ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η χώρα της καρέκλας!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ναι, ανάμεσα σε όλα τ΄άλλα είμαστε και η χώρα της καρέκλας! Μην φανταστείτε τίποτε στιλ Λουδοβίκου 14^ου  κλπ. Μπα, καρέκλα να ναι κι ό,τι να ‘ναι! Ακόμη και σκαμπουδάκι!

Από την εποχή της θρυλικής ατάκας του Βουτσά «…ήταν να μην τρουπώσω» οι Έλληνες μια καρέκλα ψάχνουν να βρουν για να «βολευτούν»! Οι πολλοί την ψάχνουν στο Δημόσιο. Εκεί η καρέκλα είναι .ισόβια! Κανείς δεν πρόκειται να σε κουνήσει!  Μήτε και να σε αξιολογήσει.

Άλλοι αναζητούν μια καρέκλα σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Εκεί την κρατάνε είτε με την αξία τους, είτε με την προσαρμοστικότητά τους. Κάποιοι και με τη λαμογιά τους.

Οι πολιτικοί μας κάνουν τη διαφορά! Δεν ψάχνουν καρέκλα! Αυτοί γυρεύουν έδρανο! Τυχαία; Όχι. Έτσι, ΕΔΡΑΙΏΝΟΝΤΑΙ!

Όλοι οι άλλοι, γυρεύουμε καρέκλα όπου να ΄ναι!..  Ακόμα και σε Καφενείο, μπροστά από το τραπεζάκι με την τσόχα!

Μια καρέκλα, δερμάτινη, πλαστική, ακόμα και πάνινη! Να έχει μπράτσα να ακουμπάμε τα αεικίνητα χέρια μας ή και να μην έχει. Καμία διαφορά. Αρκεί να είναι γερή! Να μας αντέχει! Γιατί έτσι και καθίσουμε πάνω της, δεν ξανασηκωνόμαστε!

Τουλάχιστον ΟΧΙ με τη θέλησή μας!

Για να την «αρπάξουμε» τάζουμε, υποσχόμαστε, παραμυθιάζουμε!

Γαντζωνόμαστε, έπειτα, πάνω της, όπως το αναρριχώμενο φυτό γαντζώνεται στον τοίχο και αναρριχάται! Όσο πιο ψηλά, τόσο πιο καλά!

Το ίδιο σκέφτονται οι πολιτικοί, το ίδιο και οι πολίτες!

Είδατε ποτέ σύγχρονο Έλληνα πολιτικό να .παραιτείται; «jamais»! (γαλλιστί, ποτέ!) Να αφήσει την καρέκλα του και να την πιάσει άλλος; Ξανά «jamais» (Τώρα ξέρετε τι σημαίνει.)

Στρογγυλοκάθεται πάνω της και πάνω στους ώμους μας, μέχρι τελικής πτώσεως! ‘Εδώ καλέ ο Παπαδόπουλος  προσπαθώντας να μην αφήσει την καρέκλα του Μαξίμου, προτίμησε να βολευτεί ακόμη και σε μία καρέκλα του Κορυδαλλού! «Μπήκε μέσα» και δεν έβγαινε! Με τίποτε! Ούτε και από τη φυλακή! Μέχρι που έφθασε η ώρα του!

Ο Γιωργάκης, αντί ν’ αφήσει την καρέκλα του, προτίμησε να μας βάλει σε μνημόνιο.   Τώρα ψάχνοντας και πάλι κάποια καρέκλα, γυρνάει γύρω από την πολιτική όπως ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος!..

Εδώ καλέ, στην ΕΠΟ είναι πρόεδρος ο άλλος και εκεί, ΔΕΝ σηκώνεται από την καρέκλα του! Γεμίσαμε προέδρους, όπως και σωτήρες! Ο τελευταίος «σωτήρας», ο Παττακός,  μας έφυγε προχθές. Κι αυτός, όχι από μόνος του, τον κάλεσε κοντά του ο Πανάγαθος! Του πήρε, όμως, 104 χρόνια για να τον πείσει ότι έπρεπε να «αποδράσει» από τον μάταιο τούτο κόσμο!

«Ο καρεκλάααας»!  Επάγγελμα από τα παλαιά, από τα λίγα που ακόμη αντέχουν στο χρόνο. Και πάντα …γύφτικο! Γυρνάει στη γύρα «ο καρεκλάς» και έχει εξασφαλισμένο το μεροκάματο. Τόσο πολύ καιρό που καθόμαστε στην ίδια καρέκλα όλα και θα χρειάζεται κάποιο φτιάξιμο. Έχετε δει της καρέκλας το ποδάρι πως  «ξεκαρεκλοποδαριάζεται»;  Φαινόμενο! Στην Ελλάδα οι καρέκλες ΟΛΕΣ «τρέμουν»! Εμ, δε σηκωνόμαστε και λίγο να μας .ξεφορτωθούν!

Στο γραφείο, στα μαγαζί, στο σχολείο, όλοι μια καρέκλα πιάνουμε και δεν το κουνάμε! Μια καρέκλα και ένα προεδριλίκι! Ακόμη και σε ένα 15μελές Λυκείου! Ακόμη και σε ένα Κόμμα. Ακόμη και σε ένα σύλλογο πρωτοβάθμιας! Σε μία ποδοσφαιρική ομάδα, έστω και γειτονιάς! Εκεί, σ΄ αυτήν την καρέκλα μεγαλώνουμε, σ΄ αυτήν γερνάμε και σε αυτή μας βρίσκει ο εσπερινός του βίου μας!

Όλη μας την ενεργητικότητα, την πονηριά και την καπατσοσύνη μας την σκορπάμε στο πως θα διατηρήσουμε την καρέκλα! Ομηρικές καθημερινές μάχες δίνουμε οι νέο Έλληνες για την καρέκλα!  Οι μεν αγωνίζονται να την κρατήσουν και οι δε να τους την αρπάξουν!

Στο όνομά της και προς χάρη της βυσσοδομούμε και διαφθείρουμε «εαυτούς και αλλήλους»!

Είναι μην ζεις στη χώρα της καρέκλας!