ΑΝΑΛΥΣΗ:  Με αφορμή την προσφορά ομογενών για την Εθνική Ασφαλιστική

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Οι σχέσεις του εκτός συνόρων Ελληνισμού με το Εθνικό Κέντρο,  αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος του Παγκόσμιου Ελληνισμού. Οι δεσμοί που ενώνουν τους Έλληνες του Εξωτερικού με το Εθνικό Κέντρο είναι πολυεπίπεδοι και πολύ ισχυροί. Η συναισθηματική πτυχή δεν είναι υποδεέστερη της οικονομικής και της πολιτισμικής ή της κοινωνικής. Από όταν οι κάτοικοι του γεωγραφικού χώρου που σήμερα βρίσκεται η Ελλάς ρίχτηκαν στις θάλασσες  για να αναπτύξουν το εμπόριο, να μετοικήσουν ή απλώς να εξερευνήσουν,  γειτονικές ακτές, η δεσμοί που τους ένωναν με την γενέτειρα παρέμεναν ισχυροί.

Τις πρώτες δεκαετίες του ελληνικού μεταναστευτικού ρεύματος προς το εξωτερικό, (κυρίως προς τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, Αργεντινή, Βραζιλία κλπ., αργότερα, από το μέσο της δεκαετίας του 50 και εδώ, προς τις υπερατλαντικές χώρες, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Καναδά, Ευρώπη και πιο πρόσφατα, από τη δεκαετία του ’80 προς την Ωκεανία), οι σχέσεις των Ελλήνων μεταναστών με την πρώτη πατρίδα  είχαν ως κεντρικό τους άξονα, το Νόστο.

Νόστο για την πατρίδα στην οποία ονειρεύονταν μια μέρα να επιστρέψουν πλούσιοι… Επιθυμία να ξαναδούν τα αγαπημένα πρόσωπα που είχαν αφήσει πίσω τους και στα οποία έστελναν τις μηνιαίες επιταγές δημιουργώντας, έτσι τα πρώτα δίκτυα οικονομικής προσφοράς προς τη γενέτειρα. Μιας προσφοράς που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, με διαφορετική όμως πλέον δομή.

Μεγάλοι Έλληνες της Αλεξάνδρειας και των Βαλκανικών και άλλων πόλεων, υπερατλαντικών και ευρωπαϊκών δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες στο εξωτερικό τις οποίες είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον,  ξόδεψαν σε αγαθά έργα στη γενέτειρα δημιουργώντας τις υποδομές του νεοσύστατου, αρχικά, Κράτους, όπως π.χ. το Ζάππειο Μέγαρο, Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, Ευαγή Ιδρύματα, Νοσοκομεία, Σχολεία, Βιβλιοθήκες είτε εκσυγχρονίζοντας τις δομές, π.χ. Νοσοκομείο ΑΗΕΡΑ, Πτέρυγα Ευαγγελισμού «ΑΗΕΡΑ», Ωνάσειο καρδιολογικό Κέντρο, Ιδρυμα πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος και πολλά άλλα έργα που άλλαξαν κυριολεκτικά την κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική υπόσταση της Ελλάδος.

Με τις δεκαετίες που ακολούθησαν,  οι «νύφες» που έφτασαν από την Ελλάδα στην ξενιτιά βοήθησαν στο να στήσουν το δικό τους νοικοκυριό οι ξενιτεμένοι, να αγοράσουν τα δικά τους σπίτια , να αποκτήσουν οικογένεια, σύζυγο-παιδιά. Να προσκαλέσουν κοντά τους μητέρες, αδελφούς, Άλλωστε,  τα παιδιά που στο μεταξύ ήλθαν, ήθελαν τη συντροφιά και την αγάπη του παππού και της γιαγιάς που θα διευκόλυναν, συγχρόνως, το ζευγάρι στο να μπορούν να εργάζονται, ο άνδρας αλλά και η γυναίκα.

Έτσι, με την πάροδο των χρόνων, το όνειρο της γρήγορης επιστροφής άρχισε να ξεθωριάζει.

