Η τρομοκρατία και η χώρα…

ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η κινητοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας προκειμένου να αποτρέψει ένα τρομοκρατικό χτύπημα, μετά την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, είναι κατανοητή.

Ακατανόητη ήτανε η άδεια που του δόθηκε και που του πρόσφερε την δυνατότητα να αποδράσει ανενόχλητος. Γιατί έπερεπε να κάνει Πρωτοχρονιά εκτός φυλακής ο Ξηρός;

Με μία φράση η μάνα του άτυχου Αξαρλιάν τα είπε όλα: Ο γιός μου –είπε- δεν μπορεί να πάρει άδεια από εκεί που τον έστειλε η 17Ν  του Ξηρού και των άλλων…

Βέβαια ο θεσμός της άδειας σε έγκλειστους ορθώς έχει καθιερωθεί και ασφαλώς πρέπει να συνεχιστεί.  Ωστόσο πρέπει να αλλάξουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη χορήγησή της, έστω και εάν  αυτό δεν αποτελεί και εγγύηση ότι δεν θα υπάρξουν και νέα κρούσματα.

Η πιθανότητα να βιώσουμε και άλλες αποδράσεις επικινδύνων φυλακισμένων, είναι ακριβώς η αιτία για την οποία άδειες δεν πρέπει να δίδονται σε ανθρώπους που κουβαλάνε στην πλάτη τους  κατηγορίες όπως αυτές που δεδικασμένα βαρύνουν τον  Χριστόδουλο Ξηρό.

Τώρα προσπαθεί η ΕΛ.ΑΣ. να αποφύγει τα χειρότερα. Η παροιμία  «κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε» είναι σοφή. Τώρα, ψάχνουν ψύλλους στ΄ άχυρα…

Κι όμως. Η χώρα το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα  να της συμβεί, είναι ένα δυναμικό τρομοκρατικό χτύπημα σαν κι αυτά  που για 25 χρόνια κατάφερε η 17Ν, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην κορυφή της λίστας των κρατών με τρομοκρατία.

Δεν είναι μόνον η οικονομική κρίση που δεν επιτρέπει την πολυτέλεια τρομοκρατικής δράσης. Είναι και  η ασκούμενη αυτό το 6μηνο από την Ελλάδα,  Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Επομένως, ορθώς έχει σημάνει συναγερμός.

Είναι πιθανόν ο Χριστόδουλος Ξηρός, από κοινού με άλλους εγχώριους τρομοκράτες να ετοιμάζουν χτύπημα; Η αποκήρυξή του, ουσιαστικά, από τον Κουφοντίνα και τον Γιωτόπουλο είναι βέβαιο ότι έχουν εξασθενίσει τη θέση του. Ωστόσο δεν τον έχουν εξουδετερώσει.

Ως «Μανώλης» της 17 Ν μπορεί να μην έχει μέλλον, ως Χριστόφορος Ξηρός, όμως, μπορεί ακόμη να δράσει, έστω και υπό τον ασφυκτικό κλοιό της Πολιτείας.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται τρομοκρατικά χτυπήματα για να ανατρέψει τα Μνημόνια. Δεν χρειάζεται άλλα θύματα, άλλο αίμα για να διορθώσει την οικονομική της πολιτική.

Δεν λειτουργούν έτσι αυτά τα πράγματα. Αυτό δείχνει η διεθνής πρακτική. Η χώρα έχει ανάγκη από διαρθρωτικές αλλαγές, επώδυνες, αλλά απαραίτητες. Δίχως αυτές, δεν μπορούμε να στηρίξουμε μία νέα, υγιή αρχή. Ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα.

Όσοι αρνούνται να το δουν, όσοι πιστεύουν ότι με τη βία θα κερδίσουμε τάχατες  πίσω το χαμένο βιοτικό μας επίπεδο, ότι θα έλθουν δήθεν καλύτερες  μέρες με καλύτερους μισθούς, με υψηλότερες συντάξεις και γενναιότερα επιδόματα, όλα αυτά που είχαμε στο παρελθόν και –μαζί με άλλα πολλά- μας οδήγησαν εδώ, απλά κάνουν λάθος.

Όσοι βάζουν σε κίνδυνο την ζωή των πολιτών, την οικονομία της χώρας και την ίδια της την ύπαρξη, δεν μπορούν να «ακουμπάνε» σε δήθεν φιλολαϊκά  κηρύγματα που μετατρεπόμενα σε δολοφονικές ενέργειες ακυρώνουν την ίδια την επιχειρηματολογία τους, ξεσκεπάζοντας τις πραγματικές τους προθέσεις.

Πληρώσαμε ακριβά την 17 Ν και όλες τις τρομο- παραφυάδες της.

Αρκεί!