Απαιτείται σοβαρή πολιτική για τον Απόδημο Ελληνισμό

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ

Την συνέντευξη του νέου ΥΦΥΠΕΞ Κυριάκου Γεροντόπουλου στην καθημερινή ελληνική εκπομπή της Κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης της Αυστραλίας SBS και τους δημοσιογράφους Βάσω Μώραλη και Θέμη Καλλό, τη δημοσιεύουμε αυτούσια, όπως η δεοντολογία επιτάσσει. Επειδή δε το κείμενο εστάλη στην εφημερίδα μας από το Γραφείο του κ. Υφυπουργού, θεωρούμε και ότι είναι αυθεντικό και, επομένως, έγκυρο για να μην χρειάζεται διασταύρωση…  Επομένως,  ανάλογη είναι και η έκπληξή μας για ορισμένες από τις θέσεις που εκεί διατυπώνονται και που αν μοι τι άλλο δείχνουν πως ενδεχομένως  ακόμη ο κ. Υφυπουργός δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί σε βάθος για τα θέματα που θα χειρισθεί. Αυτό θα ήταν μια λογική -και αποδεκτή- εξήγηση.

Εκτός και εάν τα όσα αφήνει να ενοηθούν μέσα από τη συνέντευξη, απηχούν τις απόψεις και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, συνέπεσε (;) να βρίσκεται ανάμεσα σε ομογενείς των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής όταν η επίμαχη συνέντευξη βγήκε στον αέρα…  Και καθόλου δεν πρέπει να αισθάνθηκε άνετα!  Μάλιστα, απορίες προκαλεί στον γράφοντα και η άλλη ¨ατάκα¨του κ. Υφυπουργού Εξωτερικών, λίγες ώρες πριν ο κ. Σαμαράς περάσει την πόρτα του Λεκού Οίκου, ότι  «…ως Θρακιώτης θέλω να ξεκαθαρίσω πως την Ελληνικότητα της Θράκης κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει» και πως «Όσοι το κάνουν, να ξέρουν πως οι Έλληνες είναι έτοιμοι να τους κόψουν το χέρι…». Όλοι οι Έλληνες είναι μαζί του, γιατί τω όντι ο Τούρκος υπουργός  Υγείας Μουεζίνογλου ήταν προκλητικός, αλλά στην πολιτική είναι “πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται”… Όταν μάλιστα αυτά μπορούν να αποτελέσουν “όπλα” στη φαρέτρα του συνομιλητή του πρωθυπουργού…

Σε κάθε περίπτωση, όταν η υπερδύναμη σε “βλέπει” ή σε “θέλει” ή όταν εσύ επιθυμείς να σε “βλέπει” και να σε “θέλει” ως  νηφάλιο εγγυητή της ασφάλειας και της σταθερότητας σε μία περιοχή, δεν ανασύρεις γιαταγάνια για να κόψεις χέρια, έστω και βέβηλα… και, πάντως, δεν το διαδηλώνεις αυτό ούτε ως …Θρακιώτης. Πόσο μάλλον ως Υφυπουργός Εξωτερικών…

Πίσω στη συνέντευξη τώρα και στα όσα εκεί υποστηρίζει ο κ. Γεροντόπουλος τον οποίο πρόσφατα επισκεφθήκαμε στο γραφείο του για να τον συγχαρούμε και να του δηλώσουμε πως καλοπροαίρετα πάντα ο απόδημος ελληνισμός στέκεται απέναντι σε κάθε νέο  υφυπουργό του.

Δεν καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει με την περίφημη διακρατική συμφωνία με την Αυστραλία, για την υπογραφή διμερούς συμφωνίας, ώστε να δίνεται άδεια εισόδου και παραμονής  (working holiday visa)  σε νέους και νέες από 18 έως 30 ετών, που μαζί με τις διακοπές τους μπορούν να εργάζονται είτε στην Αυστραλία είτε στην Ελλάδα.  Είπε ο κ. Γεροντόπουλος ότι σε συνάντηση που είχε με την Πρέσβειρα της Αυστραλίας, “είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε την συγκεκριμένη συμφωνία. Ανεξάρτητα αν η ελληνική πλευρά ήθελε κάτι παραπάνω από αυτή την συμφωνία, αρκεί η πλευρά της Αυστραλίας να μας την φέρει και θα μπουν άμεσα οι υπογραφές».