Όταν οι μετανάστες ξέφυγαν από την κάματο της χειρονακτικής εργασίας τους στα ορυχεία και  τις σιδηροδρομικές γραμμές, αλλά και όταν από τις λάντζες των εστιατορίων, στα οποία άρχισαν να γίνονται δειλά-δειλά ιδιοκτήτες, η αρχική επιθυμία της επιστροφής, ατόνησε ακόμη περισσότερο. Αν και παρέμεναν πάντα  ισχυροί οι δεσμοί των αποδήμων με την γενέτειρα, εντούτοις άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες τοπικές κοινότητες, τα πρώτα σωματεία να χτίζονται οι πρώτες εκκλησίες. Οι δεσμοί, πλέον, από καθαρά συναισθηματικοί άρχισαν να λαβαίνουν και τη μορφή των οικονομικών συναλλαγών.

Παράλληλα, πολλαπλασιάζονταν τα εμβάσματα από το εξωτερικό στα σπίτια στο χωριό. Οι προσφορές, τώρα, δεν είναι τόσο για να συμβάλλουν οι απόδημοι στον οικογενειακό προϋπολογισμό, που πια είχε αρχίσει να αυγατίζει, άλλωστε. Τώρα οι ξενιτεμένοι έστελναν χρήματα για να κάνουν έργα κοινωνικού και θρησκευτικού σκοπού, το σχολείο στο χωριό, την εκκλησιά που ήθελε επισκευή κλπ. Παράλληλα, ξεκινούσε και μια δραστηριότητα περισσότερο στον τομέα των ακινήτων και λιγότερο στον τομέα του εμπορίου.

Όσο ψήλωνε το ανάστημα της Ομογένειας στη χώρα υποδοχής, όσο κατακτούσαν οι απόδημοι τη μία μετά την άλλη επίζηλες θέσεις στην τοπική κοινωνία, όσο περισσότεροι ανέβαιναν τα σκαλιά των φημισμένων πανεπιστημίων της Αμερικής, όσοι περισσότεροι ομογενείς σκαρφάλωναν σε περίοπτες διευθυντικές θέσεις μεγάλων αμερικανικών (και πολυεθνικών) επιχειρήσεων, τόσο οι δεσμοί με τη γενέτειρα, που παρέμεναν συναισθηματικά αναλλοίωτοι, άρχισαν να λαβαίνουν ολοένα και εντονότερα οικονομικούς προσανατολισμούς.

Το εξαγωγικό εμπόριο ελληνικών προϊόντων πήρε έκταση που θα μπορούσε εξ αρχής –ή έστω στη συνέχεια- να είναι θεαματικότερη, η εκπληκτική δραστηριότητα των Ελλήνων εφοπλιστών του εξωτερικού  εκτόξευσε την εμπορική μας ναυτιλία στην πρωτοπόρο θέση του παγκόσμιου πίνακα.  Σπουδαίοι Έλληνες διέπρεψαν  συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανάπτυξη μεγάλων εταιρειών ενώ δεκάδες και εκατοντάδες και χιλιάδες άλλοι Απόδημοι και ομογενείς δημιουργούσαν καταστήματα, εταιρίες, σπίτια, μικρές και μεγάλες περιουσίες στο εξωτερικό.

Η Ομογένεια, όλα αυτά τα χρόνια, στάθηκε δίπλα στη μητέρα πατρίδα. Σε πολέμους, σε οικονομικές κρίσεις, σε πολιτικές αντιξοότητες. Πρόσφερε στην γενέτειρα σπουδαία μυαλά, ένθερμους πατριώτες, οικονομικούς ογκόλιθους. Πρόσφερε στην πατρίδα χρήμα, άσκησε διεθνή επιρροή και επέδειξε σε δύσκολες ώρες αποφασιστική συμπαράσταση. Στάθηκε χορηγός ψυχών και υλικών αγαθών σε εποχές δύσκολες όταν οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν άφηναν αλώβητη και την ομογένεια.

Να κάποιοι τομείς για τους οποίους πολλά ενδιαφέροντα θα απεκάλυπτε μια ενδελεχής έρευνα σε σχέση με τον Απόδημο Ελληνισμό:

*Εμπορικός Στόλος. *Εμπορικό ισοζύγιο * Επενδύσεις. *Συνάλλαγμα.

