Συντονιστής ΣΑΕ Λατινικής Αμερικής: Όλα πάλι απ’ το μηδέν!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την απογοήτευσή του για τα αποτελέσματα της συνεδρίασης της Οργανωτικής και Αναθεωρητικής Επιτροπής για το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) εξέφρασε, μιλώντας στην Panhellenic Post, ο Συντονιστής Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής κ. Νικηφόρος Νικολαϊδης ο οποίος συμμετείχε στη σύσκεψη της Πέμπτης 13 Μαρτίου. Ο κ. Νικολαϊδης ταξίδεψε στην Αθήνα, από τη Χιλή, για τη συνεδρίαση της Επιτροπής, εκπροσωπώντας και την Περιφέρεια Ωκεανίας και Άπω Ανατολής και τον Συντονιστή της κ. Γεώργιο Αγγελόπουλο.

Ο κ. Νικολαϊδης, διέγνωσε έλλειψη συντονισμού, προσωπικές έριδες και στασιμότητα σε σχέση με την προηγούμενη σύσκεψη της Επιτροπής τον περασμένο Ιούνιο. “Πάλι όλα απ την αρχή” σχολίασε παρά το ότι έκρινε πολύ θετική την εισήγηση του Υφυπουργού κ. Κυριάκου Γεροντόπουλου και τη  διάθεσή του για συναινετικές διαδικασίες. Επίσης θετική έκρινε την παρουσία εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων.

Αντίθετα, βρήκε αντιπαραγωγική την συνύπαρξη 33ων συνέδρων και το γεγονός ότι δεν τους είχαν εγκαίρως αποστείλει τα πρακτικά της πρώτης σύσκεψης με τις προτάσεις κλπ. ώστε η συζήτηση να μην άρχιζε πάλι, όπως είπε, από το μηδέν.

Αναφερόμενος στα προβλήματα της Περιφέρειάς του ο κ. Νικολαϊδης είπε ότι αυτά είναι αφορούν στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και στην έλλειψη δασκάλων, στην προσέγγιση της νεολαίας όπου χρειάζονται κατάλληλα προγράμματα,  και στις Κοινότητες οι οποίες πρέπει να υποστηριχθούν.

Την Δευτέρα 17 Μαρτίου ο κ. Νικολαϊδης συναντήθηκε με τον Γενικό Διευθυντή της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού (ΓΓΑΕ) κ. Γεώργιο Μαρκαντωνάτο. Η συνάντηση έγινε σε καλό κλίμα και ο κ. Νικολαϊδης τον ενημέρωσε για διάφορα θέματα.

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ

Το πλήρες κείμενο της συνετεύξεως έχει ως εξής:

ΡΗΡ: Ταξιδέψατε από τη μακρινή Χιλή για να παραβρεθείτε στη σύσκεψη της Οργανωτικής και Αναθεωρητικής Επιτροπής του ΣΑΕ. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τις εργασίες της Επιτροπής;

Νικολαΐδης: Πρώτα απ’ όλα να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ γιατί η PanHellenic Post είναι ένα όργανο δημοσιογραφικό που μέχρι σήμερα τουλάχιστον -πιστεύω θα συνεχίσει και στο μέλλον-  έχει δείξει μία γραμμή ορθή για τον Απόδημο Ελληνισμό, δηλαδή λέει τα πράγματα καθαρά και χωρίς να κάνει διαφορές και χωρίς να έχει προτιμήσεις.

Τώρα, τι είδα εγώ, τι αισθάνθηκα στη συνεδρίαση της Επιτροπής ότι δεν υπήρχε συντονισμός.  Θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα. Στη Χιλή εδώ και λίγους μήνες, είχαμε 33 χαλκωρύχους οι οποίοι είχαν εγκλωβιστεί στα έγκατα της γης.  Όπου μείνανε και πολλές μέρες. Περισσότερο από ένα μήνα. Αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να βγουν στην επιφάνεια. Βέβαια με μια καλή οργάνωση πάνω. Αλλά το πρώτο και κύριο ήτανε μια καλή οργάνωση στο εσωτερικό. Οι 33 κάνανε μία καλή επιτροπή, υπάκουαν σ αυτήν την επιτροπή και μπόρεσαν έτσι να τα καταφέρουν να μη φάει ο ένας τον  άλλο.

Σ΄ αυτήν την Αναθεωρητική Επιτροπή για τον 3480, δεν βλέπω τέτοια οργάνωση! Ούτε να είναι στην αναγκαία εγρήγορση για να μπορέσουμε να βγούμε στην επιφάνεια, να βγάλουμε έναν καλό νόμο.

Αυτό είναι το πρόβλημα που βλέπω.

ΡΗΡ: Γιατί λέτε ότι δεν υπήρχε οργάνωση; Έχετε κάποιο παράδειγμα;

Νικολαΐδης: Εγώ ήλθα από τη Χιλή. Ταξίδεψα 24 ώρες, περίπου.  Αλλά δεν ήλθα μόνον ως εκπρόσωπος της Χιλής. Ήλθα, κατόπιν συνεννόησης με το συντονιστικό μου συμβούλιο, ως εκπρόσωπος της Λατινικής Αμερικής. Γιατί εμείς είμαστε ένα Σώμα και αποφασίζουμε όλοι μαζί.  Ούτε, όμως, μόνον γι΄ αυτό. Ήλθα, επίσης,  γιατί ο συντονιστής Αυστραλίας Κώστας Αγγελόπουλος μου ζήτησε να τον εκπροσωπήσω εδώ και μου είπε ο ίδιος –και έχω το μήνυμά του- ότι αυτό το είχε ήδη αναφέρει στον Πρόεδρο της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής  της Διασποράς και Πρόεδρο της Αναθεωρητικής και Οργανωτικής Επιτροπής κ. Σάββα Αναστασιάδη. Ότι, δηλαδή, εγώ θα τον εκπροσωπήσω στη σύσκεψη. Πράγμα που δεν άκουσα να το αναφέρει στην συνεδρίαση ο κ. Πρόεδρος.

