώρα την οικονομική, γενικώς οι οικογένειές μας,τα παιδιά μας , η Παιδεία μας, όλα βρίσκονται σε μια κατάσταση δύσκολη, που δεν μας χαροποιεί, αντίθετα μας λυπεί.
Λοιπόν, το Μοναστήρι να δώσει μια πνοή πνευματική να καταλάβει ο άνθρωπος ότι είναι καλεσμένος από το Θεό να ανεβεί λίγο ψηλότερα. Δεν είναι μόνον να τρώει και να πίνει… Να γλεντάει κοσμικά και να τελειώνει… Τότε τι άνθρωπος είναι; Ο Θεός μας τίμησε. Μας τίμησε πάρα πολύ. Μας έκανε λίγο κατώτερους από τους Αγγέλους.”Φυλάττω σ΄αυτόν βραχύ τι παραγγείλετε”, λέει ο ψαλμωδός. Τόσο πολύ μας έχει ο Θεός τιμήσει. Πήρε τη σάρκα μας και την έκανε σώμα Του, με την Ανάσταση αναστήθηκε και ο άνθρωπος. Και μας έχει και πάνω από τους Αγγέλους, δια της Παναγίας. “Η Παναγία τιμιοτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ”, είναι πάνω από αυτούς. Ε, αυτός είναι ο άνθρωπος! Να το καταλάβουμε, να το νιώσουμε ώστε να πάρουμε και μία αισιοδοξία, μία ελπίδα μέσα μας. Ε, δεν είμαστε για τα σκουποίδια, είμαστε δημιοργήματα του Θεόυ έχουμε κοντά μας το Θεό και έχουμε δυνάμεις μέσα μας που μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι, να ζήσουμε με ελπίδα και να αποκτήσει και πάλι η ζωή μας νόημα.
ΡΗΡ: Αυτό είναι ένα μήνυμα ελπίδα τις δύσκολίες που περνάμε. Ηθελα, όμως, να σας ρωτήσω μιά και ασκείτε ποιμαντορία σε μία περιοχή με πολλά νησιά…
ΣΕβ. Εφραίμ: Είμαστε πολυνησιακή Μητρόπολη και δύο Τμήματα της Πελοπονήσσου, Τροιζηνία, Μέθανα και Ερμιονίδα… Έχουμε όλη την Ανατολική πελοπόνοσσο…
ΡΗΡ: Θέλω να ρωτήσω, λοιπόν, πώς βιώνεται αυτή τη δύσκολη περίπτωση; Έρχονται σε σας πιστοί για βοήθεια;
Σεβ. Εφραίμ: Υπάρχει φτώχεια πολύ. Οι άνθρωποι τα φέρνουν βόλτα δύσκολα. Αυτό βιώνω εγώ από τους ανθρώπους που έρχονται κοντά μας. Δεν μπορώ να ξέρω τα πάντα, ξέρω, όμως από τους έργατες της οικοδομής, γιατί ζούσανε από την οικοδομή δεκάδες επαγγέλματα και σήμερα κάθονται… Το τουριστικό προϊόν, δεν είναι αυτό που ήτανε παλαιότερα. Έχουμε μια κρίση πραγματική, έχουμε πτώση. Έχουμε ανέργους νέους, έχουμε πολλά προβλήματα. Εκείνο που εμένα με ανησυχεί και με συγκλονίζει, δεν ξέρω πότε θα διορθωθεί αυτή η κατάσταση, εάν διορθωθεί, είναι πρώτα-πρώτα όχι οι γέροντες με τη σύνταξη του ΟΓΑ, αυτοί είχαν μάθει να ζούνε φτωχά.  Εζούσανε με τα λίγα χρήματα. Και σήμερα εάν ένας τέτοιος άνθρωπος έλθει να μας πει, ξέρετε, έχω δυσκολία, ένα πιάτο φαγητό το βρήσκω. Ένα 50ευρω,  θα το δώσουμε. Εκεί όπου έχω δυσκολία είναι άνθρωποι νέοι που είχανε φτιάξει τη ζωή  τους, που είχαν μια καλή δουλειά, είχαν ένα σπιτάκι με δάνειο και αυτοί πλέον είναι σε μία κατάσταση που είναι άνεργοι. Ο πατέρας και η μάνα με ένα κομμάτι ψωμί, λίγο τυρί ένα αβγό θα ζήσουνε. Τα παιδιά, τα σχολεία τους, τα φρονηστήριά τους; Ένα παιδί που είναι στο πανεπιστήμιο θέλει 500 ευρώ το λιγότερο το μήνα. Αν η οικογένεια ζει με 600 ευρώ σήμερα, τι θα γίνει;  Οι περιπτώσεις που είναι δύσκολες πολύ είναι οικογένειες με τρία παιδιά και με φοιτητές. Μία κατηγορία είναι αυτή. Και η άλλη, και η άλλη κατηγορία που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε είναι αυτοί οι άνθρωποι που είχαν φτιάξει τη ζωή τους. Δεν ήτανε φτωχοί Ας πάρουμε έναν αρχιτέκτονα ή έναν Πολιτικό Μηχανικό.  Είχε οικοδομή πουλούσε διαμερίσματα, οικόπεδα κλπ. Είχε φτιάξει ένα εξοχικό μια πισίνα είχε τα παιδιά στο μπαλέτο στις γλώσσες, στο κολέγιο. Και τώρα έχει δυο χρόνια να πάρει μιά οικοδομή.