Ως προς το τελευταίο πρέπει κανείς να σημειώσει ότι οι Προϋπολογισμοί της Ελλάδος από συστάσεως του Κράτους συνεχώς, βασικό εισόδημα έχουν το κονδύλι των λεγόμενων «άδηλων πόρων». Ποιοι, αλήθεια, είναι αυτοί; Είναι το Ναυτιλιακό συνάλλαγμα, το Τουριστικό συνάλλαγμα και το ομογενειακό συνάλλαγμα! Σ΄ αυτήν την τριαδική οικονομική «πηγή» στηρίχθηκε κυρίως διαχρονικά  η ανέλιξη της ελληνικής οικονομίας. Η ανάπτυξη της Αθήνας και των άλλων πόλεων.

Σήμερα, η Ομογένεια βλέπει την Ελλάδα μέσα από τα μάτια των νεότερων γενιών. Ο νόστος έχει παραχωρήσει για τα καλά τη θέση του στην  περιέργεια για την πατρίδα των γονέων και των παππούδων. Οι νέοι επιδεικνύουν ενδιαφέρον για την πατρική  περιουσία, εάν υπάρχει στη γενέτειρα. Βλέπουν τη χώρα απ΄ όπου κρατούν οι ρίζες τους, ως τόπο θερινών διακοπών. Όλα μαζί  αυτά, όμως, και το καθένα ξεχωριστά, και όσα άλλα έχει το χρόνο να απαριθμήσει κανείς, αποτελούν δεξαμενές πλούτου και ευμάρειας για τη γενέτειρα, υπό την προϋπόθεση ότι η τελευταία θα πάψει να προσεγγίζει την ομογένεια και τους ομογενείς με συναίσθημα μητριαρχίας.

Χρειάζεται ειλικρίνεια. Συντονισμός. Και αλληλοκατανόηση. Δούναι και λαβείν. Η ψήφος των Αποδήμων, η ελληνόφωνη εκπαίδευση των παιδιών τους και η διευκόλυνσή τους σε θέματα που τους απασχολούν, είναι εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να αναθερμάνουν το κλίμα δημιουργώντας μία νέα σχέση και να σφυρηλατήσουν καινούργιους ισχυρούς δεσμούς με οικονομικό πρόκριμα. Ήδη στη δύσκολη τούτη ώρα, τέσσερις ομογενείς επιτυχημένοι επιχειρηματίες, πραγματοποιούν ένα νέο «άλμα». Εκδηλώνουν επενδυτικό ενδιαφέρον για την Εθνική Ασφαλιστική…

Το Μέλλον του Οικουμενικού Ελληνισμού περνάει μέσα από την τριγωνική σχέση Αποδήμων-Ομογενών και Ελληνικής πατρίδας. Υπάρχουν πολλαπλές και πολυεπίπεδες δυνατότητες σε διαφορετικούς κλάδους της οικονομίας στους οποίους μπορούν να δραστηριοποιηθούν ομογενείς επιχειρηματίες.  Αν αποφασίσουμε κάποτε να σοβαρευτούμε. Να εργαστούμε ομαδικά, αποτελεσματικά και με συνέπεια. Να ιεραρχήσουμε τα θέματα και τα προβλήματα.

Να πατάξουμε τη γραφειοκρατία. Να πάψουμε να θεωρούμε «ποινικό αδίκημα» το κέρδος. Να αποκτήσουμε λογική και σταθερή φορολογική πολιτική. Να ενθαρρύνουμε την έρευνα και την καινοτομία. Ποιος νοιάστηκε να μάθει πόσα ελληνικά ονόματα δρέπουν δάφνες στην «Silicon Valley»; (σ.σ.«Κοιλάδα του πυριτίου», βρίσκεται στο νότιο τμήμα του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, στη Βόρεια Καλιφόρνια των ΗΠΑ).

Να πάψουμε κάποτε οι “μεν” να γκρεμίζουν ό,τι έχτισαν οι “δε”. Να πάψουν οι “δε” να βλέπουν ως εχθρούς τους “μεν”. Η προπαγάνδα καλά κρατεί. Όπως και το ρουσφέτι. Οι κομματικοί διορισμοί πάνε κι έρχονται.  Όπως και η διαφθορά. Όπως και οι “μαύρες” συναλλαγές. Όλα άλλαξαν κι όλα τα ίδια μένουν…

Αλλά έτσι το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας παραμένει αβέβαιο…