Η ελληνίδα πρέσβειρα του γαλλικού κρασιού

Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου

Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε ακουστά το περίφημο γαλλικό κρασί Château Margaux, ένα από τα παλαιότερα και διασημότερα κρασιά στον κόσμο. Αλλά πόσοι γνωρίζετε ότι πίσω του κρύβεται μια ελληνίδα; Η Κορίν Μεντζελοπούλου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικής καταγωγής επιχειρηματίας πατέρας της Ανδρέας Μεντζελόπουλος αγόρασε τον αμπελώνα ωστόσο δέκα χρόνια μετά έφυγε από τη ζωή και η 27χρονη τότε κόρη του ανέλαβε τη συνέχιση της παράδοσης του Château Margaux. Η Κορίν Μεντζελοπούλου μιλά στο news.gr για την Ελλάδα που τόσο λατρεύει, τα υπέροχα καλοκαίρια στην Αιγείρα της Αχαϊας που έχει εξοχικό, τη ρετσίνα και τα σχέδια της για το Château Margaux.

Σε ηλικία μόλις 27 χρόνων αναλάβατε να συνεχίσετε την παράδοση ενός από τα παλαιότερα και διασημότερα κρασιά στον κόσμο. Νιώσατε τότε το βάρος στους ώμους σας; Φοβόσασταν για το αν θα τα καταφέρετε; 

Όταν είσαι νέος έχεις άγνοια του ρίσκου και του κινδύνου. Έχεις ενέργεια και θέληση να κάνεις πράγματα. Ήμουν πολύ τυχερή καθώς είχα μια αφοσιωμένη και ιδιαίτερα ταλαντούχα ομάδα να με υποστηρίζει. Πιστεύω πως αγαπούσαν και θαύμαζαν τον πατέρα μου και ήθελαν να ακολουθήσουν τα βήματά του ώστε να μη χαθεί η μεγάλη ώθηση που είχε δώσει στο Château Margaux.

Σήμερα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, πώς αισθάνεστε για το επίτευγμα σας; 

​Δεν πιστεύω στην προσωπική επιτυχία. Φροντίζουμε το Margaux, όπως ακριβώς γίνεται εδώ και αιώνες, και κάθε απόφαση λαμβάνεται έχοντας στο μυαλό μας τα επόμενα πενήντα χρόνια.

Ποιο είναι το μυστικό επιτυχίας του Margaux;

Το έδαφος, προσεκτικά διαλεγμένο στο πέρασμα των αιώνων  ώστε να μπορεί να εκφράζει τις μοναδικές του ιδιότητες στο κρασί και το γεγονός ότι πάντα σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα.

Τι σημαίνει για εσάς το Château Margaux; Τι συμβολίζει; 

​Είναι ένα υπέροχο κρασί και ένα κτήμα που έχω το τεράστιο προνόμιο της λειτουργίας του, έχοντας όμως στο μυαλό μου ότι δε μπορώ να παίξω παρά μόνο έναν μικρό ρόλο στο μακρύ δρόμο της παλιάς ιστορίας και του μέλλοντός του.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το Château Margaux;

Χτίζουμε μια νέα εγκατάσταση σχεδιασμένη από το διάσημο βρετανό αρχιτέκτονα Norman Foster με την ελπίδα ότι θα αποδειχθεί επιτυχής για τους διαδόχους μας για τα επόμενα 50 χρόνια. Δεν ήταν εύκολη απόφαση , αφού το Château Margaux είναι ένα ορόσημο και είχαμε άγχος να προσθέσουμε κάτι στο τέλειο συγκρότημα κτιρίων. Ο Norman Foster κατάφερε να ενσωματώσει άψογα την κατασκευή του χρησιμοποιώντας την τελευταία τεχνολογία. Μεγάλο επίτευγμα.

Πώς νιώθετε όταν σε κάποιο εστιατόριο που βρισκόσαστε στο διπλανό τραπέζι παραγγέλνουν το κρασί σας;  

Νιώθω τόσο ενθουσιασμό και συγκίνηση όπως ακριβώς όταν αναπάντεχα συναντώ ένα μέλος της οικογένειάς μου. Νιώθω πως θέλω να πάω και να τσεκάρω κάθε λεπτομέρεια στο μπουκάλι, την ώρα που πεθαίνω να πιω μια γουλιά.

Αισθάνεστε περισσότερο Ελληνίδα ή Γαλλίδα; 

Νιώθω και τα δυο αλήθεια και είναι μεγάλο προνόμιο καθώς δε θέλω να ανήκω σε έναν μόνο κόσμο.

Κάθε πότε επισκέπτεστε την Ελλάδα και τι απολαμβάνετε περισσότερο; 

Τα  πάντα! Την καλοσύνη των ανθρώπων, το φαγητό, το κλίμα, το μοναδικό μπλε της θάλασσας, το ξεχωριστό φως, το γέρο πάνω στο γαϊδουράκι του, τον ήχο του ανέμου και φυσικά το γεγονός πως η Ελλάδα είναι η μητέρα του πολιτισμού. Οι Δελφοί ήταν το πρώτο μου σοκ όταν ήμουν μόλις 8 χρόνων…Μπορώ να μιλάω ώρες για την Ελλάδα!

Ποια είναι η σχέση σας με τα ελληνικά κρασιά; Υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζετε;

​Πίνω πολλά ελληνικά κρασιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μου διακοπών στη Ελλάδα μεταξύ των οποίων και ρετσίνα. Το αγαπημένο μου είναι το Ασύρτικο που παράγεται στη Σαντορίνη.

Σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα, τι ρόλο μπορούν να παίξουν τα ελληνικά κρασιά; 

Μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο στις εξαγωγές ελληνικού φαγητού και κρασιού και για αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να γίνουν ολοένα και καλύτερα.

Έχετε μεταδώσει την αγάπη σας για την Ελλάδα στα παιδιά σας;

Πάρα πολύ και θέλω να θυμούνται πως οφείλουμε τα πάντα στον Έλληνα παππού τους.

Πως νιώθετε για τη δύσκολη κατάσταση που περνάει η Ελλάδα; 

​Νιώθω δυστυχισμένη που η χώρα μου ζει μια περίοδο μεγάλης φτώχειας και ανεργίας και προσπαθώ με τους δικούς μου μικρούς τρόπους να βοηθήσω τους συμπολίτες μου.