Το ελληνικό ποδόσφαιρο οφείλει στήριξη σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για το «διπλό» του ΠΑΟΚ στη Δανία, την ήττα του Ολυμπιακού στη Φρανκφούρτη, αλλά κυρίως αναρωτιέται γιατί το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ δεν γίνεται Δευτέρα και τονίζει την μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου να επιστρέψει στην 15η θέση.

Πριν δούμε τι έγινε σε Κοπεγχάγη και Φρανκφούρτη, και πως ο ΠΑΟΚ πήρε μία τεράστια νίκη και ο Ολυμπιακός έκανε μία προβληματική σε όλα τα επίπεδα εμφάνιση, ας δούμε κάτι πιο βασικό. Τις ισορροπίες που έχουν δημιουργηθεί στους δύο «ελληνικούς» ομίλους, τις πιθανότητες πρόκρισης και των δύο και κυρίως τις πιθανότητες για πρωτιά στον όμιλό τους, οι οποίες είναι πλέον εξαιρετικά πιθανό, αν αυτό συμβεί, να στείλουν την Ελλάδα, στην 15η θέση της βαθμολογίας, και άρα να επιστρέψουμε στο καθεστώς των 5 ομάδων στην Ευρώπη και των δύο στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Το έχω σημειώσει ξανά, το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να μεγαλώσει μόνο μέσω των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Η πίτα μπορεί να μεγαλώσει μόνο με τα χρήματα της UEFA, οι ομάδες μπορούν να γίνουν καλύτερες και οι επενδύσεις μεγαλύτερες, μόνο αν μεγαλώνουν κάθε χρόνο, τα έσοδα των ελληνικών ομάδων από την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει, για να βελτιωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, να βελτιωθεί το προϊόν που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα.

Ένα παραπάνω ευρωπαϊκό εισιτήριο, σημαίνει μεγαλύτερο κίνητρο για επενδύσεις από τους μεγάλους, αλλά κυρίως σημαίνει μία μεγαλύτερη ευκαιρία για τους μικρούς. Ο φετινός Βόλος πόσο καλύτερα θα αισθανόταν, αν ήξερε ότι για να βρει ευρωπαϊκό εισιτήριο δεν πρέπει να ξεπεράσει και τον Παναθηναϊκό και τον Αρη στη βαθμολογία για να παίξει Ευρώπη, αλλά μόνο έναν από τους δύο. Ο ΟΦΗ, ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη σεζόν και να μεγαλώσουν στο μέτρο του δυνατού, την επένδυση στην ομάδα, αν γνώριζαν ότι υπάρχει και πέμπτο ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Και όπως έχω γράψει πολλές φορές το ελληνικό πρωτάθλημα, μπορεί να γίνει καλύτερο, όχι αν γίνουν ακόμη καλύτεροι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Αρης, αλλά αν γίνουν καλύτεροι, ο Βόλος, ο ΟΦΗ, ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, ο ΠΑΣ, ο Παναιτωλικός.

Ξέρω ότι πολλοί είστε της άποψης, τι να της κάνουμε τις πέντε ομάδες, από πού και ως που έχουμε πρωτάθλημα και ποδόσφαιρο που πρέπει να βγάζει πέντε ομάδες στην Ευρώπη και διαφωνώ. Από πού προκύπτει δηλαδή ότι το πρωτάθλημα της Κροατίας, ή της Σερβίας (χώρες που είναι πιο πάνω από την Ελλάδα και τις οποίες «κυνηγάμε» για να βρεθούμε στην 15η θέση) είναι ποιοτικότερα ή καλύτερα από το ελληνικό. Δεν προκύπτει από πουθενά, είναι η άποψη μου.

Υπόθεση ελληνικού ποδοσφαίρου η πρωτιά για ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό…

Όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματα, έστω και με τους αδιανόητα πρόωρους αποκλεισμούς για ΑΕΚ και Αρη την εφετινή σεζόν, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ έχουν την δυνατότητα να μας οδηγήσουν με την πορεία τους φέτος στην 15η θέση. Και πρόκειται για μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία. Σε δύο εβδομάδες Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα φιλοξενήσουν στις έδρες τους, Αϊντραχτ και Κοπεγχάγη αντίστοιχα κι’ αν καταφέρουν να πάρουν τη νίκη αμφότερες, τότε θα έχουν εξασφαλίσει επί της ουσίας την πρόκριση και θα έχουν κάνει το απολύτως καθοριστικό βήμα για την πρωτιά στον όμιλό τους.

