Αθωωτική απόφαση για τον τ. Πρόξενο της Ελλάδας στην Κορυτσά

Ειδικού συνεργάτη

«Αθώος» οριστικά κρίθηκε από το τριμελές Εφετείο του Πλημμελειοδικείου Αθηνών ο τ. πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου-Καμαρινός, μετά και την τελεσιδικία της υπόθεσής του, ύστερα από της συκοφαντικές αιτιάσεις σε βάρος του για την περίοδο της διπλωματικής θητείας του στο Γενικό Προξενείο της Κορυτσάς (2010-2012).

Ο ίδιος στην απολογία του τόνισε ότι «από τη στιγμή της έλευσής μου στην Κορυτσά ως Γεν. Προξένου, τέλη Σεπτ.2010, είχα κατά νου την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων όπως πίστευα ότι τα αντιλαμβανόταν το ελληνικό κράτος. Έπρεπε, κατ’ αρχήν, να αναδιοργανώσω το Γεν. Προξενείο και να το απαλλάξω από τις κατηγορίες χρηματισμού που το βάραιναν στην τοπική κοινωνία. Οι κατηγορίες αυτές το είχαν σχεδόν εντελώς απαξιώσει και αχρηστεύσει ως μοχλό ασκήσεως πολιτικής στην περιοχή. Αλλά και στο εσωτερικό του, κάποιοι υπάλληλοι δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη ενώ το άτομο που εκτελούσε χρέη ιδιαιτέρου γραμματέως του Προξένου ήταν αλβανικής καταγωγής με συνέπεια όλα τα απόρρητα έγγραφα που συνέτασσα ή λαμβάνονταν από το κέντρο να βρίσκονται υπό την διαρκή απειλή διαρροής. Το ίδιο το κτίριο είχε να συντηρηθεί από την εποχή ενοικιάσεώς του (προ 10ετίας) και έμοιαζε, εξωτερικά και εσωτερικά, περισσότερο με εγκαταλελειμμένη φυλακή».

Αναφερόμενος στο έργο που επιτέλεσε σημείωσε ότι: «Μέσα στο επόμενο 8μηνο ανακατέταξα τους υπαλλήλους απομακρύνοντας τουλάχιστον 5 άτομα, όπως θυμάμαι, τα οποία δημιουργούσαν υπόνοιες χρηματισμού. Τοποθέτησα στη θέση του ιδιαιτέρου γραμματέα ομογενή κατόπιν δημοσίου διαγωνισμού και συντήρησα το κτίριο βάφοντάς το εξωτερικά με τα εθνικά χρώματα ωστε να ξεχωρίζει από κάθε άλλο κτίριο στην Κορυτσά. Βρήκα την προξενική κατοικία εντός του χώρου του Προξενείου, γεγονός που δημιουργούσε πολλά προβλήματα πάσης φύσεως. Την μετέφερα σε άλλο κτίριο, εκτός Προξενείου, ώστε, μεταξύ άλλων, να κυματίζει και δεύτερη ελληνική σημαία στην πόλη. Παράλληλα, δεχόμουν σε ακρόαση όλους όσους ήθελαν να με δουν χωρίς αποκλεισμούς. Τα μέτρα αυτά είχαν ανταπόκριση στους κατοίκους που με επευφημούσαν σε κάθε δημόσια εμφάνιση ενώ το κύρος του Γ.Π. αυξήθηκε κατακόρυφα».

Συνεχίζοντας την αναφορά στο έργο του για τη στήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην περιοχή, είπε ότι: «Ένα από τα κυριότερα καθήκοντά μου ήταν και η διασφάλιση της καλής λειτουργίας των ελληνικών εκπαιδευτηρίων ΟΜΗΡΟΣ της Κορυτσάς οι μαθητές των οποίων, κυρίως ομογενείς, είχαν φθάσει περίπου τους 500. Εζήτησα την ρύθμιση του καθεστώτος λειτουργίας των εκπαιδευτηρίων σε συνεργασία με την Αλβανία αλλά δεν πήρα απάντηση».

Αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις του σχετικά με την πολιτική οργάνωση της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» στο παράρτημα Κορυτσάς: «Ουσιαστικό εργαλείο παρέμβασης στην τοπική κοινωνία θα έπρεπε να αποτελεί το παράρτημα Κορυτσάς της ομογενειακής οργάνωσης «ΟΜΟΝΟΙΑ». Το προεδρείο, ωστόσο, αντί να συσπειρώνει και να εμπνέει το ελληνικό στοιχείο είχε εκφυλιστεί σε πρακτορείο εκδόσεως θεωρήσεων και πωλήσεως θέσεων

Από ομιλία του κ. Θόδωρου Καμαρινού στα Ελληνοαλβανικά Εκπαιδετήρια Κορυτσας, Όμηρος.

οικοτροφείων στην Ελλάδα για ομογενείς της περιοχής. Η δράση του αυτή δεν έμεινε απαρατήρητη από τα τοπικά ΜΜΕ τα οποία βρήκαν αφορμή να βάλουν σχεδόν καθημερινά κατά της Οργάνωσης, του Γεν. Προξενείου και της Ελλάδος. Αφού επί μήνες καλούσα τον πρόεδρο να διορθώσει την κατάσταση χωρίς ανταπόκριση, έπαψα να τον αναγνωρίζω και επέτρεψα σε νέους ομογενείς να δημιουργήσουν καινούργια τοπική οργάνωση με μεγάλη δυναμική. Έτσι, από 60 περίπου άτομα όταν ανέλαβα πρόξενος, τα μέλη ξεπέρασαν τις 4000 μέσα στην επόμενη 2ετία. Δυστυχώς, ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και δήμαρχος Χιμάρας δεν στήριξε την προσπάθειά μου ούτε επισκέφθηκε ποτέ την Κορυτσά παρά τις συνεχείς προσκλήσεις μου, με συνέπεια ο παλαιός πρόεδρος να γαντζωθεί στον τίτλο του διατηρώντας μία οργάνωση-σφραγίδα. Το ΥΠΕΞ επίσης, το οποίο δεν θέλησε ποτέ να ανα

λάβει ευθύνες έναντι της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, με επιτίμησε οχυρωμένο πίσω από την πολιτική της μη επέμβασης στα εσωτερικά της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» που αποτελεί υπεκφυγή και εθελοτυφλία έναντι της μειονοτικής πολιτικής άλλων κρατών όπως π.χ. της Ουγγαρίας στην Τρανσυλβανία και της Τουρκίας στο χώρο της Θράκης. Η αλήθεια είναι πως την εξωτερική μας πολιτική χαρακτηρίζει η δειλία η οποία βαπτίζεται, κατά περίπτωση, ψύχραιμη στάση, αποφυγή προκλήσεων, συμβολή στη σταθερότητα, ακόμη και σεβασμός προς το Διεθνές Δίκαιο…»

Εναντι των τοπικών αρχών, χρησιμοποίησα την ανάγκη λήψεως θεωρήσεων προς την Ελλάδα και την ΕΕ ως όπλο για να επιτύχω την χαλάρωση των μέτρων κατά της μειονότητος. Ετσι, κατόρθωσα, μεταξύ άλλων, την διοργάνωση εβδομαδιαίου φεστιβάλ ελληνικού ιστορικού κινηματογράφου στην Κορυτσά, το άνοιγμα τοπικών γραφείων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε άλλες τρεις πόλεις και την διατήρηση των ατόμων ελληνικής καταγωγής στις δημόσιες υπηρεσίες τα οποία κινδύνευαν διαρκώς με απόλυση λόγω του γεγονότος αυτού». Επίσης βοήθησα στην οργάνωση και λειτουργία πολλών φροντιστηρίων ελληνικής γλώσσας όχι μόνο εντός της πόλης, αλλά και εκτός Κορυτσάς, στην ευρύτερη περιοχή.

