Ηλέκτρα του Σοφοκλή στο Queens Theater Park!

Τί γίνεται όταν οι θεσμοί παραλύουν και η βαρβαρότητα κατακλύζει την πόλη;

Μετατρέπουμε την αδικία σε παράλογο κύκλο εγκλήματος. Ο Σοφοκλής παραμερίζει την μεταφυσική ιδιότητα μπροστά στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Είμαστε συνυπεύθυνοι.

Ο Λοιζίδης σκηνοθετεί “νοικοκυρεμένα” τον Σοφοκλή. Ούτε μεταμοντέρνο, ούτε ασέβεια προς το κείμενο και τον μύθο.

Την άποψή του για το ήθος της κεντρικής φυσιογνωμίας του έργου την αποκαλύπτει και τη δίνει με σαφή τρόπο.

Η Ηλέκτρα μπορεί να θεωρηθεί υστερικό άτομο. Αλλά και είναι μία μεταφορά των διαστάσεων του πόνου και της φθοράς που μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος.
Σίγουρα μπορούμε να τη θαυμάσουμε αλλά σίγουρα πρέπει να πάρουμε αποστάσεις από αυτήν.

Συνεπώς από αυτόν μου το σχολιασμό η κατάσταση του αλλοπρόσαλλου είναι και η κεντρική σκηνοθετική του γραμμή.
Πάντως κατά τη γνώμη μου η επιτυχία του Λοιζίδη στο αρχαίο δραματολόγιο εξαργυρώνεται επιτυχώς αφού είναι σε θέση να κατανοεί πλήρως τον κάθε ένα -μία από εμάς βάζοντας την τελική του υπογραφή.

Ευχαριστούμε θερμά τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Αμερικής όπου όλα αυτά τα χρόνια επικεντρώνεται κυρίως σε μεγάλα προβλήματα ή και ορισμένες φορές αινίγματα της εποχής.

Σχετιζόμενα με την επανάκαμψη γνώριμων παλαιών ιών.

Ρατσισμός
κα του συγγενικού ιδεολογικά εθνικισμού.

Το εγχείρημα αυτό θα ήταν αδιανόητο χωρίς τη συμβολή του αξιότιμου κου Νίκου Μούγιαρη όπου πρόθυμα ανέλαβε το βάρος αυτό. Τέτοιες αποφάσεις διευκολύνουν την διάχυση των Ιδεών…την επικοινωνία της ελληνοκυπριακής κοινότητας εδώ στην Αμερική η οποία μάχεται για το δικαίωμα στη Μνήμη. Αυτό αποτελεί οφειλή στην ανθρωπότητα. 

Κλείνοντας αφήσαμε το εξής μήνυμα…..

“Η άρνηση εγκλημάτων επιφυλάσσει στους δράστες την ατιμωρησία και αποδεδειγμένα προετοιμάζει έδαφος για μελλοντικά”