Το «νέο αίμα» στο Εργατικό Κόμμα Αυστραλίας, είναι ελληνικό!

Βικτώρια, Αυστραλία.- H πολιτειακή έδρα Bentleigh στη Βικτώρια θεωρείται αρκετά σημαντική όσον αφορά την έκβαση των εκάστοτε πολιτειακών εκλογών στη Βικτώρια, τόσο σημαντική όσο και η έδρα Eden-Monaro της Ν.Ν. Ουαλίας για την έκβαση των ομοσπονδιακών εκλογών. Από το 1972 έως σήμερα το κόμμα που εκλέγει υποψήφιο στην έδρα Eden-Monaro είναι και το κόμμα που σχηματίζει κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για την έδρα του Bentleigh, μία από τις επί πολλών συναπτών ετών οριακές έδρες στη Βικτώρια. Συνεπώς, είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι στις προγούμενες πολιτειακές εκλογές, ο υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος στη συγκεκριμένη έδρα δεν ήταν κάποιος βετεράνος πολιτικός, αλλά ένας νέος άνθρωπος, ο ομογενής Νίκος Στάικος, που κατάφερε να κερδίσει την έδρα και από τότε έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη μερίδα του λέοντος των κυβερνητικών κονδυλίων για την περιοχή του. Το γεγονός ότι όλα τα κυβερνητικά κόμματα φροντίζουν να δώσουν «απλόχερα» για έργα σε οριακές έδρες, προκειμένου να «επενδύσουν» στις μελλοντικές προοπτικές της εξασφάλισης μίας έδρας, είναι δεδομένο. Εντούτοις, οι επιδόσεις του κάθε βουλευτή δεν είναι δεδομένες και μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαγράψουν την απλοχεριά της κυβέρνησης και να στείλουν μία έδρα στα χέρια της αντιπολίτευσης. Ο Νίκος Στάικος, όμως, δεν είναι τέτοιος βουλευτής.

Ο ομογενής βουλευτής Νίκος Στάικος με μέλη του Συλλόγου Ελληνίδων Mckinnon

Μπορεί να μην έχει καν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του, αλλά όλα δείχνουν ότι ο έρωτας έστω και αν είναι με την πολιτική, χρόνια δεν κοιτά. Στη δική του περίπτωση τουλάχιστον. Το πάθος του για τα κοινά ξεκίνησε πριν καλά καλά καταλάβει τον κόσμο.

«Ο παππούς μου ήταν φανατικός υποστηρικτής του ‘λεβέντη’. Έτσι αποκαλούσε τον Gough Whitlam. Συνήθιζε να τον φωνάζει έτσι επειδή ο Whitlam ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που καλοσώρισε τους μετανάστες στην Αυστραλία. Τους έκανε να νιώθουν ότι ήταν κομμάτι της χώρας. Ο παππούς μου δεν ήταν ανακατεμένος με την πολιτική και δεν πρόλαβε να με δει να μπαίνω στην πολιτική, αλλά με επηρρέασε και έβαλε τα θεμέλια της οικογένειας. Όλοι είμαστε υποστηρικτές του Εργατικού Κόμματος. Μεγάλωσα με αυτό» μου είπε πριν από λίγες μέρες, λίγο μετά την κατάθεση του πολιτειακού προϋπολογισμού.

«Όταν πήγα στο σχολείο άρχισα πλέον από μόνος μου να αναπτύσσω τη δική μου πολιτική ταυτότητα, τις απόψεις μου για την κοινωνία και την κοσμοθεωρία μου, και για μένα ιδεολογικά η πολιτική μου τοποθέτηση ήταν πάντα κεντρώα προς αριστερή, πάντα με το Εργατικό Κόμμα».

