ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Οι κόκκινες γραμμές

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Πάντα ήθελα να γράψω μια νουβέλα! Μια αισθηματική ιστορία γεμάτη έρωτα, δάκρυα και  ιμάμ μπαιλντί!  Θα μου πείτε, τι δουλειά έχει ο έρωτας με το ιμάμ μπαιλντί; Πως δεν έχει; Δεν έχετε ακούσει ότι ο έρωτας περνάει από το …στομάχι;

Πολλά πράγματα περνάνε από το στομάχι, μαζί και η ψήφος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Στη δική μας, η ηρωίδα είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Αλέξη.  Λέει Αλέξης και λιγώνεται! Ακούει Αλέξης και πέφτει ξερή!

Να σκεφτείτε εκείνους τους στίχους η Σώτια Τσώτου για την ηρωϊδα της νουβέλας μου τους έγραψε: «…γέρνεις και ο ίσκιος σου μ΄ αγγίζει κι΄εγώ ριγώ κι εγώ ριγώ»…

Πάνω που τελείωσα τις πρώτες πενήντα σελίδες, ο εκδότης μου τις έσκισε όλες! Ούτε μία δεν του  άρεσε…  Η μία του βρώμαγε και η άλλη του μύριζε!

-Και πρώτα-πρώτα, το όνομα της ηρωϊδας σου, μου είπε.

-Ε, τι έχει το Αγλαΐα, αντέτεινα εγώ σθεναρώς, έτοιμος να υπερασπιστώ τα όσια και ιερά της νουβέλας μου.

-Είναι μπανάλ! Δεν είναι άξιο να αγαπηθεί, να εμπνεύσει πάθος, να γίνει Τρωϊκός Πόλεμος, πως το λένε…

-Γιατί το Ελένη ήταν …πολεμοχαρές; Ρώτησα εγώ δήθεν αφελώς!

-Για το όνομα δεν ξέρω, η Ελένη, όμως, κορμάρα…

-Υπερβολές. Και πάντως, εγώ το Αγλαΐα δεν το αλλάζω! Είναι για μένα «κόκκινη γραμμή»!

-Ε, καλά, τώρα. Α, άλλαξε και το όνομα του αγαπημένου της. Ακούς, δεν πουλάει, πως το λένε. Που το σκέφτηκες τώρα να τον ονομάσεις Αλέξη  Χάλια. Και περιμένεις να αρέσει στον κόσμο και να πουλήσεις;

-Πώς να το κάνω;

-Κάντο Κώστας Χάλιας!

-Το Αλέξης σε πείραξε, όχι το Χάλιας;

-Οι συνειρμοί με ενοχλούν…

-Αποκλείεται. Το Αλέξης είναι «κόκκινη γραμμή» για μένα.

-Ας είναι, α, οπωσδήποτε άλλαξε και το στόρι. Δεν πουλάει εκείνος να τεμπελιάζει και εκείνη να πρέπει να του καλύπτει τα έξοδα συνεχώς…

-Μα δεν τεμπελιάζει, σκέφτεται να γράψει μία νουβέλα! Δεν γίνεται να δουλεύεις και να σκέφτεσαι! Γι αυτό οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι ήτανε σοφοί! Δεν δούλευαν και είχαν χρόνο να σκέφτονται, να μελετούν τη φύση και να παρατηρούν τα φυσικά φαινόμενα! Με τον Βαρουφάκη να σου στέλνει τον έφορο για έλεγχο, που να βρεις ώρα ή διάθεση να φιλοσοφήσεις;

-Μην αλλάζεις θέμα. Μιλάμε για τη δική σου νουβέλα. Αν θες να την εκδώσω θα ακολουθήσεις αυτά που σου λέω…

-Αποκλείεται! Δεν παραβαίνω τις «κόκκινες γραμμές» μου!..

-Κι εγώ δεν βάζω το χέρι στην τσέπη μου…

-Εσύ θα χάσεις. Θα πούλαγες, θα κέρδιζες.

-Μπα, άσε, κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι…

-Και θα αφήσεις την ανθρωπότητα δίχως το αριστούργημά μου για ένα πείσμα;

-Το πείσμα είναι η δική μου “κόκκινη γραμμή”!