ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Βραβεύοντας οι Γάλλοι τον Τσίπρα…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

 

Του Σουρή τα ποιήματα, εις τόμους δύο,

επέσανε στα χέρια μου και ασκαρδαμυκτί,

Τους ρούφηξα ολόκληρους ως δώρο θείο

Άκρως διδακτικό τω όντι, εν μια νυκτί.

 

Κατοπινά σκεπτόμουνα, τάχα πόσες φορές

Σχεδίαζε τετράστιχα διόρθωνε τους στοίχους,

Πόσες κόλλες έσκιζε, πόσες ξεστόμαγε αρές

Την κεφαλή αν βάραγε μ΄απελπισιά στους τοίχους!

 

Τουταδά εγώ τα έχω για ρουτίνα κι ας νογώ,

Καθόλου πως δεν είμαι προικισμένος,

Κι όλο πιότερο κι όλο συχνότερα μονολογώ

Πως μάλλον θε να είμαι ματιασμένος!

 

Μα, πάνω που απόφαση και όρκο έλαβα τρανό

Τη σάτιρα να κόψω ως το τσιγάρο άλλοι,

Απ΄ το Παρίσι ήλθε μήνυμα πάνω σε πανό

Τον Τσίπρα πως βραβεύουνε οι Γάλλοι!

 

Ανασαιμιά εζήτησα ωσού να καταλάβω το γιατί,

Και πάνω που σκεπτόμουνα τα όσα έχει πράξει,

Είπα πως ναι, και  ‘γω στο σπίτι έχω ένα γατί

Και περιμένει στη γωνιά τον ποντικό ν΄αρπάξει.

 

Μα κειός παμπόνηρος, σκανδαλιάρης, ζωηρός

Καθημερνώς ξεφεύγει από της γάτας μου τα νύχια.

Στη γωνιά έπειτα κάθεται κι ως πάντα μουλωχτός,

Τη γλώσσα βγάζει τη μαθημένη στα προστύχια!

 

Σαν αστραπή φωτίστηκε άξαφνα ο νους

Το Γιώργο σα θυμήθηκα πούτρεχε κατοπία,

Διαλέξεις και μαθήματα να δίνει σε αλλουνούς

Τη χώρα τους να σώσουνε απ’ τη χρεωκοπία!…

 

Γι αυτό στα βράχια μας έριξε, να έχει διδαχή

Το θέμα καλά, λεπτομερώς  να ξέρει από μέσα

Κι ο Τσίπρας που άλλη θε νάκανε αρχή,

Τουμπάρησε σαν μπήκε λίγο  παραμέσα.

 

Τωραδά μαζεύει επαίνους και χαϊμαλιά

Πως έσωσε λέει την Ελλάδα, απ’ την κρίση,

Κι αφού μας καταβούλιαξε, απ΄ τα μαλλιά

Πιάνεται μήπως μπορέσει κι’ επιζήσει.

 

Μα δεν είναι λόγος, δεν είναι ώρα βολική

Στις πλάτες του λαού εξάσκηση να κάνει!

Κι οι Γάλλοι που δεν έχασαν τίποτε αυτοί

Με άνθη να τον ραίνουνε που πα να μας ξεκάνει!