Είναι πρωτάκουστο για έναν νέο της απολιτίκ γενιάς Υ, στα 16 του χρόνια να γράφεται σε ένα κόμμα και στα 19 του να εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στην περιοχή του. Και όμως αυτή είναι η ιστορία της πολιτικής πορείας του Νίκου Στάικου. Καταλύτες για τις συγκεκριμένες επιλογές του, ο παππούς που προαναφέραμε, η ανυπόμονη φύση του και ο βετεράνος πολιτικός και πρώην αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, Simon Crean. «Οι γονείς μου είχαν ένα καφέ στο Clayton κοντά στο γραφείο του Simon Crean. Μία μέρα, ο Simon ήρθε εκεί για φαγητό. Ήμουν κατενθουσιασμένος που τον συνάντησα. Ήμουν γύρω στα 15 μου. Αυτός μου είπε ότι υπήρχε ένα παράρτημα του Εργατικού Κόμματος στην περιοχή και μου έβαλε την ιδέα να γίνω μέλος. Έτσι μπήκα στο Εργατικό Κόμμα. Η τύχη τα έφερε προς τα τέλη της πολιτικής καριέρας του Simon, να αρχίσω να δουλεύω γι’ αυτόν. Θυμάμαι αστειευόμενος του το είπα μία μέρα. Αν μπήκα στο κόμμα και αν είμαι σήμερα εδώ το οφείλω σε σένα. Ένιωσα τόσο περήφανος όταν μου είπε… ‘έκανα καλή δουλειά γιατί το αξίζεις και θα επιτύχεις’».

To 2005 και πριν καλά συμπληρώσει το εικοστό έτος του, ο Νίκος Στάικος εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος Glen Eira. Μέχρι στιγμής, είναι ο νεαρότερος πολίτης της Βικτώριας που έχει εκλεγεί σ’ αυτή τη θέση. Αν το νεαρό της ηλικίας του και η απειρία του θεωρούνταν από μερικούς σημαντικοί παράγοντες μίας προδιαγεγγραμμένης αποτυχίας, ο χρόνος και τα πεπραγμένα του Νίκου Στάικου τους απέδειξε, αφενός, ότι έσφαλλαν και, αφετέρου, ότι ο νεαρός πολιτικός είχε πολύ περισσότερα, απ’ όσα πίστευαν, προτερήματα στη «φαρέτρα» του. Όχι μόνο κατάφερε να επανεκλεγεί δημοτικός σύμβουλος και στις επόμενες εκλογές, αλλά μαζί με το υπόλοιπο δημοτικό συμβούλιο της περιοχής κατάφεραν να επαναφέρουν την τάξη στο Δήμο και να παράγουν έργο.

«Το προηγούμενο συμβούλιο είχε απολυθεί από την πολιτειακή κυβέρνηση και ο Δήμος αντιμετώπιζε πολλά αδιέξοδα. Ήταν δύσκολη εμπειρία. Δεν συμφωνούσα πάντα με τους συναδέλφους μου, υπήρχαν πολιτικές διαφορές, αλλά επιτύχαμε πολλά για τους δημότες κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής. Μεταξύ αυτών ήταν και το νέο κέντρο Glen Eira Aquatic Centre που χτίστηκε εκείνη την εποχή και σήμερα το επισκέπτονται ετησίως περίπου 1,2 εκατ. άνθρωποι. Έμεινα εκεί για δύο τριετίες και πιστεύω ότι η θητεία μου στην τοπική αυτοδιοίκηση με βοήθησε και με έκανε καλύτερο βουλευτή στην πολιτειακή κυβέρνηση» λέει σήμερα.

Το ότι πήρε το χρίσμα για την έδρα του Bentleigh «εξέπληξε» παντοιοτρόπως όχι μόνο τους «άσχετους» αλλά και τους «σχετικούς» του κόμματος. Εντούτοις, δεν θα έπρεπε. Ο Στάικος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Bentleigh, διατηρούσε πολύ καλή σχέση με την ελληνική παροικία της περιοχής, οπότε το Εργατικό Κόμμα πόνταρε στην «ελληνική ψήφο». Η θητεία του στο Δήμο Glen Eira του είχε ήδη δώσει πρόσβαση στα «αυτιά» της εβραϊκής κοινότητας της περιοχής, που είναι επίσης μεγάλη. Παράλληλα, το νεαρό της ηλικίας του δεν σήμαινε και έλλειψη πείρας. Η θητεία του στο πολιτικό γραφείο του Simon Crean τον είχε εξοπλίσει με αρκετές γνώσεις στο πολιτικό γίγνεσθαι του κόμματος. Και τέλος, ως ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του παραρτήματος Moorabin Branch του Εργατικού Κόμματος και μέλος της δεξιάς πτέρυγάς του, συγκέντρωνε τα νούμερα που χρειάζονταν για να πάρει το χρίσμα.

