Αυτό είναι το μυστικό της μούμιας του μοναχού που «κρυβόταν» στο άγαλμα του Βούδα!

Η βουδιστική παράδοση βρίθει αναπαραστάσεων και αγαλμάτων της πρωταρχικής θεότητας. Αλλά ένα άγαλμα εκατοντάδων ετών, το οποίο προσφάτως έγινε αντικείμενο ανάλυσης επί ευρωπαϊκού εδάφους, έδειξε κάτι σπάνιο: μία μούμια στο εσωτερικό του.newego_LARGE_t_1101_54470996_type13031

Ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου Meander της Νορβηγίας ανακάλυψαν μέσα σε άγαλμα του Βούδα που εκτίθετο στο ολλανδικό Μουσείο Drents, το ταριχευμένο σώμα ενός βουδιστή δασκάλου, πο πιστεύεται ότι πέθανε πιθανότατα το 1100 μΧ και ότι έφερε το όνομα Λικουάν.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι το άγαλμα περιείχε μία μούμια αλλά η σάρωση του αγάλματος αποκάλυψε πρωτοφανείς πληροφορίες σχετικά μέ έναν ιδιαίτερο τρόπο στοχασμού.

Η έκθεσή του στο Μουσείο Drents αποτέλεσε την πρώτη φορά που το άγαλμα βγήκε έξω από τα σύνορα της Κίνας, σύμφωνα με το περιοδικό Discovery, και μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης το γλυπτό μεταφέρθηκε στο Meander του Άμερσφορτ, της Ολλανδίας για τη σάρωση.

Η πρακτική ίσως ακούγεται σαν μία ζοφερή προσπάθεια να πάρεις τη ζωή κάποιου, αλλά δεν είναι αυτή η πρόθεσή της: η αυτομουμιοποίηση αφορούσε τους πιο αφοσιωμένους βουδιστές μοναχούς και η πρακτική έδειχνε ως ένα μονοπάτι προς τη φώτιση ή μίας ανώτερης πνευματικής κατάστασης.

Η εικόνα επιβεβαίωσε την ύπαρξη της μούμιας του Λικουάν. Ο μοναχός, που πιστεύεται ότι ήταν μέλος της Κινεζικής Σχολής Διαλογισμού, είχε κάνει πρακτική αυτομουμιοποίησης, η οποία θεωρείτο από τους Βουδιστές ώς η ύψιστη μορφή θρησκευτικής φώτισης.

Η διαδικασία περιλαμβάνει αρχικά μία αυστηρή, μακροχρόνια διατροφή με ξηρούς καρπούς, μούρα και άλλες παρόμοιες τροφές, αποχή εντελώς από σπόρους και άλλες ουσιώδεις τροφές. Στη συνέχεια, ο μοναχός κλείνεται μέσα στο άγαλμα, τρέφεται με τσάι φτιαγμένο από ένα τοξικό είδος βερνικιού, του δίνεται ένας σωλήνας για να παίρνει αέρα και τροφή, καθώς και ένα κουδούνι για να γίνεται αντιληπτό ότι ο μοναχός είναι ακόμη ζωντανός.

Όταν το κουδούνι σταματά να χτυπά, ο μοναχός τοποθετείται σε έναν τάφο για τρία ακόμη χρόνια και όταν ανοιχτεί ξανά, ο αποθανών μοναχός βρίσκεται άθικτος, έχοντας φτάσει στην αληθινή φώτιση. Αυτοί που αποσυντίθενται θεωρείται ότι έχουν παρεκκλίνει από το στόχο τους, αν και οι προσπάθειές τους ακόμη τιμώνται. Κάποιοι επιτυχημένοι «ζωντανοί Βούδες» έχουν ναούς προς τιμήν τους, σύμφωνα με μία μελέτη της πρακτικής.

Τα όργανα του μοναχού έχουν αφαιρεθεί και αντικατασταθεί με παπύρους τα οποία φέρουν αρχαίους κινεζικούς χαρακτήρες. Το Μουσείο Drents το θεωρεί ένα παράδειγμα αυτομουμιοποίησης και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την ύπαρξη των παπύρων και της σημασίας τους.

Το άγαλμα θα εκτίθεται στο ουγγρικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας μέχρι τον Μάιο.

imerisia.gr