Αυτόν  τον άνθρωπο, που είχε και δάνεια, δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Τι να του κάνει ένα πενηντάρικο; Ε, αυτές οι περιπτώσεις μας θλίβουνε, πραγματικά. Είναι οι πιο δύσκολες περιπτώσεις. Άνθρωποι που είχαν φτιάξει τη ζωή τους και  τώρσα δεν έχουν τίποτε. Είναι σαν να έγινε ένας σεισμός, μια πυρκαγιά, ένα φυσικό φαινόμενο που τα ισοπέδωσε όλα. Αυτούς δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, δυστυχώς. Μόνον ψυχικά, μόνον πνευματικά μπορούμε να συνδράμουμε. Να τους πούμε, έχετε ελπίδα μην απογοητεύεσθε, κάτι θα γίνει…

Μερικοί από αυτούς, έχουν τους γονείς τους και τους συμπαρίστανται και τα αδέλφια. Κάποιοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι από αυτούς και τους συμπαρίστανται τους δίνουν για να συνεχίσουν τα παιδιά τις σπουδές τους, το φροντιστήριό τους. Ε, αυτές οι καταστάσεις είναι ακραίες…

Οι πολύ πλούσιοι, εντάξει επιζούν. Έχουνε ακόμη κάτι από τα κρυμμένα, από τα μαύρα, έχουνε. Αυτές οι κατηγορίες, οι νέοι  άνθρωποι, τα νέα παιδιά που δεν βρήσουν δουλειά και αυτοί που ήτανε φτιαγμένη η ζωή τους και τώρα βλέποουν να έχουν πέσει πολύ, εδώ είναι τα δράματα. Πολλοί αξιωματικοί του Ναυτικού για παράδειγμα,  (έχουμε ναυτική βάση στον Πόρο) είχανε πάρει Ποριώτισες. Έπαιρναν μισθό 2-2500 ευρώ το μήνα. Τώρα παίρνουν 1070-1100  ευρώ. Καταλαβαίνετε τι ανατροπή είναι αυτή; Ε, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όλον αυτό τον κόσμο, είναι απλό.

ΡΗΡ: Εσείς τι κάνετε;

Σεβ. Εφραίμ: Έχουμε εμείς συσσίτιο στην Αίγινα 60 μερίδες την ημέρα. Έχουμε στις  Σπέτσες 25-30 μερίδες την ημέρα, έχουμε στην Ερμιόνη 12 μερίδες την ημέρα,  στον Πόρο, την Ύδρα τα Μέθανα και τις άλλες περιοχές έχουμε οικογένειες που τους δίνουμε μία φορά το μήνα μια σακκούλά τρόφημα και σε πολλές άλλες οικογένειες στις μεγάλες γιορτές. Όσο μπορούμε βοηθάμε. Όταν μας χτυπήσουν την πόρτα, όταν μας πει ένας εφημέριος ότι υπάρχει πρόβλημα εδώ, προσπαθούμε να το πλησιάσουμε και εάν μπορούμε να το βοηθήσπουμε, όσο μπορούμε.

