Η Ομογένεια, το Κράτος και το μέλλον του ελληνισμού-Μέρος II

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

<<Με τα ιδιαίτερα θέματα που απασχολούν τους απόδημους, ανάμεσα στα οποία ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το ζήτημα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης των νέων ομογενών μας, ώστε να πορευτεί προς ένα ασφαλές μέλλον η ελληνική τους Ταυτότητα, το Κράτος επιδίδεται σε ασκήσεις επί χάρτου>>, καταλήγαμε στο πρώτο μέρος της σειράς άρθρων μας.

Η πρόθεση του  Πανεπιστημίου της Αυστραλίας,  La Trobe, να αντιμετωπίσει, για οικονομικούς λόγους, ενδεχόμενο διακοπής του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών, αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα   των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική Γλώσσα στο εξωτερικό.  Ποιος είναι ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου να αποφύγουμε τα ακόμη χειρότερα;  Αν υπάρχει, δεν τον έχει πληροφορηθεί κανένας. Περιμένουμε ακόμη να δούμε τι θα πράξει το Υπουργείο Παιδείας. Επί του παρόντος, μόνον οι ομογενείς έχουν  κινητοποιηθεί για τη διατήρηση της Έδρας Ελληνικών, μια από τις λίγες που έχουν απομείνει στα ανά την υφήλιο Πανεπιστήμια…

Για να μην αδικήσουμε την νυν Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, να υπενθυμίσουμε ότι η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό συνιστά συνεχιζόμενο επί πολλές δεκατίες  πρόβλημα, ένα από τα πολλά, που απασχολούν την ομογένεια.  Και πως το ελληνικό Κράτος (οι κυβερνήσεις) ούτε το σχολείο που χτίζαμε στο Μόναχο, σε οικόπεδο που είχε παραχωρήσει ο Δήμος, δεν κατάφεραν να τελειώσουν,  με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να μας πάρουν πίσω το οικόπεδο (Απρίλιος 2019)  μαζί και με ό,τι είχαμε μέχρι τότε χτίσει επ΄αυτού τα προηγούμενα αρκετά χρόνια…

Αλλά εάν η Παιδεία «καίει» όσους οραματίζονται διαιώνιση του ελληνισμού στο εξωτερικό, η διακοπή (2012) της δορυφορικής τηλεόρασης EΡΤ  World και των ειδικών χρηστικών εκπομπών  της προς την ομογένεια,  συνάμα και έγκυρης γενικότερης πολύπλευρης ενημέρωσης που παρήγαγε, αφού ως κρατικός φορέας  έχει υποχρέωση να φροντίζει και για τον απόδημο ελληνισμό, συνιστά πρόβλημα ίδιας κατηγορίας, καθώς οι εκπομπές της συνέτειναν αποφασιστικά στην διατήρηση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας, παράλληλα με την  ενδυνάμωση των δεσμών του εθνικού κέντρου με τον απόδημο ελληνισμό.  Το χάσαμε κι αυτό, όπως και το Σχολειό!

Κι όμως, η ομογένεια προχωρεί τον ανηφορικό της -προ τις επιτυχίες- δρόμο. Απόδειξη οι αμερικανικές  εκλογές που ανέδειξαν  μαζί με τα γνωστά παλαιά και νέα αξιόλογα στελέχη της στην πολιτική κονίστρα, τόσο σε ατομικό όσο και σε ομοσπονδιακό επίπεδο.  Θα βοηθήσουν οι εκλεγέντες την ομογένεια στα τοπικού χαρακτήρα  προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι απόδημοι. Σε ορισμένα, τουλάχιστον, από αυτά, που αφορούν εργασιακές σχέσεις και θέματα τεχνικών υποδομών. Θα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους και την Ελλάδα. Με τα δικά της προβλήματα. Όλα αυτά, όμως,  για να αποδώσουν στην πράξη, χρειάζονται στρατηγική και συντονισμό ειδικών συνθηκών. Μα όταν δεν μπορούμε να συντονιστούμε σε θέματα εορτασμού των 200 χρόνων, όταν δεν συμφωνούμε σε ζητήματα που αφορούν την παγκόσμια εκπροσώπηση της ομογένειας, όταν η Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελλήνων (ΠαΔΕΕ) καθεύδει,  και όταν δεν συμπεριλαμβάνει στα μέλη της όλους τους παλαίμαχους  ομογενείς πολιτικούς- πως και ποιος θα συντονίσει; Όταν η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού «συγχωνεύεται» ποιος θα παίξει τον ρόλο του «αθέατου» συντονιστή; Γιατί  ορισμένοι ξεχνούν, φαίνεται, ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ξένης υπηκοότητας πολίτες,  εκλεγμένους από τις τοπικές κοινωνίες.  Και ο νοών νοείτω…

Θα συνεχίσουμε, όμως, αύριο.