‘Όσον αφορά την περιβόητη απογραφή του αλβανικού κράτους σημείωσε ότι: «Τον Μάρτιο του 2010 η αλβανική κυβέρνηση εξήγγειλε την διενέργεια απογραφής πληθυσμού για τον Απρίλιο 2011 στην οποία θα δηλώνονταν επίσης η εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα των απογραφομένων. Αυτό θεώρησα ως χρυσή ευκαιρία για την αναγνώριση εκ νέου της υπάρξεως Ελλήνων στην Κορυτσά, γεγονός το οποίο αρνείται το αλβανικό κράτος μετά το τέλος του Β’ΠΠ. Επί ένα χρόνο επισκεπτόμουν διαρκώς χωριά της περιοχής, περισσότερα από 60 τελικώς, καλώντας τους κατοίκους να θυμηθούν την εθνική τους καταγωγή, να επισκεφθούν τους τάφους των προγόνων τους και να δουν σε ποιά γλώσσα ήταν γραμμένες οι επιτύμβιες πλάκες. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά ότι σε ένα ορεινό χωριό πάνω από το Πόγραδετς, ένα γεροντάκι πήρε στο χέρι του και καταφίλησε την μικρή ελληνική σημαία πάνω στο προξενικό τζίπ λέγοντας με δάκρυα – “παιδί μου, έχω να δω την σημαία αυτή απ’ τον Πόλεμο…” Η κορύφωση της προσπάθειας έγινε εκ μέρους μου τον Φεβρουάριο 2011, κατά την εκδήλωση για την 20στή επέτειο από την ίδρυση της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ». Τότε, δύο μήνες προ της απογραφής, διεκήρυξα δημόσια ότι υπάρχουν περισσότεροι από 30.000 Έλληνες στην Κορυτσά και ότι πρέπει να απολαμβάνουν μειονοτικών δικαιωμάτων όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες της Β. Ηπείρου».

«Οι φράσεις αυτές άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Οι χαζοχαρούμενες μέχρι την στιγμή εκείνη ελληνο-αλβανικές σχέσεις πήραν φωτιά… Οι Τσάμηδες έκαιγαν ελληνικές σημαίες. Το αλβανικό ΥΠΕΞ εζήτησε εξηγήσεις από την Πρεσβεία μας στα Τίρανα για την αναφορά μου στην Β.Ηπειρο. Ο Πρέσβυς της Ελλάδος εδήλωσε στον Γεν. Γραμματέα ότι τα περί Ελλήνων στην Κορυτσά και τα περί Β.Ηπείρου ΄”ήσαν προσωπικές απόψεις του Προξένου”. Εντός τριών ημερών με εκάλεσαν στην Αθήνα για “συνομιλίες”. Μέσα στο επόμενο 15ήμερο αντιμετώπισα τις ύβρεις και την απαξίωση από την υπηρεσιακή ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ. Η κατάσταση έγινε σχεδόν χυδαία όταν άρχισαν να με απειλούν με την καριέρα μου ως διπλωμάτη. Μπροστά τους και σε συνάντηση που με υποχρέωσαν να έχω με τον τότε Υπουργό κ. Δρούτσα, εκείνος μου είπε – ” Δεν γνωρίζετε ότι στο Υπουργείο δεν κάνουμε πλέον χρήση του όρου Β.Ηπειρος;” Του απάντησα: “Μπορείτε την άποψη αυτή να την υποστηρίξετε δημόσια;” Είναι βέβαιο ότι χωρίς την αντίδραση χιλιάδων Ελλήνων στο διαδίκτυο και μέσω των ΜΜΕ, θα είχα ανακληθεί άμεσα στην Αθήνα για να εξευμενιστούν οι αλβανικές αντιδράσεις. Αντιθέτως, ο Πρέσβυς μας στην Αλβανία που δεν αντέδρασε ποτέ όταν οι Τσάμηδες έκαιγαν την ελληνική σημαία κάτω από το παράθυρό του, που ποτ

έ δεν έβγαλε μια μικρούλα ανακοίνωση για τις καθημερινές ύβρεις των αλβανικών ΜΜΕ προς την χώρα μας, αυτός που δεν επισκέφθηκε ποτέ τίποτα έξω από τα εστιατόρια και τα κλαμπς των Τιράνων, τιμήθηκε με τέταρτο χρόνο παραμονής στην Αλβανία αντί των τριών προβλεπομένων. Τόσο αποφασιστική θεωρήθηκε από την Αθήνα η συμβολή του στην ελληνο-αλβανική φιλία και τις διμερείς σχέσεις…», συνέχισε στην απολογία του ο κ. Καμαρινός.