ΡΗΡ: Η Εκκλησία έχει έσοδα;

Σεβ. Εφραίμ: Η Εκκλησία, δεν έχει τίποτα δικό της. Δηλαδή δεν έχω εγώ καμιά βιομηχανία, Χαλυβουργική να έχω εργοστάσιο που να ξέρω  τι θα βγάλω και τι θα δίνω. Ό,τι μας δίδει ο κόσμος, αυτό το δίλεπτο της χήρας, που λέει το Ευαγγέλιο. Αυτό έχουμε. Έγώ έχω 50 ενορίες, η μία έχει περιουσία. Ε, αυτή η μία βοηθάει εκεί που βρίσκεται. Οι άλλες ενορίες είναι με μηδέν περιουσίες. Ένα παγκάρι έχουνε  και έχει το μήνα 1000-1200 ίσως και 2000 ευρώ. Ε, από αυτά προσπαθούμε να συντρηρήσουμε το ναό,  να ικανοποιήσουμε αυτούς που διακονούν το ναό και από εκεί έχουμε τα φιλόπτωχα ταμεία και έχουμε “στοχοποιήσει” και χτυπάμε πόρτες.  Λέμε, θέλουμε να βοηθήσετε εδώ, εκεί.  Είναι κάποιοι που ακόμη έχουν. Κάποιοι από αυτούς βοηθάνε.  Μας σώζει αυτό: το φιλότιμο του Έλληνα!

ΡΗΡ: Θα σας ρωτούσα ακριβώς αυτό. Η Εκκλησία βέβαια πάντα βοηθούσε τώρα αντιλαμβάνομαι έχει ευαισθητοποιηθεί στο έπακρον.  Κόσμος που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει, έχει ευαισθητοποιηθεί; βοηθάει;

Σεβ. Εφραίμ: Ναι, έχουμε. Σ΄αυτό πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι και να δοξάζουμε το Θεό που ακόμη ζει μέσα μας η ελληνική φιλοξενεία και ο πολιτισμός του Ευαγγελίου. Που λέει αγαπάτε αλλήλους, να προσέξετε τον πεινασμένο, το διψασμένο. Έχουμε ανθρώπους  που προσφέρουνε, εθελοντές. Έχουμε ανθρώπους που χτυπάνε τις πόρτες στα σούπερ μάρκετς της περιοχής και κάθε τόσο τα κιβώτρια γεμίζουν με τρόφημα και αυτά τα διανέμουν οι ιερείς μας. Αλλιώς πως θα γινότανε; Εγώ που θα τα βρώ; Σας είπα η Εκκλησία δεν έχει δικά της. Τώρα το μοναστήρι εδώ που είμαστε, δεν έχει τίποτα. 300 χρόνια ιστορία και δεν έχει ένα ακίνητο, δεν έχει τίποτα! Ό,τι έχει το παγκάρι. Και ό,τι έχουν οι προσκηνυτές όπου ο ηγούμενος τους εξομολογεί, ξέρει αν έχουν οικονομική δυνατότητα και ζητάει να βοηθήσουν πάσχοντες.  Χθες ήλθε ένας κύριος και μου λέει, θέλω να βοηθήσω, τι μπορώ να κάνω; Και του είπα, εκεί, εκεί  εκεί…

Δηλαδή -και αυτό θέλω να το τονίσουμε- έχουμε ανθρώπους που μας εμπιστεύονται ακόμη και αυτό είναι πολύ καλό. Εμπιστεύονται τον παπά. Βεβαίως όχι όλοι και όχι όλους μας. Είναι κάποιοι που δεν μας εμπιστεύονται και ιερείς οι οποίοι δίδουν δικαίωμα να μην μας εμπιστεύονται. Αλλά κατά κανόνα, μας εμπιστεύονται. Και εάν δεν εμπιστευθούν εμένα, θα εμπιστευθούν τον άλλον παρακάτω… Με αυτό το δίκτυο της εμπιστοσύνης και της αγάπης μπορούμε να ανταποκρινόμασε στις άμεσες ανάγκες πολλών συνανθρώπων μας.

ΡΗΡ: Ομογενείς προστρέχουν για υποστήριξη αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους; Έχετε τέτοιες περιπτώσεις;  Ο Πόρος, η ΄Υδρα και οι γύρω περιοχές έχουν πολλούς Απόδημους… Έχουν ευαισθητοποιηθεί;

-Σεβ. Εφραίμ: Ακούστε, θεσμικά,  δηλαδή να έλθουν στην Μητρόπολη, όχι.  Άλλά πατριωτικά ναί. Όταν έχουν εδώ συγγενείς, έχουμε περιπτώσεις  που συμβάλλουν. Εκείνο που μας λυπεί είναι ότι μερικοί καλούν έξω τους νέους μας και έχουμε πάλι μία νέα μετανάστευση των νέων παιδιών που βγαίνουν έξω για να ζήσουν. Διότι όταν αυτά είναι 64% η ανεργία στους 24χρονους, ό,τι ηλικιακά και εκπαιδευτικά καλύτερο μπορούμε να έχουμε, , ένας στους τρεις είναι άνεργος, δεν γίνεται… Έχουμε λοιπόν μία βοήθεια που τους καλούν έξω να τους δώσουν δουλειά, Θείοι, συγγενείς κλπ. Και έχουμε και άλλους οι οποίοι συντρέχουν τους εδώ συγγενείς με  ό,τι μπορούν.