Περιμένω, λοιπόν, αυτή η Επιτροπή να οργανωθεί καλύτερα… Είναι αναγκαίο.

ΡΗΡ: Σε ό,τι αφορά τις εργασίες της Επιτροπής, έχετε κάποιο σχόλιο;

Νικολαΐδης: Έχω την εντύπωση ότι αυτή η Επιτροπή ξεκίνησε από το μηδέν, αν και είχαμε μια προηγούμενη συνεδρίαση στις 20 Ιουνίου 2013 και υποβλήθηκαν προτάσεις κλπ. Ωστόσο, τώρα, δεν είδα τίποτα από αυτές τις προτάσεις και από εκείνες τις συζητήσεις να υπάρχουν στο τραπέζι. Πάλι από την αρχή μια γενικόλογη τοποθέτηση κλπ. Δεν λέω μια τρύπα στο νερό, λέω το απόλυτο μηδέν!

ΡΗΡ: Τι θα θέλατε;

Νικολαΐδης: Συγγνώμη δεν είναι τι θα ήθελα εγώ, είναι τι έπρεπε να γίνει.  Θα έπρεπε πριν καν συναντηθούμε , τουλάχιστον 15-20 μέρες πριν,  να μας είχε αποσταλεί στο εξωτερικό ένας μπούσουλας, ποιες είναι οι προτάσεις, τι λέει το Νομοσχέδιο, τι αλλαγές κλπ. Διότι μην ξεχνάμε εμείς που είμαστε στο εξωτερικό κι έχουμε  ένα συντονιστικό συμβούλιο που είναι από διαφορετικές χώρες, πρέπει να έχουμε πληροφόρηση,  για να την μεταφέρουμε και στους άλλους και να αποφασίσουμε. Λοιπόν, δεν είδα να γίνει αυτό. Απλώς είδα αυτό που συνέβαινε και στη Θεσσαλονίκη, είδα κάποιους εκπροσώπους κομμάτων να τοποθετούνται σχετικά με το κόμμα τους. Μερικές τοποθετήσεις τις βρήκα πολύ καλές, αλλά θα προτιμούσα αυτές οι τοποθετήσεις να τις είχαν κάνει γραπτώς και εκείνοι, οπότε θα μπορούσαμε να τις εξετάσουμε καλύτερα.  Και εάν μας τις είχαν στείλει εγκαίρως θα μπορούσαμε να τις είχαμε συζητήσει και με τα υπόλοιπα στελέχη  στο συντονιστικό μας συμβούλιο.

ΡΗΡ: Από αυτά που ακούστηκαν  μείνατε ικανοποιημένος, ήτανε πράγματα χρήσιμα;

Νικολαΐδης: ‘Όχι, δεν έμεινα ικανοποιημένος.

Ο συντονιστής Κεντρικής και λατινικής Αμερικής κ. Νικηφόρος Νικολαϊδης.

Ο συντονιστής Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής κ. Νικηφόρος Νικολαϊδης.

ΡΗΡ: Θέλετε να το εξηγήσετε;

Νικολαΐδης: Βρήκα πολύ θετική την εισήγηση του Υφυπουργού κ. Κυριάκου Γεροντόπουλου. Επίσης, ενδιαφέρουσα την εισήγηση του κ. Σκανδαλάκη ότι αν από τις οργανώσεις πάμε στα φυσικά πρόσωπα, αυτό θα σημάνει τη διάλυση του ΣΑΕ.  Αυτό είναι κάτι λογικό. Οποιοσδήποτε οργανισμός, ας πούμε η Βουλή, να έχει κόμματα να έχει και φυσικά πρόσωπα και μάλιστα με την ίδια αξία ψήφου, δεν ξέρω πως θα οργανωθούν.

Το χειρότερο απ΄ όλα όταν άκουσα μερικές εξηγήσεις και παρεξηγήσεις. Αλλά και γιατί όταν  ο υπουργός είπε για τον πρόεδρο Ταμβάκη ότι στην Αλεξάνδρεια τον είχε συναντήσει και ο κ. Ταμβάκης του είχε είπε ότι είχε παραιτηθεί, αλλά τώρα ο κ. Ταμβάκης διέκοψε τον υπουργό για να του πει ότι δεν του είπε ότι είχε παραιτηθεί απλώς ότι …είχε λήξει η θητεία του. Αυτό βέβαια είναι σωστό, η θητεία όλων μας έχει λήξει στις 31 Δεκεμβρίου 2012, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ο υπουργός θα έλεγε κάτι τέτοιο αν δεν είχε πραγματικά συμβεί. Να είμαστε πιο σαφείς. Και περισσότερο προσεκτικοί.

Αλλά και όταν στον κ. Σπυρόπουλο υπενθύμισα ότι είχαμε επτά εκατομμύρια στο ΣΑΕ, σύμφωνα με τον κ. Δόλλη, υφυπουργό το 2010, και τώρα φτάσαμε στα 250 εκατομμύρια που ο κ. Σπυρόπουλος ανέφερε σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα», και ο κ. Σπυρόπουλος μας λέει, όχι το είπα, αλλά δεν ήτανε για το ΣΑΕ ήτανε για τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού! Ε, εγώ δεν κατάλαβα τίποτα! Θα ήθελα, λοιπόν, ο καθένας μας να είναι σαφής στο τι ακριβώς θέλει να πει. Όχι είπα ξείπα.

Επίσης, με την Γραμματέα του ΣΑΕ  Όλγα Σαραντοπούλου, απορώ γιατί ο πρόεδρος της Επιτροπής δεν τις επέτρεψε να πει όσα ήθελε να πει και δεν επέτρεψε και σε μας να ακούσουμε όσα η Γραμματέας είχε να μας πει!..

