Γιατί το 1974 ο Κωνσταντίνος δεν επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Φωτογραφία, αρχείο Μπάμπη Μαρκέτου: Ο Μπάμπης Μαρκέτος και ο Τζιν Ρωσσίδης την ημέρα αποστρατείας του πρώτου και την μεταβίβαση του Εθνικού Κήρυκα στον δεύτερο.

Από το Περιοδικό “ΚΡΙΚΟΣ” του Λονδίνου Νο 312/ Νοε-Δεκ. 1978» και ανέκδοτη εργασία του Μπάμπη Μαρκέτου.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η ημέρα της αυτοκατάρρευσης του στρατιωτικού καθεστώτος  των Αθηνών βρήκε τον Μπάμπη Μαρκέτο στο Λονδίνο. Από εκεί είχε συνεχείς τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Κων. Καραμανλή στο Παρίσι, ενώ παράλληλα επισκέπτονταν τον πρώην βασιλιά Κωνσταντίνο στο ξενοδοχείο Κλάριτζες όπου διατηρούσε τότε το γραφείο του. Ηταν οι μεταμεσημβρινές ώρες της 23ης Ιουλίου 1974, ημέρα Τρίτη. Μία μέρα νωρίτερα είχε προηγηθεί παρατεταμένη συνάντησή του με τον Κωνσταντίνο. Ούτε εκείνος, ούτε ο Καραμανλής ή κανείς άλλος από τους παράγοντες προέβλεπαν τις ραγδαίες εξελίξεις.

Και στους δύο ο Κεφαλήν εκδότης, μπροστά στην καταστροφή που είχε επιφέρει στην Κύπρο ο Αττίλας, ανέπτυξε επιχειρηματολογία ότι έπρεπε να κάμουν κάτι, ταξιδεύοντας με το ένα ή το άλλο πρόσχημα στην Αμερική, που περίπου απαθής παρακολουθούσε τα δρώμενα. Υποστήριζε ότι ο καθένας χωριστά όφειλαν να βρεθούν στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ουάσιγκτον, στο φιλελληνικό περιβάλλον του Κογκρέσου ώστε να ασκήσουν την επιρροή τους, για την κατά το δυνατόν ευνοϊκή υπέρ της Ελλάδος δραστηριοποίηση του Στέητ Ντιπάρτμεντ.

Στους ενδοιασμούς που ανέκυπταν από το γεγονός ότι δεν υπήρχε επίσημη πρόσκληση από την Αμερική παρέθεσε το επιχείρημα ότι αν ταξίδευαν ιδιωτικώς, από όσα το πρωτόκολλο προσδιόριζε, θα υπήρχε μία πρώτη επίσημη υποχρεωτική επαφή τουλάχιστον με το Στέητ Ντιπάρτμεντ.

Ο Κωνσταντίνος υιοθέτησε την ιδέα με την προϋπόθεση ότι θα την υπεστήριζε και ο στρατηγός Βιδάλης. Ο πρόεδρος Καραμανλής προβληματίστηκε σοβαρά και ζήτησε δύο μέρες καιρό για να απαντήσει. Στο μεταξύ είχε κανονισθεί νέο τηλεφωνικό ραντεβού του Μαρκέτου μαζί του για το βράδυ της ίδιας μέρας. Αυτό το τηλεφώνημα, όμως, δεν έγινε ποτέ. Δύο, μόλις, ώρες από εκείνη τη στιγμή, ο Καραμανλής έπαιρνε στο Παρίσι το μήνυμα του Αβέρωφ και ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την επιστροφή Αθήνα…

Ωστόσο ένα τηλεφώνημα που έγινε ήταν του Καραμανλή προς τον Κωνσταντίνο αφενός για να του γνωστοποιήσει την κάθοδό του στην Αθήνα και, αφετέρου, για να τον αποτρέψει από του να πράξει το ίδιο, όπως εκδήλωσε πρόθεσή ο Κωνσταντίνος, για να λάβει από τον συνομιλητή του την διαβεβαίωση «Αφήστε να δω πως θα έχουν τα πράγματα και θα σας ειδοποιήσω να έλθετε και σεις στην Ελλάδα».

Σύμφωνα με την μαρτυρία του αξέχαστου εκδότη του Εθνικού Κήρυκα Μπάμπη Μαρκέτου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν τηλεφώνησε ποτέ στον Κωνσταντίνο…

Μόνο ο έμπιστος του Κωνσταντίνου,  Στρατηγός Ορέστης Βιδάλης, που από την αυτοεξορία του στο Οχάιο είχε συμφωνήσει με την πρόταση Μαρκέτου για κοινή κάθοδο στην Ουάσιγκτον των Κωνσταντίνου και Καραμανλή ώστε να πιεσθεί η χούντα, τηλεγραφούσε στον Μπάμπη Μαρκέτο την ημέρα της αποστρατείας του από τον Εθνικό Κήρυκα: «…Όταν οι πολλοί ήταν χουντικοί ή αδιάφοροι ή πολιτικά ιδιοτελείς εσύ επέμενες στην ένωση των προσπαθειών κατά της δικτατορίας και μετά στον αγώνα για την Κύπρο.

Πρέπει να αποχωρείς με τη συνείδηση ήσυχη ότι έκαμες πλήρως το χρέος σου.

Με αγάπη

Ορέστης Βιδάλης»