Θεσμικά, επίσης, έχουμε κάποια Ιδρύματα τα οποία μας μας βοηθούν, το ϊδρυμα Λεβάντη μας βοηθάει. Τώρα έχουμε πλησιάσει το Ίδρυμα Νιάρχου και ζητάμε από το επισητικό Πρόγραμμα  να βοηθήσει τα συσίτιά μας. Έχουμε και κάποιους ανθρώπους που τους επιστρατεύουμε… Γινόμαστε ζητιάνοι για τους αδελφούς, μας. Αυτό δεν το θεωρούμε ντροπή, το θεωρούμε καθήκον μας. Πρέπει να το κάνουμε. Ξέρετε αυτοί που ζητιανεύουν στο δρόμο, το κάνουν επάγγελμα,  ενώ οι δικοί μας εδώ οι άνθρωποι είναι αξιοπρεπείς, έχουν μία εσωτερικιή συστολή, δύσκολα σου λένε πεινάω, αλλά το μαθαίνουμε  από αυτούς που προσπαθούν να τους συμπαρασταθούν…

ΡΗΡ: Η Εκκλησία, είναι συνεπής στην αποστολή της;

Σεβ. Εφραίμ: Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Νομίζω πάντα ήτανε, τώρα φαίνεται περισσότερο. Αυτή είναι η αποστολή μας.  Η αποστολή μας είναι διπλή: Πρώτη και κύρια είναι ο αγιασμός. να δώσουμε στον άνθρωπο, στο πιστό στα μέλη της Εκκλησίας μας ότι υπάρχει ο Θεός, ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αρετή, να γίνουμε άνθρωποι, να μορφωθεί μέσα μας ο  Χριστός. Να κοινωνούμε Σώμα και και Αίμα Χριστού και να ζούμε  ενάρετη ζωή.  Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε. Και μετά έρχεται και το άλλο. Δηλαδή δεν είναι το πρώτο η κοινωνική μας ευαισθησία και η προσφορά. Διότι δεν είμαστε εμείς Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, δεν είναι αυτό η Εκλκλησία. Ου και επ’ άρτον μόνον ζήσετε άνθρωπος.  Αλλά πρώτα-πρώτα θέλει την ψυχική του ανάταση. Τη σωτηρία της ψυχής. Και του σώματός του. Και τα δυο σώζονται. Και μετά έρχεται το δεύτερο σαν συμπλήρωμα του πρώτου. Αυτά πάνε μαζί, με μία ιεράρχιση. Κάνουμε αυτή την ιεράρχιση.  Αν δώσουμε μόνον το ψωμί, εντάξει το ψωμί μπορεί να το δώσει ο καθένας. Δεν είναι μόνον η Εκκλησία που μπορεί να δώσει ψωμί, όλοι μπορούν να δώσουνε ένα κομμάτι ψωμί και Χριαστιανοί και άθεοι και οι πάντες. Εμείς πρέπει να δώσουμε πρώτα την πευματική τροφή  κατόπιν και την υλική.

Σ΄αυτό νομίζω όλοι μας, όλοι οι ιερείς μας εργάζονται και μερικοί από αυτούς εργάζονται πάρα πολύ καλά και πολύ μεθοδικά και με σύστημα και κάνουν καλή δουλειά.

ΡΗΡ: Οι σχέσεις κράτους εκκλησίας;

Σεβ. Εφραίμ: Εξαρτάται ο καθένας πως τα βλέπει αυτά τα πράγματα. Πιστεύω ότι πρέπει να επικρατήσουν νηφάλιες απόψεις.  Εμείς είμαστε μιά χώρα  με ξεχωριστή πορεία της Εκκλησίας  μέσα στη χώρα αυτή.  Δεν έχουμε καμμία σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. ‘Εχουμε μια ιστορία αιώνων, από το Βυζάντιο ακόμη και δεν μπορούμε να τα κόψουμε, διότι κόβουμε τιςν ρίζες μας. Κόβουμε το κλαρί πάνω στο οποίο καθόμαστε. Δεν πρέπει να έχουμε αντιπαλότητες  μπορούμε να συνθέσουμε τα πάντα και έχουμε και εμείς τη θέληση και την ειλικρίνεια να συνεργαστούμε. Όταν μας τείνει χείρα βοηθείας το κράτος -και μας βοηθάει σε πολλές περιπτώσεις- εμείς, ευχαρίστως τείνουμε το χέρι μας.