ΡΗΡ: Μάλιστα. Το ίδιο απορεί και η ίδια, φαντάζομαι! Τώρα, γιατί δεν θέλετε εσείς φυσικά πρόσωπα;

Νικολαΐδης: Δεν είπα ότι δεν τα θέλω. Εξηγούμαι:  Σχετικά με τα Προγράμματα γενικά,  άκουσα πράγματα, θα έλεγα λίγο ακατανόητα. Γιατί. Ένα από τα μεγάλα επιχειρήματα, ίσως το μεγαλύτερο, για να πάμε στα φυσικά πρόσωπα, τα οποία, όπως σας είπα, δεν απορρίπτω, αλλά αυτό που απορρίπτω είναι να εγκαταλείψουμε, να εξαφανίσουμε τις οργανώσεις, ήτανε –πάλι θα αναφερθώ στον κ. Σπυρόπουλο των ΗΠΑ, αλλά θέλω με ονόματα να μιλώ- ο οποίος λέει ότι η ψήφος ενός φυσικού προσώπου έχει την ίδια αξία με την ψήφο ενός προέδρου οργανώσεως, γιατί ο πρόεδρος οργανώσεως δεν πληροφορεί τα μέλη της οργάνωσης επί των θεμάτων.

Ωραία! Μπορεί αυτό να συμβαίνει στην Αμερική. Δεν θα το αμφισβητήσω αφού το λέει ο ίδιος ο κ. Σπυρόπουλος που είναι συντονιστής Ηνωμένων Πολιτειών. Μπορεί να είναι έτσι. Αλλά δεν είναι έτσι σε άλλες Περιφέρειες! Στην περιφέρειά μας, κοινοποιούνται τα πάντα στους πάντες!  Εμείς  ενημερώνουμε τις οργανώσεις και αυτές τα μέλη τους. Αυτός, άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος για μια πιο ευρεία συμμετοχή, γιατί όπως είδαμε και με τη δημόσια διαβούλευση,  η συμμετοχή ήταν τόσο μικρή ώστε να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει δημόσια διαβούλευση! Δηλαδή δεν υπάρχει συμμετοχή στη διαβούλευση. Αυτό είναι κρίμα!

Έχω, επίσης, μερικές παρατηρήσεις γενικά, όταν μιλάμε π.χ. για τα έξοδα του ΣΑΕ. Που μπορεί να είναι ογκώδη, τα αγνοώ, αν και επανειλημμένως ζήτησα και από το προεδρείο του ΣΑΕ και από τη ΓΓΑΕ σχετική πληροφόρηση και δεν έλαβα απάντηση, απλώς από την ΓΓΑΕ –ίσως για παρηγοριά!- μου στείλανε τρία αντίγραφα επιστολών προς τον Ταμία του ΣΑΕ κ. Δημητρίου με «απειλές» τις οποίες δεν εκτέλεσαν! Σαν να λέμε σε ένα παιδάκι, αν το ξανακάνεις θα σε σκοτώσω! Ε, δεν θα το σκοτώσεις…

ΡΗΡ: Τι ζητούσε η ΓΓΑΕ από τον κ. Δημητρίου;

Νικολαΐδης: Του ζητούσαν απολογισμούς του 2008, 2009, 2010 και με απειλή ότι θα προσφύγουν στα αρμόδιες αρχές. Και όχι μόνο δεν το έκαναν, νομίζω, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αλλά εξακολούθησαν να χρηματοδοτούν τον ταμία!..

Από την άλλη μεριά, όταν μιλάμε για έξοδα, το λέω από την εποχή Δόλλη,  κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Και εκατό ευρώ αν ξοδέψει κανείς και δεν κάνει τίποτα, κακώς τα ξόδεψε. Και ένα εκατομμύριο ευρώ αν δαπανήσει κανείς και να κάνει έργο αξίας ενός εκατομμυρίου και πάνω, όχι κάτω, δεν είναι  πρόβλημα. Κάνει έργο!

ΡΗΡ: Έχει κάνει έργο το ΣΑΕ; Εσείς, στην Περιφέρειά σας τι κάνατε;

Νικολαΐδης: Η Εμπειρία μου με το ΣΑΕ –ασχολούμαι από 1995, αλλά ως συντονιστής Περιφέρειας από το 2007 που ξεκίνησε η Περιφέρεια Λατινικής Αμερικής- κοιτάω τι κάναμε και τι δεν κάναμε. Να σας πω. Στο Νότια της Χιλής, έχουμε μία πόλη, λέγεται Φουνταρένα, περίπου 2.000 χιλιόμετρα από το Σαντιάγκο και η σύνδεσή της είναι δύσκολη, με πλοίο αδύνατον σχεδόν και με δρόμο, πρέπει να πάει ο δρόμος μέσω Αργεντινής γιατί ένα μέρος δεν έχει πρόσβαση από τη Χιλή. Μένει το αεροπλάνο, αλλά καταλαβαίνετε είναι ακριβό. Ε, σ΄ αυτήν την απόμακρη πόλη, έχουμε 40-50 οικογένειες Ελλήνων και Κυπρίων (εμείς δεν τους διαχωρίζουμε, είναι όλοι ελληνισμός).

Εκεί, λοιπόν, πήγαμε μαζί με την κυρία Φέβη, μια εξαιρετική κυρία με ενδιαφέρον για τον ελληνισμό, και κάναμε μια Κοινότητα εκεί, μ΄ αυτές τις οικογένειες, μαζέψαμε 120 άτομα και κάναμε Κοινότητα με νομική υπόσταση στη χώρα. Αυτή την Κοινότητα τη διευθύνει σήμερα κόρη Έλληνα. Μια άλλη κυρία κάνει μαθήματα ελληνικών  (χρησιμοποιεί ακόμη και τα τραγουδάκια από τα ζουζούνια, γιατί το λεξιλόγιο που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε τα ελληνικά δεν το έχουμε από πουθενά).