ΠΑΙΔΕΙΑ, ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Ως γνώστης της περιοχής, της δημογραφικής της σύνθεσης αλλά και των ζητημάτων που αφορούν τους κατοίκους της, ο Νίκος Στάικος όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει την οριακή έδρα, αλλά και να δικαιώσει τους ψηφοφόρους που τον εμπιστεύθηκαν.

To Bentleigh είναι η μόνη έδρα της Βικτώριας, που μία από τις σημαντικότερες προεκλογικές δεσμεύσεις του Εργατικού Κόμματος, η κατασκευή ανισόπεδων διαβάσεων, πήρε σάρκα και οστά αμέσως μετά την εγκατάστασή του στην εξουσία. Τον Αύγουστο και μόλις δύο χρόνια μετά την εκλογή του Εργατικού Κόμματος, παραδίδονται στην κυκλοφορία τρεις ανισόπεδες διαβάσεις στις περιοχές Centre, MacKinnon και North Road.

«Ο περυσινός προϋπολογισμός είχε στόχο την εκπλήρωση των υποσχέσεων που δώσαμε στους κατοίκους της Βικτώριας προεκλογικά και τις κρατήσαμε. Υποσχεθήκαμε την κατασκευή τριών ανισόπεδων διαβάσεων στο Centre, MacKinnon και North Road, oι οποίες ολοκληρώνονται τον Αύγουστο. Η παιδεία και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της περιοχής ήταν ένα ακόμα ζήτημα στο οποίο εστιάσαμε την προσοχή μας. Για τα McKinnon και Bentleigh Secondary Colleges δεσμεύσαμε συνολικά 18,6 εκατομ. και οι εργασίες αρχίζουν σύντομα» είπε ο κ. Στάικος, αναφερόμενος στα έργα που έχουν ήδη δρομολογηθεί ή ολοκληρώνονται άμεσα.

Γνωρίζει ότι η απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα και στις επόμενες εκλογές προϋποθέτει και περισσότερη μέριμνα για τις ανάγκες των κατοίκων. Ο φετινός προϋπολογισμός και τα όσα προβλέπει για την ευρύτερη περιοχή του Bentleigh, θέτουν εν μέρει, τα θεμέλια της επανεκλογής του. Ξέρει ότι η παιδεία, οι δημόσιες συγκοινωνίες και ο πολεοδομικός σχεδιασμός παίζουν πρωταρχικό ρόλο στο πώς οι κάτοικοι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές. Αργά και σταθερά «χτίζει» το πολιτικό του μέλλον, φροντίζοντας εκ πρώτης να εντάξει τις ανάγκες και τα ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της περιοχής του στην ευρύτερη ατζέντα του Εργατικού Κόμματος και εκ των υστέρων να τις καλύψει.

«Ο προϋπολογισμός αυτής της χρονιάς ανταποκρίνεται στις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής και σ’ αυτά που περίμεναν να κάνει η κυβέρνηση Andrews. Προβλέπει τη διάθεση $16,2 εκατ. στο νοσοκομείο Moorabbin, για έργα υποδομής και για περισσότερες υπηρεσίες στην διαγνωστική του πτέρυγα. Επενδύουμε στις δημόσιες σχολές τεχνικής και επαγγελματικής κατάρτισης της περιοχής (TAFE) $8 εκατ. στα ειδικά σχολεία της περιοχής. Υπάρχουν τρία σχολεία για παιδιά με αναπηρίες στην δική μου περιφέρεια και τα δύο απ’ αυτά έλαβαν χρηματοδότηση. Αυτά τα δύο σχολεία είναι σχολεία που στεγάζονται σε παλαιά γυμνάσια και χρειάζονται αναβάθμιση των εγκαταστάσεών τους γιατί δεν είναι χτισμένα για παιδιά που έχουν αναπηρίες. Γι’ αυτό θα τα χτίσουμε σχεδόν από την αρχή, Για παράδειγμα, το Berendale School θα πάρει $2,2 εκατ. και το Bayside Special Developmental School έλαβε επίσης, κονδύλι. $3 εκατ.Διατέθηκαν χρήματα για καινούριο γυμναστήριο στο Τucker Road Primary School, ενώ ξεκινά και η κατασκευή των νέων αθλητικών εγκαταστάσεων του Moorabbin Reserve» αναφέρει ο κ. Στάικος, προσθέτοντας ότι, ναι, η περιοχή του θα μετατραπεί σε μία τεράστια οικοδομή, αλλά δεν ζητά συγνώμη από γι’ αυτό.