Αλλά μόλις πριν λίγες ημέρες, ο ομογενής αντιπροέδρος της αυστραλιανής Βουλής, Στηβ Γεωργανάς, σε δηλώσεις του υποστήριξε ότι από την πλευρά της  η Αυστραλία είναι έτοιμη να υπογράψει τη διακρατική συμφωνία με την Ελλάδα, αλλά «η Αθήνα καθυστερεί». Και η Αθήνα καθυστερεί διότι χρειάζονται υπογραφές συναρμοδίων υπουργών. Έχουν ληφθεί αυτές;  Αν ναι, τότε γιατί δεν υπογράφεται η Διακρατική; Και, έπειτα, τι θα πει αυτό το “είμαστε λοιπόν έτοιμοι να υπογράψουμε και να προχωρήσει, παρ’ ότι, όπως τόνισα, θέλαμε κάτι άλλο από την συγκεκριμένη συμφωνία. Όμως δεν έχει σημασία. Μόλις η πλευρά της Αυστραλίας μάς την επιδώσει, θα υπογραφεί αμέσως από μας»;  Τί είναι αυτό το “άλλο” που θέλαμε; Και εάν το “θέλαμε”, γιατί το απεμπολούμε χωρίς καν να το διαπραγματευτούμε;

Το επόμενο θέμα, το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού. Το γνωστό ως ΣΑΕ. Όπου η προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΕΞ, Αβραμόπουλος-Τσιάρας, σε αντίθεση με άλλα αναβλητικά ή δισταχτικά σχήματα άλλων κυβερνήσεων, είχε εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην ομογένεια και είχε μέσα από έναν διάλογο φθάσει σε ένα νομοσχέδιο για την επανίδρυση του ΣΑΕ. Από όσα είπε ο κ. Υφυπουργός, το νομοσχέδιο αυτό πάει στις ελληνικές καλένδες.  Εδώ κυριολεκτικά  χανόμαστε!  ο κ. Γεροντόπουλος είπε: “Σκοπεύω να συναντηθώ άμεσα με την επιτροπή που έχει δημιουργηθεί για το θέμα αυτό, μόλις εκλεγεί ο νέος της πρόεδρος, μιας και ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης που ήταν ο προηγούμενος, έχει γίνει τώρα υπουργός. Στόχος είναι να προχωρήσουμε τις διαδικασίες”.

Πόσο άμεσα, όμως, μπορεί να γίνει αυτό; Η Επιτροπή δεν θα αποκτήσει νέο Πρόεδρο πριν από τον προσεχή Οκτώβρη! Τούτο διότι η Βουλή λειτουργεί την περίοδο αυτή με Θερινά Τήματα τα οποία δεν προβλέπουν την λειτουργία Επιτροπών, μεταξύ αυτών και της Επιτροπής για τον Ελληνισμό της Διασποράς, ο πρόεδρος της οποίας επίσης δεν έχει ακόμη εκλεγεί και που θεσμικά θα είναι ο νέος πρόεδρος της Οργανωτικής και Αναθεωρητικής Επιτροπής για το ΣΑΕ… Από Οκτώβρη, λοιπόν, και βλέπουμε!

Ωστόσο το πλέον ανησυχητικό είναι ότι ο κ. Γεροντόπουλος  εμφανίζεται διστακτικός στο θέμα του Νομοσχεδίου με το αιτιολογικό ότι για το νομοσχέδιο “…έγινε διαβούλευση και μετείχαν ελάχιστοι Έλληνες. Μερικές δεκάδες ομογενείς μόνο και ομογενειακές οργανώσεις από όλο τον κόσμο, στους δυο μήνες που ήταν αναρτημένο το σχετικό νομοσχέδιο. Δεν ξέρω γιατί. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον;”

Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής; Το διευκρινίζει ο ίδιος στην συνέχεια της απαντήσεώς του: ” Το ΣΑΕ όταν δημιουργήθηκε, πριν από αρκετά χρόνια, έπαιξε σημαντικό ρόλο. Έχουν όμως περάσει πλέον πάνω από 30  (sic) χρόνια και άλλαξαν οι συνθήκες παντού. Θα πρέπει λοιπόν ως θεσμό να τον εκσυγχρονίσουμε. Με βλέπετε να είμαι πολύ σκεπτικός, γιατί η ανταπόκριση που έχουμε από τους απόδημους δεν είναι αυτή που περίμενα. Γι’ αυτό τονίζω ότι είναι καλύτερα να καθυστερήσουμε την δημιουργία του καινούργιου ΣΑΕ, προκειμένου να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανταπόκριση, ώστε να ψηφίζουν και να μετέχουν στις διαδικασίες όσο το δυνατόν περισσότεροι Έλληνες».

Στην ουσία, αυτό που λέει ο κ. Υφυπουργός, πέραν της γνωστής καραμέλας του ανύπαρκτου έργου του ΣΑΕ (και ανεξάρτητα ότι πέρασαν μόλις 18 και όχι 30 χρόνια από τη δημιουργία του)  είναι ότι το νομοσχέδιο θα καθυστερήσει! Πόσο; Άγνωστον. Γιατί;  “…προκειμένου να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανταπόκριση”. Συγνώμη, είναι αυτό Κυβερνητική πολιτική για τον Απόδημο Ελληνισμό;  Αλλά, κάθε μέρα που περνάει χωρίς να έχουμε εν λειτουργία ΣΑΕ, χωρίς να υπάρχει προεδρείο και χωρίς να ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα, (π.χ. τι γίνονται οι δύο διοικητικοί υπάλληλοι του ΣΑΕ στη Θεσσαλονίκη ποιος τις πληρώνει – τί γίνεται με την έρευνα που είχε ξεκινήσει για τα οικονομικά του ΣΑΕ- τι γίνεται με το αρχείο του και την περιουσία του κ.α.) το ΣΑΕ θάβεται βαθιά μέσα στη γη των Ελλήνων! Αυτή τη γη που λεφτερώθηκε και από τους Απόδημους!