Από το Σαντιάγκο στείλαμε έναν χοροδιδάσκαλο για δύο εβδομάδες να τους μάθει ελληνικούς χορούς και η κοινότητα αυτή λειτουργεί θαυμάσια εδώ και 5-6 χρόνια!

Αυτό, μόνο του ένα φυσικό πρόσωπο, δεν το κάνει! Εάν έχει μία οργάνωση να βοηθήσει, μπορεί ν το κάνει.

Μην σκεφθείτε ότι αυτό που κάναμε είναι τρομερό, ούτε μας στοίχισε πανάκριβα! Το κάναμε με σχετικά ελάχιστα έξοδα.

Γι αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω όταν λέγεται δεν κάνει τίποτα το ΣΑΕ. Τουλάχιστον στην περιοχή μας κάνουμε πολλά  και διάφορα. Ακόμη και μετά το 2010 που ουσιαστικά έπαψε η επιχορήγηση του κράτους. Και πολύ καλά έπαψε, καμία αντίρρηση, αντιθέτως ήταν καλό γιατί μας ανάγκασε να δούμε πως θα τα καταφέρουμε από μόνοι μας.

ΡΗΡ: Τι κάνατε;

Νικολαΐδης: Πρώτα-πρώτα ξεκινήσαμε με ορισμένες οικονομίες.  Έπειτα, αποφασίσαμε ότι οποιοδήποτε σχέδιο έπρεπε να υλοποιείται με συμμετοχή όλων. Δηλαδή αν κάποια Κοινότητα ήθελε να προχωρήσει σε ένα θέμα,  θα την βοηθούσαμε σαν ΣΑΕ, αλλά έπρεπε και οι ίδιοι να συμβάλουν οικονομικά.

Παράδειγμα, η Παρέλαση για την 25η Μαρτίου, που θα γίνει στην Αργεντινή. Ναι, την οργάνωσε η ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων  της Αργεντινής και όχι ένα φυσικό πρόσωπο.  Το έκαναν με τη συμμετοχή και του Δήμου του Μποένος Άιρες, που μας παρείχε μία πολύ γνωστή λεωφόρο και ορισμένες εγκαταστάσεις για τις μουσικές κλπ. Και το ΣΑΕ επίσης βοήθησε, επειδή θέλουμε να συνενώσουμε τους Έλληνες, στείλαμε δύο-τρία  άτομα από το Περού, τη Χιλή, τη Βραζιλία και την Ουρουγουάη για να συμμετάσχουν στην παρέλαση!

ΡΗΡ: Εσείς θέλετε να αλλάξει ο νόμος για το ΣΑΕ;

Νικολαΐδης: Κοιτάξτε. Όταν μιλάμε για το νόμο του ΣΑΕ όλοι λένε να τον καταργήσουμε. Εγώ λέω, δεν φταίει ο νόμος. Όταν ο νόμος λέει ότι μπορούμε να κάνουμε μια ερώτηση στην κυβέρνηση και σε 60 μέρες πρέπει να έχουμε μια απάντηση  και περνάνε 600 ημέρες και απάντηση δεν παίρνουμε, φταίει ο νόμος; Φταίνε οι αρχές, αλλά φταίμε και εμείς που δεν βρήκαμε τρόπο να επιμείνουμε ώστε να μας σταλεί απάντηση. Αυτή είναι η θέση μου. Ναι ο νόμος έχει ορισμένα κενά  και πρέπει να βρούμε τρόπο να τα καλύψουμε και να προχωρήσουμε. Π.χ. η χρηματοδότηση είναι κάτι αφάνταστο. Είναι  απευθείας στο όνομα του συντονιστή, παρακαλώ!

Και ο συντονιστής  δίνει απολογισμό απευθείας στην ΓΓΑΕ. Δηλαδή  αν ο συντονιστής το θέλει –και φαίνεται ότι σε μερικές περιφέρειες το ήθελε- δεν πληροφορεί κανέναν για το πώς ξοδεύονται αυτά τα χρήματα. Εάν ο συντονιστής είναι πιο ανοικτός και συνεργάζεται  πραγματικά με το συμβούλιό του, ναι εκεί μπορεί να τους πληροφορήσει τι τα κάνει. Αλλά και πάλι είναι δύσκολο σύμφωνα με τη νομοθεσία των άλλων χωρών…

ΡΗΡ: Τι ακριβώς εννοείτε, είναι δύσκολο;

Νικολαΐδης: Εμείς π.χ. όπως έκανε και η Αυστραλία, για την Λατινική Αμερική, επειδή η έδρα βρίσκεται εκεί όπου είναι και ο συντονιστής, στην περίπτωση, στη Χιλή, κάναμε  έναν Οργανισμό, ένα ίδρυμα, που λέγεται Ίδρυμα Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού και έχει νομική υπόσταση και τα λεφτά πάνε σ΄ αυτό το ίδρυμα το οποίο ίδρυμα όχι μόνο δίνει λογαριασμό στις ελληνικές αρχές, αλλά πρώτον και κύριο στις Χιλιανές αρχές, γιατί εξαρτάται από τη νομοθεσία της Χιλής.

Αν δεν  κάνω λάθος, κάτι παρόμοιο κάνει και η Αυστραλία. Όπου δημοσιεύουν, μάλιστα, τον απολογισμό τους σε τοπικές εφημερίδες, όπως και οποιοδήποτε άλλο Ίδρυμα.

Επομένως αυτό είναι ένα πράγμα που πρέπει να διορθώσουμε και δεν ξέρω πως.  Ειλικρινά νομίζω πως είναι θέμα νομοθεσίας , είναι θέμα δικηγόρων και εγώ δεν είμαι δικηγόρος. Αλλά αν δεν λάβουμε υπόψη μας ότι υπάρχουν διαφορές από περιφέρεια σε περιφέρεια –όπως σας είπα προηγουμένως όταν ακούω ότι στην Αμερική ο πρόεδρος μιας οργάνωσης δεν πληροφορεί κανέναν περί τίνος πρόκειται,  αυτό είναι διαφορετικό, ευτυχώς για μας από το τι κάνουμε στην Λατινική Αμερική.

