“Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτε ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

ΣΧΟΛΙΟ

Από τους ουρές των ΑΤΜ, για το 50άρι της ντροπής, οι Έλληνες πολίτες κατευθύνονται στις κάλπες για να επιλέξουν με …αξιοπρέπεια ανάμεσα σε λιτότητα 8 δισ, ή ακόμα μεγαλύτερη!

Από την ανικανότητα των μεν, μας ζητούν να επιλέξουμε την σκληρότητα των δε. Και αντιστρόφως.

Από το ψέμα των κυβερνώντων, μας στέλνουν να επιλέξουμε τους όρους των δανειστών. Ή το αντίθετο.

Ηγήτορες…

Εκείνοι που μας διαβεβαίωναν ότι με τη μαεστρία τους θα έβαζαν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη, τώρα παρακολουθούν το λαό να πηδάει πάνω σ΄αναμμένα κάρβουνα. Και του ζητάνε να επιλέξει ο ίδιος τόσο πολύ θέλει να καίνε τα κάρβουνα!

Εκείνοι που θα έσκιζαν τα μνημόνια στην πλατεία Συντάγματος, βάζουν τώρα, από την ίδια πλατεία, το λαό να επιλέξει ο ίδιος το νέο επαχθέστερο μνημόνιο και, μάλιστα, να το “γιορτάζει” κιόλας με νταούλια, με μπαλόνια και με πολύχρωμες φούσκες!

“Φτωχή ψυχή π΄όσο βυθάς, τόσο η ντροπή στομώνει”! (Κ.Βάρναλης)

Όταν, το 1967,  η χούντα των συνταγματαρχών εξώθησε το Συμβούλιο της Ευρώπης να πετάξει έξω την Ελλάδα, τα μεγάφωνα της δικτατορίας στους δρόμους παιάνιζαν εμβατήρια και άλλα εθνικοπατριωτικά άσματα.  Δηλώναμε και τότε “εθνικά υπερήφανοι”…

Όταν μετακομίζαμε τις “βάσεις του θανάτου” από την Αθήνα στην Κρήτη, αντί να τις διώξουμε όπως ήταν το κεντρικό σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου, έβαζαν τον κόσμο να φωνάζει “ο αγώνας τώρα δικαιώνεται”!

Μας έρχονται στο νου αβίαστα, οι στίχοι του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού:

“Δυστυχισμένε μου λαέ,

καλέ και ηγαπημένε,

πάντοτε ευκολοπίστευτε

και πάντα προδομένε”!