Κι’ αν αυτές οι δύο νίκες έρθουν και στη συνέχεια η πρωτιά στον όμιλο, αυτό από μόνο του σημαίνει 3.000 βαθμούς για την Ελλάδα. Διότι εκτός από τους 500 για την κάθε νίκη η πρωτιά στον όμιλο του Ολυμπιακού προσφέρει στη χώρα άλλους 1250 βαθμούς και η πρωτιά του ΠΑΟΚ άλλους 750 βαθμούς.

Με δύο νίκες λοιπόν σε δύο εβδομάδες, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα προσθέσουν στο… σακούλι της Ελλάδας 3000 βαθμούς (πιθανότατα) και θα έχουν να παίξουν και τουλάχιστον άλλα τέσσερα ματς η κάθε μία ομάδα (οκτώ το σύνολο με τα τουλάχιστον τέσσερα νοκ άουτ ματς). Με βάση την διαμορφωθείσα κατάσταση στην ειδική βαθμολογία των χωρών της UEFA, αυτό το σενάριο είναι εξαιρετικά πιθανό, αν όχι βέβαιο να οδηγήσει στην Ελλάδα στη 15η θέση της βαθμολογίας και άρα ξανά στα πέντε ευρωπαϊκά εισιτήρια (δύο στο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα στο Europa και ένα στο Conference).

Το ελληνικό ποδόσφαιρο λοιπόν οφείλει να στηρίξει τις προσπάθειες των δύο ομάδων αυτό το διάστημα. Και τι σημαίνει να τους στηρίξει; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για παράδειγμα γιατί το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ δεν μετατέθηκε για την Δευτέρα και θα γίνει Κυριακή, πριν καν συμπληρωθούν τρία εικοσιτετράωρα από τις μάχες σε Δανία και Γερμανία. Ποιος δεν το ήθελε, ποιόν δεν βόλευε. Όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ να μην έχουν παίξει ούτε μία φορά Δευτέρα και να μην προβλέπεται με βάση το πρόγραμμα να συμβεί ούτε μία φορά μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Είναι αδιανόητο πραγματικά.

Το πρόγραμμα τις επόμενες αγωνιστικές του πρωταθλήματος θα πρέπει να διαμορφωθεί όπως βολεύει τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, να γίνει πράξη ότι ζητήσουν οι προπονητές τους. Ακόμη και αναβολή κάποιου ματς, αν την θέλουν να την έχουν. Δεν είναι ντροπή, συμβαίνει σε πολλές χώρες. Στην Κύπρο, τον Αύγουστο οι ομάδες που μετέχουν στα προκριματικά, σχεδόν δεν παίζουν στο πρωτάθλημα για να μπορούν να ρίξουν το βάρος στην Ευρώπη.

Αλλά και σε πιο προηγμένα και μεγαλύτερα πρωταθλήματα από το δικό μας, ματς γίνονται Παρασκευή και Δευτέρα για να διευκολύνονται οι ομάδες που παίζουν Ευρώπη. Στην Πορτογαλία, δεν παίζει το αντίστοιχο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ να μην είχε πάει ήδη Δευτέρα. Στην Ιταλία, κοτζάμ Νάπολι και Ρόμα παίζουν συχνά Δευτέρα λόγω της συμμετοχής τους στο Europa League. Ας σοβαρευτούμε επιτέλους στην Ελλάδα κι’ ας αφήσουμε στην άκρη τις δήθεν διαφορές κι’ ας προστατέψουμε, όχι φέτος, αλλά κάθε χρόνο, όσους παίζουν στην Ευρώπη.

Γιατί νίκησε ο ΠΑΟΚ, γιατί έχασε ο Ολυμπιακός…

Επιστρέφοντας τώρα στην παρουσία του ΠΑΟΚ στη Δανία και του Ολυμπιακού στη Γερμανία, τα πράγματα που έχω να σημειώσω είναι τα εξής.

Ο ΠΑΟΚ έχει ξανά πίσω τον Ζίφκοβιτς, όχι μόνο τον καλό Ζίφκοβιτς, αλλά τον καθοριστικό, αυτόν που κάνει την διαφορά. Και επειδή στα άκρα της επίθεσης δεν έχει και πολλές λύσεις που να κάνουν την διαφορά, ο καλός Ζίφκοβιτς είναι καθοριστικός. Γύρισε από τις διακοπές υπέρβαρος, τον χτύπησε και ο κορωνοϊός και άργησε να πάρει μπρος, αλλά πλέον ξαναβλέπουμε τον κανονικό Ζίφκοβιτς που τόσο είχε λείψει από τον ΠΑΟΚ.