ΡΗΡ: Εσείς πως συνεννοείσθε μεταξύ σας από διαφορετικές χώρες;

Νικολαΐδης: Στη Λατινική Αμερική, το συντονιστικό  Συμβούλιο έχει ένα μέλος από Βραζιλία, άλλο από Αργεντινή, άλλο από Παναμά, άλλο από Κόστα Ρίκα. Και έναν συντονιστή από Χιλή. Λοιπόν πρέπει να σας πω ότι ο Έλληνας αφομοιώνεται γενικά και ο καθένας από εμάς από τους πέντε έχει κάποιες απόψεις που είναι σύμφωνες με τη χώρα που ζει και τη νοοτροπία της χώρας.

Αυτό θα μπορούσε να ήτανε ένα μεγάλο πρόβλημα. Εμείς καταφέραμε να είναι ένα επιπλέον θετικό στοιχείο. Ένα πλεονέκτημα. Δεν το καταφέραμε αυτομάτως, όχι.  Το ομολογώ ότι τους πρώτους έξι -δέκα μήνες είχαμε δυσκολίες να τα συμβιβάσουμε. Αλλά κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι πρώτα απ’ όλα έχουμε έναν κοινό σκοπό. Αν αυτό έχεις υπόψη σου και εάν αφήσεις κατά μέρος προσωπικά προβλήματα είτε με έναν πρόεδρο κοινότητας είτε με ένα μέλος που σε πρόσβαλε κλπ. (εύκολα παρεξηγούμαστε εμείς οι Έλληνες διότι έχουμε ένα φιλότιμο τρομερό, κάποτε και εσφαλμένα παρεξηγούμε) τότε πρυτανεύει ο καλός σκοπός και τα καταφέρνουμε. Ε, εμείς τα καταφέραμε!

Γι’ αυτό δεν βγάλαμε ποτέ μία απόφαση με πλειοψηφία. Πάντοτε οι αποφάσεις  είναι με ομοφωνία. Πετυχαίναμε να βρούμε έναν μέσο όρο που να μας ικανοποιεί όλους!

ΡΗΡ: Επομένως εσείς είσαστε υπέρ της ύπαρξης ΣΑΕ.

Νικολαΐδης: Εκατό τα εκατό. Θα σας πω γιατί. Όταν κανείς έχει έναν μεγάλο πληθυσμό και έχει Κοινότητες με 1000, 2000 και 3000 άτομα, ίσως  να μην χρειάζεται ένα ΣΑΕ. Τα καταφέρνει μόνο του.  Όταν κανείς έχει όμως Κοινότητες όπως αυτή που σας ανέφερα προηγουμένως, αλλά και άλλες πχ. Στην Ουρουγουάη, Περού, Λίμα, σχετικά μικρές κοινότητες,  εκεί είναι αναγκαίο το ΣΑΕ. Γιατί είναι αναγκαίο; Γιατί χρειαζόμαστε  έναν οργανισμό μεγάλο για να βρούμε λύσεις  στα προβλήματά μας. Γιατί γενικά τα μεγάλα προβλήματα είναι παρόμοια. Εκεί που διαφέρουν είναι οι τοπικές συνθήκες .

Δεν μπορείς να μην έχεις μια μεγάλη οργάνωση που να βοηθήσει τις μικρές  οργανώσεις που την αποτελούν, τα κύτταρα.

ΡΗΡ: Ποιους θα βλέπατε ως κύριους στόχους αυτής της οργάνωσης, του ΣΑΕ εν προκειμένω;

Νικολαΐδης: Πρώτον, Ελληνικός Πολιτισμός! Για να φέρουμε τη νεολαία κοντά μας και να κάνουμε και δημόσιες συγκεντρώσεις, το βασικό είναι οι ελληνικοί χοροί!  Το ΣΑΕ και με ιδιωτική επιχορήγηση έστειλε διδάσκαλο χορού στο Περού! Μείνανε κατενθουσιασμένοι –φτιάξανε δύο χορευτικά συγκροτήματα και μετά από δύο χρόνια μας ζήτησαν και ξαναστείλαμε χοροδιδάσκαλο για να προχωρήσουμε και να ενσωματωθούν και καινούργια μέλη στα χορευτικά συγκροτήματα.

Έπειτα Ελληνική Γλώσσα, ναι. Μας ζητάνε βιβλία. Δεν έχουμε πολλά βιβλία. Αλλά ευτυχώς  έχουμε αρκετά καλά φωτοτυπικά μηχανήματα! Και μ΄ αυτά κάτι κάνουμε…

Ο Συντονιστής Κεντρικής και λατινικής Αμερικής κ. Νικηφόρος Νικολαϊδης (αριστερά) με τον εκδότης της ΡΗΡ Χρήστο Μαλασπίνα.

Ο Συντονιστής Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής κ. Νικηφόρος Νικολαϊδης (αριστερά) με τον εκδότη της ΡΗΡ Χρήστο Μαλασπίνα.

ΡΗΡ: Η Γλώσσα, λοιπόν…

Νικολαΐδης: Πρέπει να σας πω ότι εδώ και 60 χρόνια που βρίσκομαι στη Χιλή, ασχολήθηκα με τη γλώσσα. Φοιτητής στο πανεπιστήμιο έκανα δωρεάν μαθήματα ελληνικής γλώσσας –και γελάμε τώρα όταν βρίσκω μαθητές μου που είναι της ίδιας ηλικίας με μένα όταν θυμόμαστε τι κάναμε-. Πριν ακόμα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2007 το ΣΑΕ στη Λατινική Αμερική, έκανα ένα ταξίδι  για να γνωρίσω με ποιους θα έπρεπε να συνεννοηθώ και να γνωρίσω τις ανάγκες τους. Είδα το θέμα της ελληνικής γλώσσας, πριν ακόμα ξεκινήσουμε, όπως σας είπε.

