ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Οι Φρεγάτες έφυγαν,  να πάνε στη Γαλλία!

Οι Φρεγάτες έφυγαν,  να πάνε στη Γαλλία,

κι ούτε που πιάσανε ποτέ Αιγαίο, Μάμα μία!

Ο κυρ Φώτης μοναχά, τις είδε στ΄ ονειρό του

Πως τάχα του εδώσανε, να παίζει τον καιρό του!

Κι έπεσε Θεέ μου πανικός σ’ Αθήνα και Παρίσι

πως ο μικρόν Μακρόν Φρεγάτες θα  χαρίσει!

Και βύθισε σε θλίψη ο Ερντογάν απ το κακό του,

σαν να του κλέβανε θαρρείς το μερτικό του.

Από Φώτη σε Παρλί κι απεκειδά σε Πάνο,

από Αλέξη σε Μανουέλ τα κάτω ήρθαν πάνω,

και η καρδιά του Ερντογάν γύρισε στο πλευρό της

κι απορημένη η Ελλάς, έκανε το σταυρό της!

Μα είναι τούτα πράγματα μα είναι κυβερνήτες;

Πιότερο να είχαμε δέκα κομπογιαννίτες!

Άλλος νύφη ορέγεται κοιτώντας στα πελάη,

Κι άλλος βαφτίσια ετοιμάζεται να κάνει πλάι!

Κι ως έφεξε Θέμου η αυγούλα, είπε ο Πάνος

πάνω του το ζήτημα να πάρει.  Κι ο Γάλλος

που από ανθρωπισμό συνέπασχε μαζί του

σάστισε σαν έμαθε πολεμικό θα κάνει το πουλί του!

Ναυάγιο στη θάλασσα θύελλα στον αέρα

Φρεγάτες κι αερόπλανα όλα πέρα ως πέρα

Τα παίρνουμε, τα δίνουμε, όλα παραγγελία

Τι κι αν στην τσέπη μάτια μου, δεν έχουμε ούτε μία!

Κανείς υπέθετε θαρρώ πως με το νέο σχήμα

Θα παίρνανε τα πάνω τους όλα θα ήταν πρίμα!

Όμως χειρότερα κι από πριν τώρα τα πάνε ούλοι

Και μόνη έγνοια τους παέ, είναι το καραούλι.

Να δούνε, ν’ ακουμπήσουνε και να αφουγκραστούνε

Την καθαρή την έξοδο όλοι τους καρτερούνε.

Κι ως κόπασε ο θόρυβος που κάναν οι φρεγάτες,

Άλλος ακούστηκε αχός που κάνανε οι γάτες!

Κάτι ποντίκια μοναχά, είδανε να περνούνε

Άλλα ετρέχαν από δω κι άλλα από κει τραβούνε.

Και μες το παραζάλισμα και μες στην σαστιμάρα

Σκότος εγένετο βαθύ κι έπεσε βουβαμάρα.

Και στην απόλυτη σιγή, που έσκιζε τη φύση

Ο Ζάεφ  πρόβαλε εμπρός, εκειός να δώσει λύση.

Μα όλα τα θέλει εδικά, δικά του όλα τα έτη,

Και τη Μακεδονία μας δικό του βιλαέτι!

Γέμισ΄ ο κόσμος πλαστικό οπού δεν διασπάται

Και τενεκέδες γέμισε, κάθε λογής απάται,

Μα με την Ιστορία μας, κανείς δεν θε να παίξει

Γιατί απ’ την κατακραυγή κανείς δεν θε ν’ αντέξει!