Επίκαιρο Μήνυμα

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η διήγηση του πρώην υπουργού Νικόλαου Μάρτη, προς τον γράφοντα, είναι παλαιοτέρων ετών (2008). Εκτιμώ, όμως, πως έχει μία δραματική επικαιρότητα. Γι αυτό και την δίνω στη δημοσιότητα.

Ήταν τότε που κυκλοφορούσε το τελευταίο από τα δεκάδες βιβλία του, ο πολυγραφότατος π. Υπουργός,  με τίτλο: «Απολογισμός καθήκοντος».

Ο αείμνηστος πολιτικός, μας τιμούσε με τη φιλία του «για την πολύτιμη συνεργασία μας για το θέμα της Μακεδονίας», όπως μας έγραφε στην αφιέρωση του προαναφερθέντος βιβλίου του, την οποία έκλεινε ως εξής: «Με εκτίμηση και αδελφική αγάπη».

Σε μία από τις πολλές συναντήσεις που είχαμε, όσο ζούσε, στην οικία του, στους Αμπελοκήπους, μας είπε και τα εξής, συζητώντας για την πολιτική κατάσταση της περιόδου εκείνης: «Χρήστο, ξέρεις ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μου ενεπιστεύθη τη διεύθυνση μιας Γενικής Γραμματείας και τριών Υπουργείων. Πρώτη φορά έγινα Υφυπουργός Εμπορίου στην Κυβέρνηση Καραμανλή το 1956. Έκτοτε συμμετείχα συνεχώς στο υπουργικό Συμβούλιο όλων των Κυβερνήσεών του, πριν, στην Μεταπολίτευση μέχρι και που έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1981).

»Θέλω να ξέρεις τούτο: Ο Καραμανλής μου είχε πλήρη εμπιστοσύνη και συχνά εκθείαζε το έργο μου σε τρίτους. Ε, λοιπόν, κάθε φορά που χτυπούσε το τριψήφιο τηλέφωνο στο οποίο με καλούσε, ακόμη και στην τελευταία σύνθεση του υπουργικού του Συμβουλίου, το χέρι μου όταν το άπλωνα να σηκώσει το ακουστικό έτρεμε… Σκεφτόμουνα <Ωχ, τι να θέλει να πει πάλι, τι ξέχασα να κάνω ή τι δεν έκανα σωστό>…

»Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, Χρήστο, να το ξέρεις, δεν υπήρχε περίπτωση να σου αναθέσει να υλοποιήσεις οποιαδήποτε πολιτική και να μην είναι πάνω κατά πάνω! Σε έπαιρνε τηλέφωνο να σε ρωτήσει εάν ενήργησες όπως σου είχε πει, ύστερα, σε ποιο σημείο βρισκότανε το θέμα, μετά,  τι απέγινε με το θέμα, τέλειωσε, πως πάει; Με χρειάζεσαι; Κι αυτό δεν το έκανε φυσικά μόνον με εμένα. Το ίδιο έκανε με όλους τους Υπουργούς του. Κάθε μέρα! Είχε τον πλήρη έλεγχο της Κυβέρνησης! Όχι όπως σήμερα, όπου ο κάθε υπουργός δηλώνει ό,τι θέλει, ενεργεί όταν θέλει, και κανείς δεν τον ελέγχει…».

Τα λόγια αυτά του Ν. Μάρτη αποκαλύπτουν ακόμη γιατί ο Κων. Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, ταξίδευε στο εξωτερικό μόνον κάθε φορά που έκρινε ότι ήτανε πραγματικά αναγκαίο. Προτιμούσε να κάνει τις διεθνείς επαφές με το τηλέφωνο ή με αλληλογραφία, ακόμη και με απεσταλμένους.

Έτσι κρατούσε γερά και σε πλήρη ευθυγράμμιση το τιμόνι της κυβέρνησης. Με απόλυτο έλεγχο. Η πρακτική αυτή έλειψε από τη δημόσια ζωή της Ελλάδος, ακόμη περισσότερο λείπει σήμερα.

Οι υπουργοί καταναλώνουν χρόνο στα τηλεοπτικά παράθυρα, ταξιδεύουν συχνά-πυκνά στο εξωτερικό, κάνουν δηλώσεις επί παντός επιστητού, όχι μόνον για θέματα της αρμοδιότητάς τους, αλλά ακόμη και για τον …καιρό, και γενικά κάθε ένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου δίνει την εντύπωση ότι πορεύεται «αυτοκέφαλα» δίχως να δίνει λογαριασμό πουθενά…

Είναι θέμα εσφαλμένων επιλογών; Είναι ζήτημα που άπτεται με τις «προοδευτικές»
απόψεις των «πρώτη φορά» αριστερών υπουργών; Ό,τι και να είναι οι καιροί απαιτούν «συντονισμένο έργο και όχι λόγια του αέρα».

Ίσως  γι αυτό ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας του Κυβέρνησης αισθάνθηκε την ανάγκη πει στους υπουργούς του να σταματήσουν τις πολλές δηλώσεις και να …απομακρυνθούν από τα πρωινά  τηλε-«παράθυρα».

Και καλώς έπραξε. Το θέμα είναι, ο ίδιος, τι ακριβώς αποκόμισε από την εβδομαδιαία παρουσία του στην Νέα Υόρκη; Είναι τόσο σπουδαίο ζήτημα η χειραψία με τον Ομπάμα ή οι συνομιλίες με τον Ραούφ Κάστρο και τον Ρ. Κορέα;

Το χρέος, το οποίο προτάσσει ο Πρωθυπουργός στην αμερικανική μεγαλούπολη, δεν θα κριθεί στις υπερατλαντικές δεξιώσεις. Ούτε αρκούν οι όποιες φιλόφρονες προθέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το χρέος, αν και θέμα προσφιλές στο ΔΝΤ, δεν είναι δική του υπόθεση. Είναι, καθαρά, ζήτημα για το οποίο θα αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Κοινοβούλια των χωρών-μελών της, που θα κληθούν και να το πληρώσουν, σε περίπτωση που το «ξανα-κουρέψουν»…