Καταρτίσαμε από τότε σχέδιο με τέσσερις γλωσσολόγους από διαφορετικές χώρες. Μια εξαιρετική Ελληνίδα, την Λαμπρίνα Κολιούση, στο  Μεξικό, έναν εξαιρετικό δάσκαλο καθηγητή των αγγλικών στην Ουρουγουάη. Άλλη πολύ καλή κυρία  στην Χιλή κ.ο.κ. Ετοιμάσαμε ένα πρόγραμμα, το διηύθυνε η κυρία Κολιούση, για να μετεκπαιδεύσουμε στην Ελλάδα καθηγητές  της κάθε χώρας που θα ‘θελαν  να μάθουν και να διδάξουν τα ελληνικά. Και είχαμε όχι μόνο τα προσόντα (να είναι καθηγητής να είναι 30-35 ετών, να είναι καθηγητής μιας ξένης γλώσσας δηλαδή να ξέρει την παιδαγωγία για να διδάξει, αλλά από την άλλη μεριά να έχει και υποχρεώσεις ώστε να γυρίσει στη χώρα του και όχι να μείνει στην Ελλάδα!-

Προχωρήσαμε, τρείς-τέσσερις φορές το συζητήσαμε με το Υπουργείο Παιδείας και δεν προχώρησε! Ενώ προχώρησε με τα πανεπιστήμια, το συζητήσαμε με το Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης, με το Καποδιστριακό των Αθηνών, του Ηρακλείου με τον κ. Δαμανάκη. Στη Θεσσαλία  και στα Ιωάννινα και παντού το αποδέχτηκαν, είπαν ωραία εμείς θα το κάνουμε και θα συμβάλουμε αλλά πρέπει να έχετε τουλάχιστον δέκα μαθητές. Σωστά. Βρήκαμε πώς να επιχορηγηθούν δέκα μαθητές. Τρεις-τέσσερις από τη Γενική Γραμματεία,  και οι υπόλοιποι από εμάς τους ίδιους, με χορηγούς.

ΡΗΡ: Γιατί, τι σας είπαν;

Νικολαΐδης: Ποτέ δεν έμαθα! Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν μας βοήθησε. Το Υπουργείο Παιδείας δεν μας βοήθησε! Το πρόγραμμα εξακολουθεί να υπάρχει και ‘μεις εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι θα το βάλουμε  σε εφαρμογή διότι κάθε φορά είναι πιο δύσκολη η αποστολή Ελλήνων δασκάλων στο εξωτερικό. Και, άλλωστε, αυτό δεν είναι για να εξαφανίσουμε τους Έλληνες δασκάλους, που μας είναι αναγκαίοι, αλλά όπως είπαμε σε ένα συνέδριο στο Μοντεβιδέο, που κάναμε για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας,  με τη συμμετοχή  Ελλήνων  δασκάλων στο εξωτερικό αλλά μαζί και με τους ντόπιους διδασκόντων τη γλώσσα σε διάφορες χώρες…

ΡΗΡ: Μάλιστα, Γλώσσα, λοιπόν. Μετά τι;

Νικολαΐδης: Πρέπει να δούμε και την Κουλτούρα. Έχουμε ένα Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στη Χιλή από το 1967. Κάναμε ένα δεύτερο Κέντρο  και έχουμε σε διάφορες Σχολές μαθήματα ελληνικών. Στην Αργεντινή έχουμε έναν εξαιρετικό καθηγητή που έχει έλθει με το Ίδρυμα Ωνάση και είναι πολύ καλός, Αργεντινός.

ΡΗΡ: Επιφανείς ομογενείς πως μπορείτε να επιστρατεύσετε;

Νικολαΐδης: Πώς μπορούμε να πλησιάσουμε άτομα επιφανή;  Δύσκολο. Οι περισσότεροι επιφανείς έχουν μεγάλο κύρος σε ορισμένο τομέα. Μπορεί να είναι σε έναν επιστημονικό τομέα, να είναι, ας πούμε, εξαιρετικός αστρονόμος, μπορεί στις επιχειρήσεις, στον κινηματογράφο, οπουδήποτε. Αλλά γενικά, είναι άτομα που δεν πλησιάζουν καμιά Κοινότητα, καμιά Οργάνωση, γιατί είναι άτομα που έχουν συνηθίσει  να εργάζονται μόνα τους. Είναι, όμως, πάλι, πιο εύκολο να επιχειρήσουμε να τα πλησιάσουμε σαν οργάνωση παρά σαν ένα φυσικό πρόσωπο.

Σ΄ αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει και το ελληνικό κράτος. Όταν δίνει ένα παράσημο, στον κ. τάδε… αλλά δεν λέει τίποτα στην κοινότητα από την οποία προέρχεται, αυτό είναι λάθος. Θα έπρεπε μαζί με την κοινότητα να οργανώσουν την βράβευση- για να τους «παντρέψει» κατά κάποιο τρόπο.  Έτσι όπως ατομικά το κάνει, ο τιμώμενος σκέφτεται: τι με νοιάζει εμένα η Κοινότητα είμαι αναγνωρισμένος, έχω παράσημα  και φτάνει, τι δουλειά έχω με την Κοινότητα! Και έτσι τους χάνουμε! Κρίμα γιατί είναι άτομα που μπορούν να κάνουν πολλά για την Ελλάδα…

ΡΗΡ: Ώστε η Κοινότητες πρέπει να δραστηριοποιηθούν;

Νικολαΐδης: Μάλιστα. Και οι Κοινότητες π.χ. «Αθήνα 2004». Το έζησα ο ίδιος. Μια Κοινότητα οργάνωσε μια ολόκληρη παράσταση σε ένα  από τα κυριότερα θέατρα της πόλη τους και βγήκε στις εφημερίδες και στην τηλεόραση. Αυτό το κάνει μια Κοινότητα και κάνει μια παρουσία της Ελλάδος. Είναι απαραίτητο, γιατί ένα από τα μεγαλύτερα  προβλήματα στην περιφέρειά μας, στη Λατινική Αμερική, είναι η άγνοια.