Υπάρχουν, όμως, και πολιτικά συστήματα, υπάρχουν και κόμματα τα οποίασ είναι τοποθετημένα απέναντι.  Αυτά δεν μπορούμε να τα λύσουμε εμείς, ούτε μπορούμε να τους πούμε να μην είστε απέναντι. Εμείς θεωρούμε ότι και αυτοί είναι πολίτες της χώρας αυτής,  μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα. Μπορεί να μην θέλουν ούτε Θεό ούτε Εκκλησία, αλλά εμείς θα κάνουμνε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Και ό,τι θέλει τελικά ο Θεός, θα γίνει.

ΡΗΡ: Ο χωρισμός, πως τον αντιμετωπίζετε;

Σεβ. Εφραίμ: Ο Χωρισμός, τι είναι ο χωρισμός; Και τώρα χωρισμένοι είμαστε. Υπάρχουν νόμοι βάση των οποίων κυβερνιώμαστε. Αυτοί που λένε χωρισμό το έχουνε δηλώσει. Το έχουνε υποβάλλει στην Βουλή των Ελλήνων, Έχουν υποβάλλει σχέδιο χωρισμού. Τι λέει; Λέει  την αποποίηση μισθοδοσίας των ιερέων. Ωραία. Δεύτερο, να κατέβουν οι εικόνες από τα σχολεία.  Τρίτον να μην γίνεται αγιασμός στα σχολεία, στη Βουλή. Δηλαδή, χωρισμό αυτοί εννοούν να φύγει τελείως η Πίστη μέσα από την κοινωνική ζωή. Αυτό δεν είναι ελληνικό. Δεν είναι κάτι που το θέλει ο Έλληνας. Ας κάνουν Δημοψήφισμα! Δηλαδή, όταν πάω εγώ στο Σχολείο και κάνω Αγιασμό,  κάνω κακό;

Όλη αυτή η αγριότητα, η εγκληματικότητα, πώς θα ημερέψει ο άνθρωπος, χωρίς το Χριστό, δίχως το Ευαγγέλιο, χωρίς τον Πολιτισμό του Ευαγγελίου, που είναι πολιτισμός αγάπης, αγαπάτε αλλήλους. Αυτά κηρύσσουμε. Κηρύσσουμε ότι το δικό μου περισσευμα στο δικό σου υστέρημα για να έλθει ισότητα. Κηρύσσουμε ισότητα, αυτό κηρύσσει η Εκκλησία. Δεν βλέπω, δηλαδή, που είναι το κακό. Απλώς υπάρχει κακή διάθεση. Και μεις καμμιά φορά αντιμετωπίζουμε τα πράγματα αντιδρώντας ανάλογα. Πρέπει να είμαστε νηφάλιοι. Και να βρούμε τρόπο να συμπλεύσουμε. Δεν συμφέρει κανέναν αυτό το πράγμα. Η Εκκλησία θα ζήσει. Έζησε και στη Ρωμαϊκή εποχή μέσα από τους Διωγμούς, μέσα στα Κολοσσιαία, μέσα στα μαρτύρια, έζησε σε τουρκοκρατία, θα ζήσει και τώρα. Και το έθνος μας έζησε με τη μεγάλη συμβολή της Εκκλησίας.  Αν η Εκκλησία φύγει από τη μέση, δεν ξέρω  αν θα επιζήσει το κράτος, αν θα επιζήσει το Έθνος. Σαν γεωγραφική περιοχή, σαν κράτος, μπορεί, δεν ξέρω. Σαν ψυχή, όμως,. δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι ελληνική και ορθόδοξη! Αυτή είναι η ψυχή του πολίτη αυτής της χώρας.