Εκτός από αυτό όμως, βλέπουμε και τον ΠΑΟΚ να παίζει στην Ευρώπη. Να μην αντιμετωπίζει το ματς της Πέμπτης ως ένα πρόβλημα για το ματς της Κυριακής, όπως συνέβη τις προηγούμενες χρονιές σε αρκετές περιπτώσεις. Φέτος ο ΠΑΟΚ δεν βάζει το πρωτάθλημα πάνω από την Ευρώπη, τα θέλει όλα και τα παίζει όλα. Δεν πήγε στη Δανία για να μην κουραστεί ενόψει Ολυμπιακού, πήγε στη Δανία για να νικήσει και νίκησε. Σπουδαίο και έγινε και με σχετικό ροτέισον. Αλλά όχι ροτέισον για τον Ολυμπιακό, ροτέισον για να παίρνουν όλοι ανάσες.

Την ίδια ώρα ο Μαρτίνς εξακολουθεί να πορεύεται με 13-14 παίκτες. Δεν θα βγει η χρονιά έτσι. Είναι αλήθεια ότι αυτοί που δεν παίζουν βασικοί, δεν του δίνουν αφορμές για να τους ξεκινά. Είναι αλήθεια ότι για να αλλάξει τον Καμαρά, τον Μ’Βιλά και τον Μπουχαλάκη, πρέπει να πάρει περισσότερα από τον Κούντε, αλλά από την άλλη δεν γίνεται Πέμπτη – Κυριακή με μία άντε δύο αλλαγές στην ενδεκάδα.

Είναι αλήθεια ότι ο Ονιεκούρου και ο Λόπες πρέπει να κάνουν περισσότερα για να αφήσουν εκτός ενδεκάδας τον Μασούρα ή τον Αγκιμπού. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι ο Μασούρας, ο οποίος παίζει και μονίμως βασικός με την Εθνική ομάδα και ο Αγκιμπού, ο οποίος δεν είχε παίξει ποτέ στη ζωή του σε πρώτη ομάδα και πρώτη εθνική κατηγορία, έχει βρεθεί στα 20 χρόνια του να έχει ήδη οκτώ συνεχόμενα ματς βασικός με τον Ολυμπιακό και να πηγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι και ταξίδι στην Αφρική για να παίζει με την Εθνική του ομάδα, θα σκάσουν. Δεν είναι φυσιολογικό, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ αυτό. Σε λίγο το ροτέισον θα γίνει αναγκαστικό, διότι θα έρθουν οι τραυματισμοί, είναι βέβαιο…

Ο Ολυμπιακός στη Φρανκφούρτη γνώρισε την πρώτη ήττα στη σεζόν, απλά γιατί δεν ήταν καλός. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν, η ατομική απόδοση ορισμένων. Ο Σισέ είχε μία κακή βραδιά, αλλά ήταν μία και την κάλυπτε όσο μπορούσε ο εξαιρετικός Παπασταθόπουλος. Ο Μ’Βιλά με τα προβλήματα τραυματισμού δεν έχει σταθερότητα ακόμη. Ο Μαντί έχει το δικαίωμα να κάνει και κακό ματς, όπως και ο Μασούρας, από την άλλη ο Λαλά (κυρίως), αλλά και ο Ρέαμπτσιουκ, έχουν την υποχρέωση να κάνουν και κάποιο καλό ματς.

Το παιχνίδι του Πέδρο Μαρτίνς στηρίζεται στους ακραίους αμυντικούς και ο Ρέαμπτσιουκ είναι μονίμως φιλότιμος, αλλά απελπιστικά σπάνια καλός, και ο Λαλά στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων που παίζει, δεν δείχνει να είναι παίκτης που δικαιούται να είναι στο ρόστερ του Ολυμπιακού με τις εμφανίσεις του. Ο Γάλλος στη Γερμανία ήταν το απόλυτο τίποτα, και ο Μολδαβός ένα παιδί που έτρεχε ασταμάτητα πάνω κάτω για να κάνει λάθη στην άμυνα και κάκιστες σέντρες και επιλογές στην επίθεση…

Ο Ολυμπιακός του προπονητή Μαρτίνς, με τέτοιες εμφανίσεις από τα ακραία μπακ του, είναι σαν να προσπαθεί να τρέξει με πατερίτσες και για αυτό μετά την εποχή Ομάρ και Τσιμίκα, δεν έχουμε δει βελτίωση, παρά μόνο μία σταθερότητα και σοβαρότητα από την ομάδα του Μαρτίνς…

Πηγή: gazzetta.gr