Ξεκινάει κάποιος ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Αλλά δεν εννοεί Ελλάδα! Εννοεί Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, μπορεί και Νότιο Ιταλία, αλλά όχι Ελλάδα! Γιατί είναι απληροφόρητος. Δεν βλέπει πουθενά να προβάλλεται ή να διαφημίζεται η Ελλάδα. Η Κόκα Κόλα είναι πασίγνωστη για παντού βλέπουμε διαφήμιση για την Κόκα Κόλλα. Πρέπει λοιπόν, εμείς οι ομογενείς όπου ζούμε να κάνουμε παρουσίαση της Ελλάδας,  να την μάθουν, να την συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους για τουρισμό.

Αυτό το έργο  δεν μπορεί να το κάνουν ένα-δύο άτομα. Το κάνει μια κοινότητα. Για αυτό οι οργανώσεις οι οποίες –γι’ αυτό λέω ότι έχουμε διαφορά στην αντίληψη με ορισμένους- βέβαια έχουν αλλάξει και δεν είναι το ίδιο μ΄ αυτές πριν από σαράντα και πενήντα χρόνια!

Όλες οι κοινότητες σε όλο τον κόσμο ξεκίνησαν σαν σύλλογοι αλληλεγγύης να βοηθήσουν οικονομικά να βρουν εργασία κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε γκέτο. Το αντίθετο. Μας αγαπούν πάρα πολύ. Όλες οι κοινότητες ξεκίνησαν εδώ και  εκατό χρόνια. Έχουν αλλάξει λοιπόν. Έχουμε παιδιά τρίτης και τέταρτης γενιάς που ο0ύτε  καν μιλάνε ελληνικά ιδιαίτερα σε μικρές κοινότητες που δεν διδάσκονται ελληνικά και δεν έχουν μητέρα Ελληνίδα- διότι πλέον οι γάμοι είναι μικτοί το 85-90% πολλοί δε από αυτούς δεν έχουν ορθόδοξη πίστη γιατί η μητέρα είναι Καθολική- όμως ξέρουν, νιώθουν ότι έχουν αίμα ελληνικό και έχουν συναίσθημα ελληνικό. Όποτε αυτές οι κοινότητες λειτουργούν με σύγχρονα δεδομένα. Εμείς πρέπει να τις βοηθήσουμε. Διότι χρειάζονται υλικό. Και το υλικό πάλι δεν είναι ένα άτομο να πάει στο ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη που πήγαμε εμείς ως κοινότητα, όταν θέλαμε να κινητοποιήσουμε για τα Γλυπτά του Παρθενώνα και οι άνθρωποι μας καλοδέχτηκαν και μας έστειλαν κιβώτια με τους λόγους CD κλπ.  Έτσι είχαμε τα για να παρουσιάσουμε το θέμα. Αλλά αυτό δεν  το κάνει ένα άτομο, το κάνει μια οργάνωση, το κάνει μια Κοινότητα. Και το κάνει τώρα. Με νέους και νέες, εγγόνια και δισέγγονα των πρώτων μεταναστών!

ΡΗΡ: Φεύγετε σοφότερος μετά και την νέα συνεδρίαση; Και αισιόδοξος για το ΣΑΕ;

Με ρωτάτε δύο διαφορετικά πράγματα. Σοφότερος ναι, γιατί είδα ότι είναι πιο δύσκολη η συνεννόηση από όσο νόμιζα!  Όσον αφορά το θέμα του ΣΑΕ , μηδέν εις το πηλίκο. Ούτε καν μια τρύπα στο νερό!

ΡΗΡ: Γιατί το λέτε αυτό;

Νικολαΐδης:  Γιατί; Διότι ξεκινήσαμε πάλι από το μηδέν! Στη πρώτη συνεδρίαση τον περασμένο Ιούνιο είχαμε ανταλλάξει απόψεις, είχαμε κάνει προτάσεις, τι έγιναν όλα αυτά; Είχαμε διαβούλευση. Εμείς και η Αυστραλία στείλαμε προτάσεις, πού είναι; Όλα αυτά, οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις και στη Διαβούλευση και στις 20 Ιουνίου που σας είπα, δεν είδα να έχουν φέρει  κανένα αποτέλεσμα. Μάλλον δεν τα έλαβαν καν υπόψη! Και ξεκινάμε πάλι από το μηδέν!

Ο πρόεδρος της Επιτροπής κ. Αναστασιάδης ζήτησε να του δώσουμε γραπτές προτάσεις, πολύ ωραία! Αλλά θέλω να ξέρω αν προτίθενται να τις επεξεργαστούν. Γιατί ξανά  πάλι θα είμαστε στα ίδια! Γι’ αυτό σας λέω, σοφότερος ναι. Αλλά στο θέμα του ΣΑΕ, όχι δεν βλέπω πρόοδο!

ΡΗΡ: Το συμπέρασμά σας;

Νικολαΐδης: Έχω την εντύπωση ότι μερικοί από τους συμμετέχοντες –μιλώ για μέλη του ΣΑΕ- έχουν μεταξύ τους προσωπικά προβλήματα. Αυτά πρέπει να τα παραμερίσουμε. Θέλω ακόμη να πω  ότι δεν χρειάζονται στην Επιτροπή 33 άτομα. Η παρουσία των κομμάτων είναι απαραίτητη να μας πουν τις απόψεις τους γιατί στο τέλος, είναι αυτά που θα ψηφίσουν!