Το θέμα είναι ξεκάθαρο: Αν όχι τώρα, ούτε σε 400 χρόνια δεν θα γίνει “νέο ΣΑΕ”. Χρειάζεται επομένως, αντί αοριστολογίες, υπεύθυνη πολιτική. Απαιτούνται ενέργειες που θα “ξεμπλοκάρουν” τις θεσμικές διαδικασίες. Οι έχοντες την ευθύνη άσκησης πολιτικής γνωρίζουν και τον τρόπο γι αυτό.

Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι πως το ΣΑΕ θα έπρεπε να δημιουργηθεί από την ίδια την ομογένεια με βοηθητική μόνον συμμετοχή του ελληνικού Κράτους. Να είναι μιά οργάνωση από την ομογένεια για τον ελληνισμό. Έτσι μόνο -εκτιμούμε- θα μπορούσε να σταθεί και ως αυτοχρηματοδοτούμενος θεσμός. Από τη στιγμή, όμως, που αυτό δεν γίνεται, το θέμα δεν μπορεί  και δεν πρέπει να βαλτώσει.

Δυστυχώς, για όσους ξέρουν από ομογένεια, είναι κατανοητό πως η συντριπτική της πλειοψηφία, ίσως και το 80% δεν μπορεί να επικοινωνήσει μέσω Ιντερνέτ. Δεν έχει καλές σχέσεις με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δεν ξέρει και δεν μπορεί να μπει στην “Διαύγεια”. Είναι χρέος της Πολιτείας και της πολιτικής να τους πλησιάσει με προσφορότερους τρόπους προκειμένου να τους ενεργοποιήσει και να τους καταστήσει κοινωνούς των απόψεών της. Αν είμασταν σοβαρό κράτος, αν είχαμε προχωρήσει σε μία απογραφή-καταγραφή των ομογενών μας παγκοσμίως, αυτό και εύκολο θα ήτανε και αποτελεσματικό. πάντα, όμως, υπάρχουν τρόποι…

Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.  Πρώτα-πρώτα, η φράση “ψήφος ομογενών” δεν ευσταθεί. Κανενας ομογενής δεν θα ψηφίζει σε ελληνικές εκλογές πλην ελαχίστων που ενδεχομένως διατηρούν ακόμη ελληνική ταυτότητα-διαβατήριο είναι εγγεγραμμένοι (για την ουσία ξεχασμένοι) σε κάποιους ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους.   Επομένως μιλούμε για την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων που διαμένουν στο εξωτερικό εργαζόμενοι ή σπουδάζοντας. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να δώσει την επιστολική ψήφο στους Έλληνες το Εξωτερικού, ασχέτως αριθμού συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία. Μετά έχει επίσης υποχρέωση να κάνει εκστρατεία προκειμένου να πείσει τους Έλληνες ψηφοφόρους του Εξωτερικού να ψηφίσουν μαζικά. Όχι, όμως, προσερχόμενοι σε προξενεία. Αυτό προυποθέτει έξοδα, κούραση και χρόνο. Από το σπίτι τους είτε ηλεκτρονικά είτε με επστολική ψήφο.

Τέλος, να επαναλάβουμε αυτό που σε όλους τους τόνους λέμε και γράφουμε όχι γιατί είναι θέση δική μας, αλλά γιατί αυτό λέει και φωνάζει η Ομογένεια την ηχώ της οποίας μεταφέρουμε στην ηλεκτρονική αυτή εφημερίδα: Η απλή επίκληση στο αδιαμφισβήτητο πατιωτισμό των ομογενών δεν θα φέρει πλέον άλλες επενδύσεις στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που αποφασίσουν να κάνουν μία επένδυση, θα την κάνουν εκεί όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες για την επένδυση. Ο πατριωτισμός τους μόνον σαν δευτερογενής παράγοτας μπορεί να επενεργήσει.  Αν πρόκειται να επενδύσουν στην πατρίδα για να ταλαιπωρηθούν, να υποστούν τη συνεχή αλλαγή των νόμων, να βρίσκονται διαρκώς πάνω σε μία κινούμενη φορολογική άμμο και, ως αποτέλεσμα, να χάσουν και τα λεφτά τους, μην τους περιμένετε.

Αυτό όφειλε ο κ. Υφυπουργός να φροντίζει και αντί για πατριωτικό προσκλητήριο να λέει στους ομογενείς, “Ελάτε να επενδύσετε γιατί σας συμφέρει. Αλλάξαμε τούτο, βελτιώσαμε εκείνο”.  Ή έστω, να θεσμοθετήσει ισχυρά κίνητρα. Απαιτείται σοβαρή πολιτική για τον Απόδημο Ελληνισμό!