Γιορτινές σκέψεις στο κατώφλι του νέου έτους

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ

Είναι κάποιες φορές που το συναίσθημα ξεχειλίζει αυθόρμητα «πνίγοντας» τη λογική. Τότε, στέκεσαι στη άκρη του απόμερου δρόμου και συλλογιέσαι  το «δούνε και λαβείν» όλων των χρόνων  της ηλεκτρονικής σου ύπαρξης.  Και σού ‘ρχονται στο νου οι στίχοι του Καβάφη:

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
(…) κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»

Κι έπειτα, ξαφνικά, αναδύεται από μέσα σου η φωνή της  λογικής  που έρχεται να σου απαντήσει πάλι με την πένα του Αλεξανδρινού ποιητή:

«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Ανάμεσα στις δύο αυτές στροφές του αξεπέραστου ποιητικού οίστρου του Καβάφη θα μπορούσε κανείς να περικλείσει ολόκληρο τον εννιάχρονο, ως τα σήμερα, βίο  της  Panhellenic Post. (2012-2021). Το «δούναι» και το «λαβείν» ή το «απολαβείν» ακριβεστέρα.  Πτωχικό, αλλά ειλικρινές και κοπιαστικό το πρώτο.  Ψηλά στην κλίμακα της ηθικής  το δεύτερο. Και σε διαρκή αναζήτηση το τρίτο. Από την δύσκολη εξίσωση μας βγάζουν πάλι οι στοίχοι του Καβάφη:

«Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρῇς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πείρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες ᾑ Ἰθάκες τί σημαίνουν».

Στην προκειμένη περίπτωση η Ιθάκη συνίσταται σε κάποια λόγια γραμμένα από αξιόλογους αναγνώστες, όπως τούτο που έφθασε στο e mail μας παραμονές Χριστουγέννων: «Ευλογημένα Χριστούγεννα και Χρόνια σας Πολλά να συνεχίζετε το εθνοφελές σας έργο». Ή, πάλι, από άλλον γνωστόν ομογενή: «Μπράβο αγαπητέ συναγωνιστή φίλτατε Χρήστο Μαλασπίνα!   Πράγματι αξίζεις  την ευγνωμοσύνη και ηθική αναγνώριση από την Ομογένεια, γιατί εργάζεσαι γι’ αυτην ανιδιοτελώς και χωρίς πολιτικά η οικονομικά συμφέροντα όπως πολλοί αλλοι! Ας μάθουν οι «ιθύνοντες» να τιμούν τους εργάτες και όχι τους πολιτικάντικες!”

Αυτά σκεπτόμουν στην άκρη του δρόμου.  Και είδα έξαφνα τη λογική να ξεπετάγεται  εμπρός μου  με εκείνη την αναίδεια της βγαλμένης γλώσσας που θέλει να σου θυμίζει κοροϊδευτικά τις ευκαιρίες που δεν άρπαξες, τις προσφορές που θυσίασες στο βωμό  του «πρέπει» και της «σύνεσης». Πώς να αντιμετωπίσεις την αλήθεια; Όποια κι αν είναι αυτή!  «…Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,/ προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!» Τι να είχε στο νου του, άραγε, ο Βάρναλης όταν έγραφε αυτούς τους στίχους!

Η σκέψη πέταξε μακριά. Στην άλλη άκρη της ατέρμονης μοναξιάς του αναίτια κατασκευασμένου αιτιατού, που παρέμεινε τέτοιο για τιμωρία των κατασκευαστών του:

«Έσκασε ο ιουλιανός και διέδοσε-

Τι άλλο θα έκαμνε- πως η φωτιά ήταν βαλτή

Από τους Χριστιανούς εμάς. Ας πάει να λέει.

Δεν αποδείχθηκε. Ας πάει να λέει.

Το ουσιώδες είναι που έσκασε».

Λόγια του Καβάφη, «Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας». Που είναι περίχωρα του χώρου όπου ζούμε, και του χώρου όπου εργαζόμαστε.

«Τίποτα άλλο πιο σκληρό απ’ την αχαριστία,
φταίω εγώ που κάποτε σου έδωσα αξία…» (www.filotimo.rocks)

Και ξαφνικά εγένετο φως. Φως ανέσπερο. Τίποτε πιο παρήγορο από τις εορταστικές ευχές από ανθρώπους που τους θεωρούσες χαμένους για σε. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Τα λόγια μετρούν. «Εύχομαι ότι καλύτερο για τα Χριστούγεννα και το 2021 σε σένα και την οικογένειά σου! Σε ευχαριστώ για τις προσπάθειες και τον αγώνα σου για την Ομογένεια και ελπίζω σε καλύτερες μέρες για την Πατρίδα! Με εκτίμηση και σεβασμό!» Και άλλο: «Δημιουργικά χαρούμενη η νέα χρονιά!»

Αμ τούτο; « ‘Ακριβώς όπως τα γράφεις!  Βαρεθήκαμε τα λόγια που τα παίρνει ο αέρας και τα σκορπίζει στη λήθη. Την ομογένεια την χρησιμοποιούν για να φανούν και φωτογραφηθούν. Και για να πάρουν εύσημα που κι αυτά τα σαρώνει ο χρόνος.  Θα δεις πόσες τυμπανοκρουσίες και πόσα αλαλάζοντα κύμβαλα θα ηχήσουν στις ομογενειακές εκδηλώσεις της μεγάλης επετείου. Προς το θεαθήναι πάντα ! Νά ´σαι καλά Χρήστο και να γράφεις τα του Καίσαρος και τα του θεού». Μεγάλη κουβέντα!

Εξηνταοκτώ ευχετήριες κάρτες έφθασαν, μέχρι χθες, στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, όλες από επώνυμους και ανώνυμους  εντός και εκτός των συνόρων.  Το ισοζύγιο του «δούνε και λαβείν» όλων των χρόνων  της ηλεκτρονικής μας ύπαρξης σε επίπεδο αναγνώρισης και επιρροής,  θαρρώ πως  βγαίνει, εν τέλει, θετικό!

Είθε το 2021, έτος πανηγυρισμών για τα διακόσια χρόνια από την ελληνική επανάσταση, να γλυκάνει τον πόνο για τους χαμένους συνανθρώπους μας, να σβήσει τις οικονομικές συνέπειες και να απαλύνει τις θλιβερές αναμνήσεις της φονικής Πανδημίας. Είθε να πάρουμε πίσω τη ζωή που χάσαμε. Η Panhellenic Post εύχεται σε όλους σας Υγεία, Χαρά και Προκοπή. Μαζί θα συνεχίσουμε, όσο ακόμη αντέχουμε, την ανωφερή πορεία!