ΣΧΟΛΙΟ: Περί χρέους…

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Εάν είναι αλήθεια ότι με το PSI, το χρέος μας μειώθηκε κατά 180 δισ, αλλά σε μόλις τέσσερα χρόνια ξανανέβηκε πάνω από το αρχικό των 290 δισ, πρέπει εξάπαντος να εμβάλει σε σκέψεις όσους υπερθεματίζουν για την εκ νέου «απομείωσή» του.

Δυστυχώς, ο Σόιμπλε, όσο και εάν μας είναι επίπονα δυσάρεστος, ίσως δεν έχει ολότελα άδικο: «Η περικοπή του ελληνικού χρέους δεν θα βοηθήσει την Ελλάδα», δηλώνει. Εκείνο που θα την βοηθούσε, κατά την άποψή του, είναι «οι μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση, το εργατικό δίκαιο και την εσωτερική αγορά, που θα μπορούσαν να την οδηγήσουν στην ανάπτυξη». Αυτή είναι η θέση του.

Την ίδια βασική γραμμή, με αποκλίνουσα, όμως, πορεία, εξέθεσε και ο Ομπάμα. Τι είπε; «Εδώ στην Ελλάδα, καταλαβαίνω ότι υπάρχει μία κατάσταση μεταρρυθμίσεων. Για να παραμείνει η Ελλάδα ανταγωνιστική έπρεπε να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις»…

Το ερώτημα είναι, έγιναν; Όχι όλες. Γι αυτό συνέστησε συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.

Βέβαια ο Μπαράκ Ομπάμα, για χάρη και του ΔΝΤ,  βάζει και το κερασάκι «διευκόλυνσης της βιωσιμότητας του χρέους». Δεν ξεκαθαρίζει, όμως, σε τι ακριβώς θα συνίσταται αυτή η «βιωσιμότητα»…  Θα είναι επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής; Θα είναι μεταρρύθμιση των επιτοκίων; Ή θα είναι ονομαστική μείωση του χρέους;

Το ζήτημα για τους οικονομολόγους είναι να μπορέσει η Ελλάδα, μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις,  να γίνει ανταγωνιστική. Όταν αυτό το καταφέρει δεν θα έχει –λένε- προβλήματα με την εξυπηρέτηση του χρέους.

Ένα απλό παράδειγμα: Όταν δεν μπορούμε να επιβάλουμε το άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές –για όσους εμπόρους το θέλουν και έχουν τη δυνατότητα να το καθιερώσουν δίχως να φαλκιδευόσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων- και όταν πρέπει να αλλάξει υπουργός για να «αποτελματωθεί» η επένδυση στις Σκουριές, με άλλα λόγια, όσο δεν υπάρχει κεντρική πολιτική εκπορευόμενη από τον Πρωθυπουργό και στην οποία να υπακούουν όλοι οι υπουργοί, αλλά ο κάθε υπουργός ακολουθεί προσωπική γραμμή, πώς θα γίνουν οι αναγκαίες  μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση, στο εργατικό δίκαιο και στην εσωτερική αγορά;

Αυτές, δηλαδή, που θα έφερναν ανάπτυξη…