Στοχασμοί: Για τον οραματιστή

Σαν κάθε καλούπι όμως, θα περάσει πρώτα από τις φλόγες του χλευασμού, θα ψηθεί μετά στην κάψα της απόρριψης και στο τέλος θα ψυχτεί στην παγωνιά της απομόνωσης.
Ο οραματιστής πρέπει να ξέρει ότι βρίσκεται την κάθε στιγμή σε πόλεμο με τους ανθρώπους. Είναι ο φύλακας των πυλών του χώρου του αδύνατου που οφείλει να τον καβαλήσει και να τον τιθασεύσει μέχρι με επιμονή και υπομονή να τον εντάξει στο χώρο του δυνατού.
Η ιδέα του θα πολεμηθεί. Η σκέψη του θα απορριφθεί. Η προσωπικότητά του θα αμφισβητηθεί. Όμως σε αυτούς τους οραματιστές, σε αυτούς που το βλέμμα τους είναι σε άλλους κόσμους τόσο απόμακρους και μελλοντικούς, η φύση τους έχει προικοδοτήσει με ένα ιδίωμα που μοιάζει ταυτόχρονα με ευχή και με κατάρα. Δεν επηρεάζονται.
Είναι εργάτες του αόρατου, ταγμένοι στην πυρά της δημιουργίας οι οποίοι αντλούν άπειρες δυνάμεις από ένα χώρο που οι περισσότεροι ούτε να τον φανταστούν δεν μπορούν, και δουλεύουν ασταμάτητα για το όραμα μέχρι να έρθει η στιγμή εκείνη που ο κόσμος όλος θα πει: Αυτό που φαινόταν αδύνατον, έγινε.