Θεωρώ καλό να ξέρουμε τι περιμένουν οι Έλληνες από εμάς αλλά και αυτοί να ξέρουν τι περιμένουμε εμείς από αυτούς! Άλλωστε εκείνοι και εμείς είμαστε ο Ελληνισμός! Άρα αδιαίρετο σύνολο! Ε, πρέπει να γνωριστούμε. Να μας δεχτούν με ανοιχτές αγκάλες, όχι για να μας δώσουν λεφτά, υποτίθεται ότι αυτή τη στιγμή εμείς θα πρέπει να φέρουμε λεφτά στην πατρίδα. Αλλά να μην μας πνίγει η γραφειοκρατία, να μην μας αιφνιδιάζουν με φόρους.

Συνοψίζω. Πρέπει πρώτα να ιεραρχήσουμε τα θέματα και τα προβλήματα. Να κάνουμε μία Γενική Συνέλευση με χρηματοδότηση από το ελληνικό κράτος. Να έχουμε, όμως, εκ των προτέρων μοιράσει τα θέματα που θα συζητήσουμε. Να φτιάξουμε ομάδες με τα θέματα που θα συζητήσουν και  τα πορίσματα να τα υποβάλλουν στην ολομέλεια.

Μόνο έτσι, με θεματικές επιτροπές μπορούμε να προχωρήσουμε.

ΡΗΡ: Μην σας αφήσω προτού μιλήσουμε για τα προβλήματα της Περιφέρειας Κεντρικής και Νότιας Αμερικής…

Νικολαΐδης: Ναι, και γω το θέλω αυτό.

  1. Γλώσσα, πολύ μεγάλο πρόβλημα. Βιβλία έχουμε, δασκάλους δεν έχουμε. Χρειαζόμαστε πρόγραμμα μετεκπαίδευσης ντόπιων δασκάλων.
  2. Νεολαία. Αν δεν τις δώσουμε ενδιαφέροντα δεν θα συμμετάσχει. Χοροί, ομάδες ποδοσφαίρου, ό,τι τους προσελκύει, όχι ότι αρέσει σε μας. Έτσι θα τους προσελκύσουμε. Για το 2012 ζητήσαμε από τη νεολαία μας ιδέες δραστηριοτήτων. Ζήτησαν ημερολόγιο ΣΑΕ. Με διαγωνισμό φωτογραφίας. Θέμα φωτογραφίας ο ελληνισμός της Περιφέρειας. Τις δώδεκα καλύτερες  διαλέξαμε και κάναμε ημερολόγιο. Σε κάθε μήνα δώσαμε ένα βραβείο για την καλύτερη φωτογραφία. Το επαναλάβαμε και το 2013. Να σκεφτείτε ότι το μεγαλύτερο κόστος ήταν η διανομή! Μας βοήθησαν και οι πρεσβείες.  Κάποιοι άλλοι νέοι μας είπαν, ελληνική κουζίνα, συνταγές! Ωραία. Αφού αυτά αρέσουν στην νεολαία, αυτά πρέπει να τους δώσουμε! Να τους ρωτάμε λοιπόν και εμείς να συνεισφέρουμε.
  3. Κοινότητες, πρέπει να τις βοηθήσουμε. Στην Ουρουγουάη  κάνανε μια συμφωνία με σχολείο Αρμενίων, για να εξασφαλίσουνε χώρο για αθλοπαιδιές κλπ. Στη Βραζιλία, βοηθήσαμε μια Κυρία να κάνει βιβλίο για τον Ελληνισμό της Βραζιλίας με το όνομα «Οι θεματοφύλακες των αναμνήσεων».

Η Γενική Γραμματεία μου είπε ότι αυτό δεν είναι στα πρότυπα του ΣΑΕ! Κάναμε άλλο βιβλίο στη Χιλή με τους Έλληνες  της Χιλής. Βιογραφικό και με βία κατάσταση πάνω από 1500 άτομα εργασία κλπ. Δεν το κάναμε με έξοδα του ΣΑΕ αφού μας είπαν ότι δεν εμπίπτει στα  ενδιαφέροντα του ΣΑΕ.

Κάναμε ένα θεματικό Λεξικό για τα Ελληνικά! Χωρίς έξοδα του ΣΑΕ! Ακατανόητο, αλλά δεν θα μπούμε σ΄ αυτό το θέμα.  Είναι προσωπικό. Και λέω προσωπικό διότι κάποιος από εμάς έχει μια ιδέα και η ΓΓΑΕ λένε, όχι αυτό δεν είναι στα θέματα που αφορούν το ΣΑΕ.

ΡΗΡ: Ποιος τα καθορίζει;

Νικολαΐδης: Δεν ξέρω. Έστειλα ένα γράμμα στην Γραμματεία γιατί ήθελαν να απορρίψουν την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην οποία, όπως είπα ήδη, όχι μόνο ενώσαμε τους ομογενείς από τις διαφορετικές χώρες, αλλά πετύχαμε και τη συνεργασία των τοπικών αρχών. Και η ΓΓΑΕ λέει ότι δεν είναι θέμα του ΣΑΕ!

Τους έστειλα γράμμα. Πείτε μου τι λέει ο νόμος. Απάντηση δεν είδα!  Είδα, όμως, ότι μου απέρριψαν ως δαπάνη το μελάνι για τον εκτυπωτή! Αλλά γραφομηχανές πλέον δεν έχουμε, έχουμε ηλεκτρονικούς υπολογιστές οι οποίοι με τη σειρά τους χρειάζονται εκτυπωτή! Τι να κάνουμε;

Επίσης, μου απέρριψαν ως δαπάνη το χαρτί υγείας! Αλλά ο νόμος στη Χιλή –όπου είναι η έδρα του ΣΑΕ- λέει ότι εάν έχεις έστω και έναν υπάλληλο, είσαι υποχρεωμένος να του έχεις τουαλέτα, πλήρως εξοπλισμένη και με χαρτί υγείας!..

Στο σημείο αυτό, υποκλινόμενοι στο μεγαλείο του …ελληνικού Δημοσίου,  ευχαριστήσαμε τον κ. Νικολαϊδη και τον αποχαιρετίσαμε.