ΓΝΩΜΗ: Η διπλωματία του: «Πού είσαι ρε μεγάλε;»

Του Χρήστου Μαλασπίνα

Η συνάντηση Μητσοτάκη με τον Έλληνα ταξιτζή στη Νέα Υόρκη – ήταν το απρόοπτο που έδωσε μια άλλη διάσταση στο ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Νέα Υόρκη. Την ανθρώπινη. Αλλά και της σύγχρονης ευρωπαϊκής μεθόδου άσκησης της  πολιτικής.

Ωστόσο, αυτό που απογείωσε την τυχαία συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ομογενή ταξιτζή από  την Τρίπολη ήταν το γεγονός ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός θεώρησε πώς «έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας στην Νέα Υόρκη», και, μάλιστα, έκανε και σχετική ανάρτηση στο instagram. Δηλαδή, τρόπον τινά απέδωσε ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι συνάντησε στον νεοϋρκέζικο δρόμο έναν Έλληνα απλό ομογενή.

Κι όμως, αυτός ο απλός ομογενής, της βιοπάλης, μόλις είδε τον Έλληνα Πρωθυπουργό στην Νέα Υόρκη, τον αναγνώρισε, τον χαιρέτισε και ας έλειπε πενήντα χρόνια, όπως είπε, από την Ελλάδα! Και ας μην είχε ταξιδέψει (ίσως)  ούτε μία φορά πίσω στη γενέτειρα όλο αυτό το διάστημα. Τόσο καλά ενημερωμένοι είναι οι Απόδημοι. Και ας μην τους δίνουν ψήφο από εκεί που κατοικούν οι σύντροφοι του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και ας τους θέλουν να ψηφίζουν όχι βουλευτές, αλλά…ψηφοδέλτια, γιατί τους θεωρούν «αποκομμένους» από την πολιτική ζωή της Ελλάδος!..

Θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι γεγονότα σαν το τυχαίο αυτό περιστατικό και η αυθόρμητη ενέργεια του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα έδιναν το έναυσμα για μία νέα περίοδο στις σχέσεις ομογένειας- εθνικού κέντρου. Μία περίοδο κατά  την οποία  το εθνικό κέντρο θα έσκυβε να αφουγκρασθεί τα παράπονα των Αποδήμων τέκνων του ενώ, παράλληλα, θα ξεκινούσε ξανά μία στενή συνεργασία της κυβέρνησης με εκπροσώπους ομογενειακών οργανώσεων για αλληλοενημέρωση και  λήψη αποφάσεων..

Δυστυχώς, όμως, τα μηνύματα από τη Νέα Υόρκη δεν ήταν το ίδιο  ενθαρρυντικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Μάθαμε ότι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε  με αντιπροσωπεία πέντε αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων ενώ στη συνέχεια είχε ξεχωριστή συνάντηση με την πρόεδρο και ανώτερα στελέχη της αμερικανοεβραϊκής oργάνωσης AIPAC, στο πλαίσιο των επαφών του κατά την Εβδομάδα Υψηλού Επιπέδου της 77ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη. Επίσης συναντήθηκε με μέλη του “Council on Foreign Relations” τα οποία και ενημέρωσε επί των οικονομικών, εθνικών κλπ. θεμάτων της Ελλάδας.

Σε αντίστιξη (σ.σ. ταυτόχρονη συνήχηση πολλών διαφορετικών μελωδιών), η επαφή του Πρωθυπουργού με την ομογένεια, έγινε όχι σε «ενημερωτική σύσκεψη» στο ελληνικό προξενείο και όχι με αντιπροσωπία ομογενειακών οργανώσεων, αλλά σε αίθουσα του εστιατορίου πολυτελείας «Loeb Boathouse», στο Μανχάτταν. Να σημειωθεί δε πως –όπως γράφτηκε σε ομογενειακό έντυπο- η διοργάνωση της συνεστίασης ανατέθηκε στην εταιρία ”Μανάτος”  με 250 έως και 300 δολ. το άτομο! Όπου, εν τέλει, ο Πρωθυπουργός έκανε μία ομιλία προς τους ομογενείς.

Στο σημείο αυτό να ρωτήσουμε: Παραδοσιακά  η επαφή του Πρωθυπουργού με ομογενείς ήταν με προσκλήσεις μεν, αλλά και ανοιχτή. Σε κάθε περίπτωση, ήταν  δωρεάν. Ποιος πλήρωνε τότε τα έξοδα; Τη φορά αυτή ήταν μόνον «κλειστή» και με πληρωμή από τους προσερχόμενους του μενού. Ποιος σκέφθηκε την αλλαγή αυτή; Επίσης, ποιος επέλεξε την εταιρία «Μανάτος» να διοργανώσει τη συνεστίαση; Που πήγαν τα χρήματα που  πλήρωσαν οι συνδαιτημόνες;

Έπειτα, πως γίνεται ο Πρωθυπουργός να ενημερώνει τους Αμερικανοεβραίους σε “στρογγυλή τράπεζα” εργασίας και και τους Έλληνες ομογενείς (κάποιοι εξ αυτών και μέλη Οργανώσεων) σε συνεστίαση μεταξύ τυρού και αχλαδιού;

Βεβαίως και χρειαζόμαστε τη στήριξη του διεθνούς παράγοντα. Επομένως ορθώς τους  ενημερώνουμε σε κάθε ευκαιρία και από όλα τα διεθνή φόρα. Αλλά τη στήριξη της ομογένειας δεν την χρειαζόμαστε; «Λόμπι» δίχως υπόβαθρο μιας επίσημης ενημέρωσης,  πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι;

Στο ερώτημα τι πετύχαμε με την ομιλία Μητσοτάκη στον ΟΗΕ, η απάντηση είναι πως ο καιρός θα δείξει. Ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε «ήρεμη δύναμη» στην ομιλία του. Ήταν σαφής, αλλά ευγενής στον αντίλογό του στα όσα παραπλανητικά και ψευδή είχε πει πριν μία εβδομάδα, από το ίδιο βήμα, ο κ. Ερντογάν.

Ο Πρωθυπουργός, οριοθέτησε τη δική μας «κόκκινη γραμμή». Ήταν δημοκρατικά διακείμενος προς την τουρκική πολιτική ηγεσία και  ήταν συμφιλιωτικός με τον τουρκικό λαό, προς τον οποίο για πρώτη φορά απευθύνθηκε. Θα αποδώσει καρπούς η τακτική αυτή;

Αν κρίνει κανείς από την άμεση αντίδραση του Τούρκου υπουργού Άμυνας κ. Ακάρ, αλλά και όσα ακολούθησαν με τα εξοπλιστικά των νησιών μας, όχι.  Αν, όμως, διακρίνει κανείς τη χαραμάδα που άνοιξε για μία πιθανή συνάντηση των δύο ηγετών ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος του Ερντογάν, τότε ίσως το μέλλον να μην είναι όσο ζοφερό μοιάζει να είναι σήμερα.

Συγκεκριμένα, ερωτηθείς για το αν θα υπάρξει συνάντηση μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου, ο κ. Καλίν απάντησε: «Δεν ξέρω αν θα υπάρξει συνάντηση στην Πράγα στις 6-7 Οκτωβρίου. Εξαρτάται από τα βήματα της ελληνικής πλευράς. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν προγραμματισμένες συναντήσεις με τον Μητσοτάκη».

Ίδωμεν, λοιπόν…