«Επέστρεψα στην θέση μου στα τέλη Φεβ. 2011 προσπαθώντας να ξεχάσω ό,τι είχε γίνει και να προετοιμαστώ για την επικείμενη απογραφή. Τελικώς ανεβλήθη για τον Ιούνιο και εν συνεχεία για τον Νοέμβριο. Όταν επιτέλους έλαβε χώρα και παρά τις περί του αντιθέτου συστάσεις της ΟΜΟΝΟΙΑΣ την τελευταία στιγμή, περισσότεροι από 30.000 άτομα στην Κορυτσά δήλωσαν ελληνική εθνικότητα, γεγονός για το οποίο αισθάνομαι υπερήφανος. Η επιστροφή μου στην Αθήνα έγινε στις 19 Νοεμβρίου 2011, ένα χρόνο πριν συμπληρώσω την προβλεπόμενη τριετία παραμονής στην Αλβανία. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα το Προξενείο έγινε αντικείμενο Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ), βασισμένης σε ανώνυμη καταγγελία, την οποία διεξήγαγε η τότε Πρέσβυς μας στα Σκόπια. Το πόρισμα της ΕΔΕ αυτής, “κατάλληλα διανθισμένο”, επέφερε τα σημερινά αποτελέσματα. Αξίζει να σημειώσω ότι πρόσφατη απογραφή που διενεργήθηκε με πρωτοβουλία της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ», ανεβάζει τον αριθμό των Ελλήνων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην περιοχή της Κορυτσάς σε 32.000(!), δικαιώνοντας πλήρως την εκτίμησή μου, παρά τις δικές τους… αντιρρήσεις τότε!»

Όσον αφορά τις “κατηγορίες” σε βάρος του, είπε ότι: «Τον Μάρτιο 2012 με παρέπεμψαν στο πειθαρχικό συμβούλιο του ΥΠΕΞ διότι είχα δήθεν εκδώσει θεωρήσεις χωρίς τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά ενώ “με την συμπεριφορά μου εντός και εκτός Προξενείου είχα διασύρει το κύρος της χώρας”. Τον Νοέμβριο 2011, πριν καν επιστρέψω στην Αθήνα, η υπηρεσιακή ηγεσία του ΥΠΕΞ με είχε καταγγείλει στη Δικαιοσύνη για

“παράβαση καθήκοντος”, γεγονός το οποίο έμαθα μόλις στις αρχές Αυγούστου 2012, όταν με κάλεσαν να απολογηθώ στην Εισαγγελεία του Πλημμελειοδικείου Αθηνών με την διαδικασία μάλιστα του κατεπείγοντος (μετά την παρέλευση 10μήνου), πιθανότατα για να στερηθώ τις υπηρεσίες του δικηγόρου μου, αφού, ως γνωστόν, τον Αύγουστο τα δικαστήρια παραμένουν κλειστά. Στην ορισθείσα δικάσιμη για τις 29 Ιουνίου 2013 η κατηγορούσα αρχή (το ΥΠΕΞ) δεν παρέστη. Η δίκη ανεβλήθη για τις 16 Σεπ. 2013 και διεξάγεται αυτή τη στιγμή. Λόγω της παραπομπής μου στη Δικαιοσύνη, έχω τεθεί σε αργία από τον Φεβρουάριο. 2013 αναμένοντας το

τέλος της όλης διαδικασίας.

Ύστερα από τη σημερινή οριστική δικαίωσή μου, αναλογίζομαι την επιτακτική ανάγκη στήριξης του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού και τη χάραξη μιας υπεύθυνης και σταθερής πολιτικής από πλευράς ελληνικού ΥΠΕΞ για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου για την Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία», κατέληξε ο κ. Θέδωρος Καμαρινός.

Σημειώνουμε ότι την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014, το τριμελές Εφετείο Αθηνών έκρινε αθώο “παμψηφεί” -και μάλιστα με πρόταση της Εισαγγελέως- τον πρώην Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Κορυτσά Θεόδωρο Οικονόμου – Καμαρινό, από τις κατηγορίες για παράβαση καθήκοντος κατά την έκδοση μερικών θεωρήσεων.

H “Panhellenic Post” επικοινώνησε με τον Έλληνα διπλωμάτη Θεόδωρο Οικονόμου – Καμαρινό ο οποίος μας δήλωσε τα εξής: “Η απόφαση του Εφετείου αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Είναι η πρώτη απόφαση που εκδίδεται υπέρ ενός πατριώτη και ίσως σηματοδοτεί μια αλλαγή στη στάση της δικαιοσύνης. Όσο για το Υπουργείο Εξωτερικών, αποδεικνύεται περίτρανα ότι το τύλιγμα των υπαλλήλων και των διπλωματών με ανεξαρτησία πνεύματος σε μία κόλα χαρτί δεν αποδίδει πλέον τα αναμενόμενα”.