Ομογενείς υποψήφιοι πολιτικοί και ομογενείς ψηφοφόροι

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η «σκληρή μάχη» για την επανεκλογή του (Τρίτη κατά σειρά, εάν επιτευχθεί) στην Ομοσπονδιακή Βουλή  των ΗΠΑ (Περιφέρεια Νιου Χαμσάιρ), τον προσεχή Νοέμβριο που καλείται να δώσει ο ομογενής Δημοκρατικός βουλευτής Κρις Πάππας , αλλά και η άλλη μάχη της Νικόλ Μαλλιωτάκη στους Ρεπουμπλικάνους   στην 11η κογκρεσιακή περιφέρεια της Νέας Υόρκης,  καθώς  και οι αγώνες όποιων άλλων ομογενών υποψηφίων στις διάφορες εκλογικές Περιφέρειες των ΗΠΑ,  φέρνουν στην επικαιρότητα ένα σημαντικό ζήτημα για τον Ελληνισμό της Αμερικής και,  παραδειγματικά, για όλους τους  Ομογενείς μας στο εξωτερικό. Το θέμα της στήριξης των ομογενών πολιτικών, που πολιτεύονται στους τόπους διαμονής τους. Στις ΗΠΑ εν προκειμένω.

Είναι γνωστό το αίτημα των Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού για να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές –χωρίς αποκλεισμούς και προϋποθέσεις- με επιστολική ή άλλης μορφής ψήφο,  από τον τόπο διαμονής τους. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος αφορά τους Έλληνες Ομογενείς που έχουν δικαίωμα ψήφου στην Αμερική.

Πρόκειται για έναν σημαντικό αριθμό ψήφων ανά  την αμερικανική Συμπολιτεία που μπορούν να επηρεάσουν σε ένα (περιορισμένο, έστω) ποσοστό την αμερικανική πολιτική τόσο σε επίπεδο Πολιτειών, όσο και σε Ομοσπονδιακό. Εάν μιλάμε για περίπου 3 εκατομμύρια ομογενών, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, που έχουν αμερικανική υπηκοότητα,  τότε εύλογο είναι να υποθέσει κανείς πως κοντά στο 1,5 με 2 εκατομμύρια μπορεί να είναι οι ηλικιακά ενεργοί ψηφοφόροι ομογενείς.  Βέβαια ακριβείς αριθμοί δεν υπάρχουν.

Ωστόσο, σε μια υπόθεση εργασίας εκείνο που έχει σημασία , ίσως και πάνω από τους αριθμούς, είναι η μαζική εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους ΟΛΩΝ όσων ομογενών έχουν δικαίωμα ψήφου.  Δεν αρκεί, όμως η εγγραφή στους καταλόγους. Πρέπει και η προσέλευση στις κάλπες να είναι μαζική! Και πρέπει να υποστηρίζονται οι ομογενείς πολιτικοί, όπου υπάρχουν και όπου είναι ικανοί. Υποψήφιοι ομογενείς -σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ- βρίσκονται και στους Δημοκρατικούς και στους Ρεπουμπλικάνους.

Ομογενείς πολιτικοί σε πολιτειακά κοινοβούλια ή στην ομοσπονδιακή Βουλή και τη Γερουσία συνιστούν πολιτική δύναμη της Ομογένειας. Μια δύναμη, που την έχουν ανάγκη οι ομογενείς μας στην καθημερινότητά τους! Στην ζωή τους! Στις Εργασίες τους!

Το επισημαίνουμε αυτό διότι, δυστυχώς, η συμμετοχή ομογενών στις αμερικανικές, τουλάχιστον, εκλογές  ούτε μαζική φαίνεται να είναι ούτε αυτονόητα η φήφος τους προς ομογενείς υποψηφίους στρέφεται…

Κλασικό παράδειγμα η υποψηφιότητα του Μάικ Δουκάκη για την προεδρία της Αμερικής το 1988. Ενώ όλοι κατά τρόπο φυσιολογικό  ανέμεναν πώς οι ψήφοι της Ελληνικής ομογένειας θα πήγαιναν «μονοκούκι» στον ομογενή υποψήφιο των Δημοκρατικών, άρκεσε μία δημόσια δήλωση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιακώβου υπέρ του Ρεπουμπλικάνου, Τζορτζ Χέρμπερτ Ουόκερ Μπους, για να διχάσει τις ψήφους των Ομογενών και να απομακρυνθεί  ακόμη περισσότερο το όνειρο ενός ομογενή Προέδρου των ΗΠΑ…