Το θέμα των δημοσίων συγκοινωνιών στην περιοχή αφέθηκε ανέγγιχτο από την παρούσα κυβέρνηση, του αναφέρω, αλλά αυτός διαφωνεί. «Το νέο μετρό της Μελβούρνης, την κατασκευή του οποίου ανέλαβε αποκλειστικά η κυβέρνηση της Βικτώριας, διαθέτοντας το ποσό των $10,9 δις για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μπορεί να γίνει στο κέντρο της πόλης αλλά θα αποσυμφορήσει όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο και αυτό θα βοηθήσει και τη δική μας περιοχή. Αυτή τη στιγμή το σιδηροδρομικό δίκτυο λειτουργεί με βάση υποδομή που χτίστηκε τον 20ό αιώνα. Το έργο εκσυχρονισμού της υποδομής του σιδηδρομικού δικτύου του μεγαλύτερου έργου από τότε που χτίστηκε το city loop θα τα αλλάξει όλα».

Βλέπει ανάπτυξη, βλέπει περισσότερες θέσεις εργασίας, βλέπει ότι στο άμμεσο μέλλον τα συγκεκριμένα έργα θα δώσουν οικονομική ώθηση στην περιοχή. Βλέπει όμως και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει…

«Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα με τα σχολεία, έχουμε νέες οικογένειες και τα σχολεία της περιοχής δεν καλύπτουν τις ανάγκες που υπάρχουν. Χρειάζεται να αποφασίσουμε για παράδειγμα ποιο θα είναι το μέλλον του McKinnon Secondary που αυτή τη στιγμή έχει 2.600 παιδιά. Η κυβέρνησή μας έδωσε $9 εκατ., αλλά σε λίγα χρόνια πρέπει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο και ωφελιμότερο τρόπο τις ανάγκες των παιδιών μας. Το άλλο σημαντικό θέμα της περιοχής που αφορά και προβληματίζει τους κατοίκους, είναι ο πολεοδομικός σχεδιασμός. Η μεγάλη πληθισμιακή αύξηση στην περιοχή ανησυχεί πολλούς κατοίκους που βλέπουν τη γειτονιά τους να αλλάζει εικόνα. Πρέπει να θέσουμε στρατηγικά πλάνα ώστε να αντιμετωπίσουμε τις πιέσεις που η αύξηση του πληθυσμού ασκεί στην υπάρχουσα υποδομή και την εικόνα της περιοχής. Η πρόκληση της κυβέρνησής μας είναι το πώς θα καταφέρουμε να συνδυάσουμε την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής με τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού προστατεύοντας παράλληλα τη γειτονιά μας και τον χαρακτήρα της» αναφέρει ο νέος πολιτικός.

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Όπως προανέφερα, ένας παράγοντας που συνέβαλε σημαντικά στην εκλογή του Νίκου Στάικου στο Κοινοβούλιο της Βικτώριας ήταν η στενή του σχέση με την ομογένεια της περιοχής. Νικόλα τον ανεβάζουν, Νίκο τον κατεβάζουν. Τον ξέρουν όλοι από παιδί, τον είδαν να τρέχει στις γειτονιές τους, να ζητά την ψήφο τους και να ακούει τα προβλήματά τους. Τον τίμησαν με την ψήφο τους, είτε στις δημοτικές είτε στις πολιτειακές εκλογές.

Η ειρωνία της τύχης τοποθέτησε τη χρονική στιγμή της συγκεκριμένης συνέντευξης στον απόηχο μίας παροικιακής τραγωδίας. Mε τον Νίκο Στάικο μιλήσαμε μία μόλις εβδομάδα μετά τη δολοφονία της 75χρονης συμπαροίκου Βιολέτας Ταμβάκη, που ζούσε στο Bentleigh. Συνεπώς, ήταν αναπόφευκτο το θέμα να μην μπει στην κουβέντα μας. Αν αυτή η δολοφονία συγκλόνισε την ομογένεια σε κάθε γωνιά της Αυστραλίας, φανταστείτε το σοκ που έεπαθαν οι γείτονές της, οι άνθρωποι που είτε στη γειτονιά είτε στην εκκλησία είτε στην αγορά της περιοχής, έλεγαν μία καλημέρα με την άτυχη συμπάροικο.