ΡΗΡ: Ωραία κατάληξη είχε η συνέντευξη! Ένα μήνυμά σας για την Ομογένεια;

Σεβ. Εφραίμ: Η Ομογένεια, αυτά τα τελευταία που είπα, τα έχει καταλάβει καλά. Γι αυτό όπου πήγανε φτιάξανε το ναό τους. Φτιάξανε το χώρο της συνάντησής τους. Ο ναός ήταν χώρος συνάντησης. Φτιάξανε το σχολείο τους. Φτιάξανε την ελληνική κοινότητα, που είχε κέντρο τον ορθόδοξο ελληνικό ναό. Πολλές φορές αυτοί είναι πιο Έλληνες από μας. Είναι πιο πιστοί και πιο ορθόδοξοι από μας.  Και θα πρέπει να έχουμε επικοινωνία και να τους αγκαλιάζουμε. Δηλαδή, δεν πρέπει να ξεχνάμε το κομμάτι αυτό. Ο Ελληνισμός είναι Οικουμενικός. Δεν είμαστε μόνον αυτοί που είμαστε μέσα σ΄αυτό που λέγεται σήμερα ελληνικό κράτος. Είανι πολύ ευρύχωρος χώρος και πολύ ανοιχτός ο ορίζοντας του ελληνισμού. Πιάνει όλο τον κόσμο. Πρέπει λοιπόν και εκείνοι να είναι κ0ντά μας  και μεις κοντά τους και να παραμένουμε Έλληνες. Να μην χάσουν τη γλώσσα τους! Εμείς χάσαμε τη γλώσσα μας! Να κρατούν τη γλώσσα τους, γιατί αν χαθεί η γλώσσα χάνονται τα πάντα!

Εμείς κατακρεουργήσαμε τη γλώσσα μας. ΟΙ νέοι άνθρωποι είναι αγράμματοι. Δεν ξέρουνε ελληνικά. Δεν ξέρουν καθόλου ελληνικά. Οι νέοι μας κληρικοί διαβάζουν το Ευαγγέλιο και κάνουνε χίλια λάθη! Δηλαδή, τι κερδίσαμε;  Εγώ έχω παιδιά της Γ΄Δημοτικού μου διαβάζουν Ψαλτήρι. Όταν ήμουν εφημέριος στην Αίγινα, και είχα αρκετά νέα παιδιά -σήμερα είναι καθηγηταί είναι Ιερείς πολλοί από αυτούς- από την Γ’ και την Ε΄τάξη του Δημοτικού μου διάβαζαν Ψαλτήρι, τις Ακολουθίες στην Εκκλησία και είχανε εκπαιδευτεί με τη γλώσσα. Σήμερα βάζεις φιλολόγους και δεν μπορούν να διαβάσουν…

Το μήνυμά μας είναι: Να είναι καλά, να κρατήσουνε ό,τι ελληνικό και ορθόδοξο -τα άλλα τα έχουν κρατήσει, δεν έχουν την τεμπελιά ή τη μάστιγα της συντεχνίας που μας χαντάκωσε.  Αυτοί, τα αδέλφια μας, δουλεύουνε έξω. Είναι εργατικοί. Δουλεύουνε πολύ σκληρά. Έχω γνωρίσει πολλούς και Επιστήμονες και Πανεπιστήμονες, στην Αμερική οι πιο πολλοί πρόεδροι των Πανεπιστημίων είναι Έλληνες, Αλλά δούλεψαν σκληρά! Δεν δούλεψαν με την έννοια του ωραρίου ούτε με την έννοια της συντεχνίας ούτε με το συμφέρον, ούτε να κοροϊδέψουμε. Αλλά ήτανε ειλικρινείς, δουλευτές. Εμείς μέθοδο δεν έχουμε και οργάνωση.  Έχουμε, όμως, μυαλά.  Αυτοί να κρατήσουν τα μυαλά και την οργάνωση και μεις να μιμηθούμε την οργάνωσή τους. Γιατί μυαλά έχει ο Έλληνας. Και το λένε αυτό πολλοί, δεν το λέω εγώ.  Ότι στις γνώσεις υστερούν και Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι. Έχουμε καλά μυαλά ελληνικά. Δεν έχουμε μέθοδο, οργάνωση και πολλές φορές μας τρώει το συμφέρον και η ιδιοτέλια. Αυτό μας τρώει. Και μία κατάσταση φθόνου. Ζήλιας. Γιατί εσύ και όχι εγώ. Να ενωθούμε. Ενότητα και εκείνοι και εμείς. Ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε τον Ελληνισμό και την Πίστη μας.

ΡΗΡ: Σας ευχαριστώ πολύ, Δέσποτα.

Σεβ. Εφραίμ: Εγώ σας ευχαριστώ.

*Φωτογραφία πρώτης σελίδος, Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας κ.κ. Εφραίμ με τον εκδότη της ΡΗΡ Χρήστο Μαλασπίνα.