Δευτέρα του Πάσχα μιλήσαμε με τον Νίκο Στάικο. Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ ο Νίκος με την οικογένειά του έκανε αυτό που είθισται. Πήγε στην εκκλησία της περιοχής του.

«Ο κόσμος δεν μπορούσε να το πιστέψει. Κάποιος που γνώριζαν για πολλά χρόνια να πάθει κάτι τέτοιο… Το γεγονός ότι έγινε τέτοιες μέρες το έκανε ακόμα πιο τραγικό. Γι’ αυτό συζητούσαν όλοι» είπε όταν τον ρώτησα για το κλίμα που επικρατούσε στον κοινωνικό περίγυρο της παροικίας μας στο Bentleigh. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση αρνήθηκε να μιλήσει… «Σέβομαι την οικογένεια, την γνωρίζαμε και καταλαβαίνω τι ζει αυτή η οικογένεια. Πρέπει να προσέχουμε τι θα πούμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση καθώς βρίσκεται πλέον στα χέρια της Δικαιοσύνης. Εκείνο που μπορώ να πω, πάντως, είναι ότι η ενδοεικογενειακή βία βρίσκεται παντού. Γι’ αυτό η κυβέρνηση της Βικτώριας έδωσε τόση προτεραιότητα στο θέμα τόσομε την έρευνα της Βασιλικής Επιτροπής όσο και στη διάθεση κονδυλίων $580 εκατ. στον προϋπολογισμό. Υποθέτω ότι ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο ρόλος που μπορώ να παίξω εγώ συνάδει με το ρόλο που μπορεί να παίξει η κυβέρνηση στο θέμα. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε δώσει τόσο μεγάλη προτεραιότητα στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου πιστεύω ότι συνέβαλε στο να γίνει ευρύτερα γνωστό το τι είναι ενδοοικογενειακή βία. Γι’ αυτό βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες να μιλούν, να ζητούν βοήθεια, να απευθύνονται στις Αρχές. Και αυτή είναι η αλλαγή που θέλουμε να επιτύχουμε και αφορά ιδιαίτερα την παροικία μας. Είναι μία κοινωνική αλλαγή που έχει να κάνει με τον τρόπο που τολμάμε να μιλήσουμε γι’ αυτό το τραγικό φαινόμενο. Στην περίπτωση των ηλικιωμένων μας, όντως χρειάζεται περισσότερη ενημέρωση, περισσότερη προσπάθεια και ξέρω ότι για την ελληνική παροικία είναι αυτή η κοινωνική αλλαγή δεν θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Εκείνο που φοβίζει τους περισσότερους ηλικιωμένους μας που δεν ζητούν βοήθεια, εκείνο που δεν θέλουν να συμβεί και τα υπομένουν όλα, είναι να παραδώσουν το παιδί τους στις Αρχές, άσχετα με το αν το παιδί τους ασκεί βία. Πρέπει να ξεσκεπαστεί το φαινόμενο. Εμείς ως κυβέρνηση δημιουργούμε τα κέντρα εξυπηρέτησης και νομικής ή κοινωνικής φροντίδας για τα θύματα και πιστεύω ότι αυτό θα κάνει τη ζωή πολλών θυμάτων πιο εύκολη. Αλλά πριν φτάσουν σ’ αυτά πριν τους δοθεί βοήθεια πρέπει να την ζητήσουν» τονίζει.

«Δεσμευτήκαμε να εφαρμόσουμε όλες τις συστάσεις της Βασιλικής Επιτροπής και σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται και συστάσεις για τις εθνοτικές κοινότητες. Ως κυβέρνηση δεσμευτήκαμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να πληροφορηθούν. Θέλουμε να έχουν μία έξτρα διέξοδο και τους καλούμε να ζητήσουν βοήθεια γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Όλοι έχουμε ρόλο να παίξουμε» καταλήγει.

Πηγή:neoskosmos.com